Παπούτσι από αίμα

Οι νεκροί σηκώθηκαν μέσα από τη σκόνη της απώλειάς τους,
ταξίδεψαν τις ιστορίες των σπιτιών που έχασαν τους κατοίκους τους,
πάτησαν πάνω στις ταφόπλακες,
παρέλασαν σε επικήδειες πομπές.
Οι νεκροί έστρωσαν ένα χαλί από ηλιόφως πάνω από την κόλαση
και με πείσμονα χαμόγελα
ξεκίνησαν για το μοιραίο τους ταξίδι ακόμη μια φορά.

Οι νεκροί φώτισαν την ανάσταση τους με της γης τους τα "αποκαίδια" 
και καθώς τη διέσχιζαν οι αιώνες
η γη άνοιξε τα φτερά της σαν μπλε πουλί
και πέταξε ψηλά στον ουρανό.

Οι νεκροί κραύγασαν τραγούδια
σα να γιόρταζαν τιμώντας τους δολοφόνους τους
και κατατρόπωσαν την αδικία
πεθαίνοντας τίμια μες στον οίκο της.



Οι νεκροί αποσύρθηκαν στα σκοτεινά κελιά τους,
με τη μυρωδιά του ύπνου τους ν’ αναδύεται ακόμα μέσα απ΄τα σεντόνια,
τα ροχαλητά τους να συνεχίζουν να πλανώνται πάνω απ΄το τραπέζι.
Ξύπνησαν το θάνατο για να ξαπλώσουν εκεί όπου αυτός κοιμόταν
και να αγκαλιάσουν μια πατρίδα
μακριά απ΄τα πιο κοντινά τους όνειρα.

Οι νεκροί αποκοιμήθηκαν,
με τα παπούτσια του χαμού τους ζωσμένα ακόμη στα πόδια
αφού το αιώνιο ταξίδι δεν έπαψε ποτέ να τους συντροφεύει στο μαξιλάρι.

Οι νεκροί έθαψαν τα μέρη του σώματός τους εδώ˙ για ν’ αποδείξουν
στα κοράκια πως το χώμα αυτό είναι η μήτρα της επιστροφής τους,
κι ο ουρανός, κατάσπαρτος απ΄τα ουρλιαχτά τους,
ομολογεί στα δέντρα πως οι νεκροί ξήλωσαν
το λευκό τους μαντίλι για ελευθερία πάνω σ’ αυτή τη γη
κι άφησαν πίσω τους ένα παπούτσι από αίμα.

Ποίημα για τη Συρία του Νατζίμπ Τζορτζ Αουάντ

[Πηγή: http://www.worldliteraturetoday.org/blog/poetry/two-poems-syria-najib-george-awad
Απόδοση στα ελληνικά – από την αγγλική μετάφραση του Μοχάμετ Καντάλα: Καραμάνου Τάνια]

via