Προς επιστήμονες…

 

Του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Το ποιος μπορεί να θεωρηθεί «επιστήμονας», είναι μια μεγάλη κουβέντα που δεν είναι στην πρόθεση μου να ανοίξω στο κείμενο αυτό.

Απευθύνομαι λοιπόν, σε όποιον θεωρεί τον εαυτό του επιστήμονα.

Αγαπητέ κύριε επιστήμονα,

σίγουρα είσαι ένα μεγάλο κεφάλαιο [1]. Αλλά κεφάλαιο για ποιον;

Θα μπορούσες να είσαι ένα κεφάλαιο για τον εαυτό σου και μόνον.

Αλλά θυμήσου. Πίσω σου υπάρχει μια οικογένεια, δύο ή περισσότεροι άνθρωποι που σε στήριζαν όταν λύγιζες, που σε φρόντιζαν όταν η προσήλωση σου στο αντικείμενο σου σε άφηνε αφρόντιστο, που σε καμαρώνουν τώρα…

Θυμήσου. Πίσω σου υπάρχει ένα έθνος που έστησε μια δομημένη διαδικασία σχολικής αναπαραγωγής της γνώσης, για να σου δώσει τα πρώτα ερεθίσματα.

Θυμήσου ακόμη ότι η παραγωγή και η διάδοση της γνώσης προς εύρεση εραστών που θα συνέχιζαν το έργο του Λόγου [2], ξεκίνησε χιλιάδες χρόνια πριν.

Βεβαίως είσαι και θα είσαι ένα περιζήτητο κεφάλαιο για την Εξουσία [3]. Την Εξουσία που με μύρια τεχνάσματα, αλλά κυρίως με την διαφθορά [5] των μαζών, προσπαθεί να προσπορίζεται διαχρονικά την παραγόμενη γνώση και καινοτομία όπως και κάθε πόρο παραγωγής και ανάπτυξης, ώστε το κοινωνικό γίγνεσθαι να εξελίσσεται κάτω από τη σιδερένια μπότα της. Έτσι η επιστήμη σου, κάθε επιστήμη, αντί να γίνεται κοινό κτήμα της κοινωνίας, γίνεται το μαγικό ραβδί του κακού μάγου με το οποίο επιβάλλει την υποταγή του ανθρωποσυνόλου στην θέληση του.

Θυμήσου ακόμη ότι οι μεγάλες επαναστάσεις στη μακραίωνη πορεία του ανθρώπου, έγιναν από τον Λόγο, όχι από την Εξουσία. Από την ανακάλυψη της χρήσης της φωτιάς και την γλωσσική επικοινωνία ως την τεχνητή νοημοσύνη, ο Λόγος είναι που εξανθρωπίζει τον άνθρωπο. Το αν ο Λόγος θα είναι υπηρέτης της Εξουσίας ή το αντίστροφο, εξαρτάται από την βαθιά συνειδητοποίηση όλων μας του τι σημαίνει καθένα από τα δύο. Σ’ αυτήν την συνειδητοποίηση, νομίζω, έχεις μεγάλη ευθύνη.

Αγαπητοί κύριοι επιστήμονες,

αναγκάζομαι να απευθυνθώ σε σας με αυτόν τον τρόπο, γιατί υποτιμήσατε την ανάγκη να συνυπάρχετε, να συνεννοείστε, να συζητάτε, να συμφωνείτε, να συναποφασίζετε. Την ανάγκη να επικοινωνείτε διεπιστημονικά αλλά και με τις μάζες.

Αφοσιωθήκατε ο καθένας στο γνωστικό του αντικείμενο ή σε μικρές ομάδες, αδιαφορώντας για το ευρύτερο αλλά και για το συνολικό.

Μπορείτε να δικαιολογηθείτε ότι δεν το καταλάβατε ή ότι σας επιβλήθηκε (συμβόλαια εχεμύθειας και άλλα…).

Δεν θα διαφωνήσω. Ισχύουν και τα δύο. Γι’ αυτό γράφω ότι γράφω.

Η διερεύνηση της Αλήθειας, είναι η συνηθέστερη απάντηση στο ερώτημα: «Τι είναι επιστήμη;».

Όμως η επιστήμη δεν μένει εκεί. Εργαλειοποιεί την αλήθεια και την θέτει σε υπηρεσία. Αλλά η αλήθεια είναι πληροφορία και υπόκειται στους νόμους της πληροφορίας. Την επιστημονική αλήθεια δεν την λαμβάνουν οι πολλοί. Πολλοί ενώ την λαμβάνουν δεν την καταλαβαίνουν. Χώρια που και στις τάξεις των επιστημόνων λειτουργεί μια πέμπτη φάλαγγα εντεταλμένων της εξουσίας, ώστε η ασυνεννοησία να είναι εξασφαλισμένη. Την γνώση που παράγεται όμως κάποιος πρέπει να την διαχειριστεί. Το να δίνεις αυτή τη γνώση στην εξουσία, αδιαφορώντας αν την έχουν συνειδητοποιήσει οι πολλοί, είναι σαν να δίνεις στους κλέφτες πυροβόλα όπλα και σε όλους τους  άλλους το πολύ τόξα και βέλη.

