ΦΑΙΔΡΑ ΣΑΡΙΚΑΚΗ ΕΖΗΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΒΡΑΙΟΥΠΟΛΗ: Η ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ...

Προγειώνεσαι στη Νέα Υόρκη και, αν δεν είσαι τουρίστας αλλά μετανάστης, προσγειώνεσαι και στην πραγματικότητα που ποτέ δεν είχες φανταστεί. Η Φαίδρα Σαρικάκη, η οποία σπούδασε για δύο χρόνια στη Νέα Υόρκη, εξηγεί το γιατί.
«Η Νέα Υόρκη για κάποιους είναι το παραμύθι. Το τέλος μπορεί να είναι καλό ή κακό. Με αυτό το παραμύθι μεγάλωσε ή, καλύτερα, βομβαρδίστηκε η δική μου γενιά: Φορέσαμε όσο κανένας Tshirts "Ι Love NY" κι ας μην είχαμε πατήσει το πόδι μας εκεί, πιστέψαμε ότι η καθημερινότητά μας ταλανίζεται από προβλήματα όπως αυτά που αντιμετωπίζουν η Rachel και ο Joy στα "Φιλαράκια", ενώ όλο και κάποιος από εμάς έχει λάβει τουλάχιστον μία πρόσκληση για να γιορτάσει το Halloween, να βγει για brunch ή να διοργανώσει το απόλυτο baby shower για τη κολλητή μας η οποία γεννάει! Φαντάζεστε έναν Νεοϋορκέζο να γιορτάζει με φρενίτιδα την Τσικνοπέμπτη; Ας είμαστε ειλικρινείς: Ποια πόλη του κόσμου έχει πουλήσει καλύτερα την εικόνα της; Αν πιστεύεις ακόμη ότι το "american dream" ζει και βασιλεύει στη Νέα Υόρκη, καλά κάνεις. Αν, όμως, ετοιμάζεις τις βαλίτσες σας για εκεί, επειδή... ο θείος σου θα σου κάνει πρόσκληση για να μεγαλουργήσεις στο diner που έχει στην Αστόρια ή επειδή η γνωστή των γονιών σου σε θέλει για baby sitter των παιδιών της, ξανασκέψου του. Ξανασκέψου το πολύ περισσότερο, αν δεν έχεις μία "θεία από το Σικάγο". Αν είσαι ηθοποιός, στιλίστας, τραγουδιστής, και νομίζεις ότι τα σύνορα της Ελλάδας δεν χωρούν το ταλέντο σου, να ξέρεις ότι το "american dream" μπορεί, εύκολα, να γίνει american nightmare.
Η Νέα Υόρκη δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ για αυτό που είναι, αλλά για αυτό που, τελικά, δεν είναι. Θα καρδιοχτυπήσεις για τη βίζα σου και το πόσο καιρό αυτή διαρκεί (έχει να κάνει με την κατηγορία ταξιδιώτη, στην οποία κατατάσσεσαι). Μάλιστα, θα δώσεις πολλές χιλιάδες δολάρια σε κάποιον δικηγόρο για να σου τρέξει την διαδικασία. Έτσι γίνεται εκεί.
