Αγάπη ή εθισμός στην… αγάπη;

Ξέρω πως όποιος διαβάσει τον τίτλο θα αναρωτηθεί τί μπορεί να γνωρίζει ένα 23χρονο κορίτσι σαν και εμένα από αγάπη.
Καταλαβαίνω πως η ηλικία γύρω στα 20 θεωρείται "ανώριμη" στον έρωτα αλλά είναι πραγματικά έτσι;
Η έλλειψη εμπειριών που ασφαλώς υπάρχει σε σχέση με μία γυναίκα στα 30 ή 40 είναι κάτι αδιαμφισβήτητο ΑΛΛΑ η αγάπη δεν είναι θέμα εμπειριών.
Προσοχή, δεν μιλάω για τον έρωτα. Άλλο έρωτας και άλλο αγάπη.


Κάποιοι ενδεχομένως συγχέουν τις δύο έννοιες αλλά για μένα είναι εντελώς διαφορετικές.
Oπως όλοι, ετσι και εγώ, έχω ερωτευτεί, έχω ενθουσιαστεί, έχω "καψουρευτεί" αλλά για να πω πως έχω αγαπήσει δεν θα είμαι τόσο αυθόρμητη.

Ακόμα και το "σ'αγαπώ", αυτή τη χιλιοειπωμένη λέξη μεταξύ ζευγαριών, πιστεύω πως πρέπει να ειπωθεί ΜΟΝΟ όταν πραγματικά ισχύει.

Το να φτάσεις σε σημείο να νιώσεις βαθιά και αληθινή αγάπη για κάποιον είναι τόσο πολύτιμο και μαγικό που δεν πρέπει να ευτελίζεται με το "σ'αγαπώ" που με το παραμικρό ξεστομίζουν οι περισσότεροι σύντροφοι μεταξύ τους.

Έτσι αποκτά άλλη αξία όταν θα το εκφράσεις αφενός για τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου, αφετέρου για τον ίδιο σου τον εαυτό γιατί πιστέψτε με εκείνη η στιγμή που θα νιώσεις πραγματική αγάπη για κάποιον, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τον πιο κεραυνοβόλο έρωτα ή το μεγαλύτερο ενθουσιασμό που θα βιώσεις στη ζωή σου..

Όλοι αναζητάμε την αληθινή αγάπη που θα μας κάνει να νιώσουμε ολοκληρωμένοι.

Και δεν θα μιλήσω για το "άλλο μισό" και τα σχετικούς στερεότυπους χαραχτηρισμούς γιατί πολύ απλά, κατα τη γνώμη μου, στόχος σου δεν πρέπει να είναι το άλλο σου μισό ΑΛΛΑ το άλλο σου ολόκληρο.

Ο άνθρωπος, δηλαδή, που θα σε ολοκληρώνει και θα εφοδιάζει το "είναι" σου από τη γεννήτρια της αληθινής αγάπης που τρέφει για σένα.

Ωστόσο, πρέπει να θυμάσαι κάτι: για να βρεις αυτό το "άλλο μισό" ή τον άνθρωπό σου ή όπως αλλιώς εσύ το ορίζεις, ΠΡΕΠΕΙ να έχεις διαμορφώσει και αγαπήσει τον εαυτό σου χωρίς να περιμένεις την επιβεβαίωση κανενός.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν θα ήθελα να σου θέσω το εξής ερώτημα:

Έχεις σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο να είσαι ερωτευμένος με την ιδέα να είσαι ερωτευμένος;;

Ξέρω ότι ακούστηκε λίγο περίεργα αυτό αλλά εννοώ αν έχεις σκεφτεί ποτε οτι αυτή η ανάγκη σου να βρίσκεσαι σε μία σχέση, ακόμα και αν καταλαβαίνεις πως οι στόχοι, ο τρόπος ζωής, η νοοτροπία ή οι αξίες σας είναι διαφορετικές;

Δεκάδες ζευγάρια τριγύρω μας ακολουθούν αυτό το πρότυπο. Πρόκειται άραγε για συμβιβασμό ή για μία βαθύτερη ανάγκη αποδοχής από τον άνθρωπο που έχει απέναντί σου με όλα τα παρελκόμενα;

Σίγουρα η χαμηλή αυτοεκτίμηση και φυσικά η ερωτική συνεύρεση αποτελούν του δύο κινητήριους μοχλούς για να διατηρηθούν τέτοιες σχέσεις οι οποίες σε βάθος χρόνου με μαθηματική ακρίβεια θα διαλυθούν ή αν οι συναισθηματικές ανάγκες των δύο συντρόφων είναι έντονες, μπορεί να διατηρηθούν αλλά να είναι δυσλειτουργικές.

Με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι πολύ εύκολο να υποκύψεις στην απελπισμένη σου ανάγκη για να νιώσεις ότι σε αγαπάνε, είναι εύκολο να μένεις σε μία σχέση για όλους τους λάθος λόγους, είναι εύκολο να ανταποκρίνεσαι στο παραμικρό ενδιαφέρον που θα δεχτείς, είναι εύκολο να πιστεύεις ότι θα νιώσεις ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ μόνο όταν θα έχεις δίπλα σου κάποιον ΑΛΛΑ αυτό είναι απλά μια πλάνη.

Αν δεν νιώσεις ο ίδιος πλήρης, αν δεν δουλέψεις με τον εαυτό σου, αν δεν κάνεις τη δική σου ενδοσκόπηση, αν δεν προσπαθήσεις να βελτιωθείς εσύ ο ίδιος, αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου με τις ατέλειες αλλά και τα θετικά στοιχεία που σίγουρα έχεις, τότε δεν έχεις κάνει το πρώτο βασικό βήμα που θα σε οδηγήσει σε αυτό που ψάχνεις.

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοναδική μαγεία αλλά για να την ανακαλύψει κάποιος πρέπει πρώτα να την έχεις ανακαλύψει ΕΣΥ ο ίδιος...


Facebook: Zoe Argiri