Θα μου πείτε αυτό δεν είναι θέμα της επιστήμης, είναι θέμα πολιτικής [6]. Επιστήμονες, θα δίνατε καραμπίνες στα παιδιά σας; Να γιατί ο επιστήμονας οφείλει να δίνει τη γνώση σε μια σίγουρα δημοκρατική κοινωνία.

Το «επάγγελμα» στα αρχαία σήμαινε «υπόσχεση». Αργότερα απόχτησε την έννοια της εργασίας για βιοπορισμό. Κατέληξε να σημαίνει την ανταλλαγή αγαθών, υπηρεσιών, ικανοτήτων, με νόμισμα.

Το θέμα είναι ότι το νόμισμα παράγεται από κάποιους που δεν ελέγχονται, τράπεζες λένε, διάφορα ομιχλώδη, αλλά η αδιαφάνεια είναι ο κανόνας.

Το θέμα είναι ότι ο νομισματικός πλούτος είναι το ζητούμενο από κάθε άνθρωπο, ώστε να καλύψει ανάγκες και όνειρα.

Το θέμα είναι ότι το νόμισμα είναι το κοινώς ζητούμενο και από αυτούς που προσπαθούν να επιβιώσουν νόμιμα αλλά και από αυτούς που παρανομούν. Έτσι ο Νόμος έγινε υπηρέτης του νομίσματος και φυσικά υπηρέτης αυτών που ελέγχουν το νόμισμα. Έτσι ο νόμος που επέβαλε το νόμισμα, τώρα αναγκάζεται από το νόμισμα να το υπηρετήσει εκδίδοντας διατάξεις παράλογες, ασαφείς, ανεφάρμοστες. Έτσι ο κάθε άνθρωπος είναι αδύνατο να ζήσει χωρίς να παραβεί το νόμο. Έτσι η εξουσία εργαλειοποιεί την ενοχή και την εξαργυρώνει ποικιλοτρόπως.

Με αυτόν τον τρόπο, κάθε επάγγελμα που έφερνε μια υπόσχεση εξανθρωπισμού στον άνθρωπο, έγινε η πόρνη που αντάλλασσε το «κορμί» της για λίγα νομίσματα. Οι πόρνες πολυτελείας για περισσότερα…

Έτσι ο νόμος απομακρύνθηκε από την δικαιοσύνη, η εκκλησία από τον Λόγο, η διαπαιδαγώγηση από την παιδεία, η ιατρική από την υγεία, η δημοσιογραφία από την αλήθεια, οι πολιτικοί από την πολιτική. Το αστείο είναι ότι πολλοί το βρίσκουν «φυσιολογικό».

Έτσι τα τρόφιμα έγιναν ανασφαλή και μεταλλαγμένα, το νερό εμπόρευμα, το εμπόριο ψυχοδραστικών ουσιών από τα πιο κερδοφόρα, ιδιωτικοποιήθηκε οτιδήποτε δημόσιο, η ίδια η Γη, και προχωρούμε ακάθεκτοι σε ιδιωτικοποίηση της Γνώσης μέσα από την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης.

Οι επιστήμονες είναι από αυτούς που δεν μπορεί να ξεγελαστούν ως προς το ποιος τους έδωσε το χάρισμα να μετασχηματίζουν το πνεύμα σε λόγο. Άρα το να ανταλλάσσουν αυτό το χάρισμα, με νομίσματα και θέσεις εξουσίας, είναι το λιγότερο εκπόρνευση. Το ίδιο ισχύει και για τους καλλιτέχνες.

Σε αυτόν τον ζόφο, μόνη διέξοδος είναι τα παιδιά του Λόγου, Επιστήμη και Τέχνη, να σταματήσουν να εκπορνεύονται και να δείξουν στην Εξουσία το φριχτό της πρόσωπο. Όπως στον αρχαίο μύθο ο Περσέας στη Μέδουσα. Η συνειδητοποίηση και μόνο του τι έχει κάνει έως τώρα, θα την κάνει να κρυφτεί από την ντροπή της.

Επιστήμονες, υπάρχουν χιλιάδες δικαιολογίες για την έως τώρα χλιαρή στάση σας. Αλλά και μόνο η εικόνα της βιασμένης, εξευτελισμένης, διαμελισμένης, αναξιόπιστης στους πολλούς, Επιστήμης, να σέρνεται στα πόδια της εξουσίας, πιστεύω είναι ικανή να σας κάνει να βροντοφωνάξετε: «Όχι, φτάνει πια!».

Για να συνεννοηθούμε χρειάζεται να συμφωνούμε στα νοήματα των συμβόλων (λέξεις εν προκειμένω).