Θα νοικιάσεις ένα σπίτι, θα το χωρίσεις σε περίπου δεκαπέντε δωμάτια και θα το επενοικιάσεις σε αντίστοιχα άτομα που θα βρεις μέσω του site craigslist. Αυτοί ευελπιστείς ότι θα γίνουν οι νέοι σου φίλοι. Αυτό βέβαια είναι το ονειρικό σενάριο. Το ρεαλιστικό είναι ότι θα μένεις σε ένα σπίτι με άλλους δύο ή τρεις, ότι το δωμάτιο σου θα χωράει μόνο το διπλό κρεβάτι και τίποτε άλλο και θα πληρώνεις το λιγότερο 1.200 δολάρια τον μήνα (συν το φως, το νερό, το τηλέφωνο). Θα βρεις καταπληκτικά vintage έπιπλα στα σκουπίδια και θα διαμορφώσεις το hipsterόσπιτό σου. Θα ζητήσεις δουλειά από κάποιον Έλληνα της Αστόρια που θα σε ρωτήσει αν έχεις γνώσεις "κασιέρας" αν ψάχνει για ταμία στο μαγαζί του. Δεν θα περπατήσεις με τα καινούρια σου Manolo από την Lexington στην Prince γιατί ακόμη κι αν τα αποκτήσεις (που στο εύχομαι ολόψυχα) πρέπει να έχεις ικανότητες κασκαντέρ για να επιβιώσεις στο μετρό αυτής της πόλης. Θα μαζεύεις το τσαλακωμένο εγώ από το πάτωμα κάθε φορά που απορρίπτεσαι από μια οντισιόν, μια συνέντευξη, έναν εν δυνάμει ενοικιαστή σπιτιού. Θα βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο αν (ούσα ηθοποιός) κληθείς να αποδώσεις τον μονόλογο της Μήδειας στα αγγλικά. Δεν θα βγεις ραντεβού με τον James Franco και δεν θα αναλύσεις σε κανένα tapas bar του Μανχάταν το πόσο αδιαφορεί ο James για το υπερεγώ σου. Δεν θα φας ποτέ πρωινό μπροστά από το Tiffany's. Θα σκέφτεσαι σοβαρά το ενδεχόμενο να "αγοράσεις" την αμερικανική υπηκοότητα αρκεί να βρεις κάποιον ή κάποια που δέχεται να σε παντρευτεί έναντι 15.000 ευρώ.
Θα ψοφήσεις στο κρύο, θα μισήσεις την βροχή, δεν θα έχεις καν πλυντήριο και θα αναγκάζεσαι να περπατάς χιλιόμετρο ψάχνοντας το κοντινότερο laundry, θα σου λείπει το αυτοκίνητό σου. Aν καπνίζεις, το πιθανότερο είναι να το κόψεις, αφού το κάθε πακέτο τσιγάρα κοστίζει περίπου 15 δολάρια. Οι σπουδές είναι πανάκριβες. Οι Αμερικάνοι, ακόμα και στα βαθιά τους γεράματα, έχουν οφειλές στις τράπεζες για το δάνειο φοίτησης.
Στην Νέα Υόρκη, επίσης, δεν έχεις την πολυτέλεια να αρρωστήσεις. Μία επίσκεψη στον γιατρό, αν δεν έχεις χρήματα για ασφάλεια ζωής (που δεν θα έχεις), κοστίζει όσο ένα μικρό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο!
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, είσαι χαρούμενος. Bρήκες ως κοινό σημείο αναφοράς με τα «Φιλαράκια» τη χάρτινη τετράγωνη συσκευασία του delivery απ' το κινέζικο. Αγόρασες τα Emilio Pucci στο ένα τρίτο της αρχικής τους τιμής. Είδες τον Philip Seymour Hoffman στo «Θάνατο του Εμποράκου». Απόλαυσες την ωραιότερη συναυλία της ζωή σου στο Madison Square Garden. Έζησες σε μια πολυκατοικία απ' όπου αναδύονταν μυρωδιές από επτά εθνικές κουζίνες ταυτόχρονα. Αντίκρισες θαυμασμό για την Ελλάδα στα μάτια των δασκάλων σου. Κόλλησες το μικρόβιο του επαγγελματισμού και της συνέπειας.
Ξέρεις καλά πως δεν υπήρξες πρωταγωνίστρια του Sex and the City ούτε πρωταγωνιστής του Wolf of Wall Street. Το τέλος του δικού σου παραμυθιού έχει να κάνει με τις προσδοκίες που δημιούργησες πριν ξεκινήσεις να το γράφεις. Βρέθηκες σε μια πόλη που οικειοποιήθηκες κατά λάθος μέσω του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της μουσικής βιομηχανίας, της μόδας. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι είναι μια πόλη για να ζεις άνευ όρων και χωρίς κανένα κόστος. Πάντως, αν επιζήσεις εκεί, θα μεγαλουργήσεις σίγουρα στην Ελλάδα του σήμερα που έχει ακόμα ήλιο.