[1] Κεφάλαιο, με τη σύγχρονη ανθρώπινη γνωστική βάση μπορεί να θεωρηθεί, η βιόσφαιρα και κάθε υποσύνολο της, που αναπαράγεται και χωρίς την ανθρώπινη βούληση, το ανθρωποσύνολο και κάθε υποσύνολο του, που αναπαράγεται εν μέρει χωρίς την ανθρώπινη βούληση, η γνώση και κάθε υποσύνολο της, που αναπαράγεται και διευρύνεται αποκλειστικά με ανθρώπινη βούληση. Όλα τα είδη κεφαλαίου είναι απαραίτητα για την διαχρονική επιβίωση αλλά και εξέλιξη του ανθρωποσυνόλου και όλα μπορούν να γίνουν αντικείμενο αρπαγής και εκμετάλλευσης από εξουσίες.

[2] Λόγος, είναι ο τρόπος δράσης – αντίδρασης ανθρώπων ή ανθρώπινων ομάδων, που θεωρεί ότι οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες ομάδες καταξιώνονται μέσω της διαπαιδαγώγησης, ώστε το συναίσθημα, η λογική και η συνείδηση, ατομικά και ομαδικά, να αναπτύσσονται κατά το δυνατόν περισσότερο και αρμονικά. Την συστηματοποιημένη αυτή προσπάθεια αποκαλούμε Παιδεία [4]. Ο Λόγος δεν επιβάλλει, πείθει. Όταν οι συνθήκες δεν είναι ώριμες ή ευνοϊκές, απλά υποχωρεί δίνοντας τη θέση του στην εξουσία. Αν η εξουσία είναι συνειδητοποιημένη, επαναφέρει την ωρίμανση ή την εύνοια των συνθηκών και παραχωρεί τη θέση της πάλι στο Λόγο. Αν όχι, με αλαζονεία και μοχθηρία θεοποιεί τον εαυτό της (βασιλιάδες, αυτοκράτορες, πρόεδροι) ή ξόανα της (νομισματική οικονομία – «αγορά»), και οδηγεί τους ανθρώπους σε φτωχοποίηση και  αποπνευματικοποίηση, τα ανθρωποσύνολα σε διαίρεση και ανταγωνισμούς, έως ότου φρίξει από το «έργο της» και οδηγήσει την ανθρωποομάδα σε «καταστροφή ανθρώπινου κεφαλαίου» είτε με πόλεμο είτε με άλλα μέσα…

[3] Εξουσία, είναι ο τρόπος δράσης – αντίδρασης ανθρώπων ή ανθρώπινων ομάδων, που με τις βία, υποκρισία, αδιαφορία, επιβάλλουν το θέλω τους στους άλλους, αδιαφορώντας για το θέλω ή το μπορώ των άλλων.

[4] Παιδεία, είναι το μέσο διαπαιδαγώγησης στον Λόγο.

[5] Διαφθορά, είναι το μέσο διαπαιδαγώγησης όταν επικρατεί η Εξουσία. Κύριο έργο της διαφθοράς είναι να υποχρεώσει ένα μεγάλο ανθρωποσύνολο σε ελλιπή νοητική ανάπτυξη, ώστε να αδυνατεί να ανταποκριθεί στα κελεύσματα του Λόγου είτε γίνονται με συναίσθημα, είτε με λογική, είτε με συνείδηση. Τότε η συναντίληψη μεταξύ επιστημόνων και ανθρωποσυνόλου καθίσταται σχεδόν αδύνατη, οπότε οι επιστήμονες αναγκάζονται να εναποθέσουν τις καινοτομίες τους στην αγκαλιά της εξουσίας. Όπως και οι γονείς τα παιδιά τους!

Εκπαίδευση, είναι παιδαγωγικό εργαλείο που μπορεί να στρέψει το ανθρωποσύνολο προς την παιδεία είτε προς την διαφθορά. Κατά συνέπεια είτε προς την Εξουσία είτε προς τον Λόγο. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που καταδεικνύει με αρκετή ενάργεια τα ανωτέρω.

[6] Πολίτευμα, είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα ανθρωποσύνολο διοικείται. Το συνειδητοποιημένο ανθρωποσύνολο που ευνοεί τον Λόγο και κατά συνέπεια τα παιδιά του, αλήθεια, επιστήμη, τέχνη, δικαιοσύνη, ελευθερία, ισονομία, πρόσβαση στην πληροφορία και τη γνώση, επιλέγει σαν πολίτευμα τη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία παράγει πολίτες υπεύθυνους, υπερασπιστές του Λόγου. Όταν οι πολίτες δεν έχουν το γνωστικό υπόβαθρο και την θέληση, να επιλέξουν και να υπερασπιστούν τον Λόγο και τη Δημοκρατία, τότε η Εξουσία επιλέγει γι’ αυτούς μια οποιουδήποτε τύπου ολιγαρχία, που ενίοτε ψευδεπίγραφα την ονομάζει «δημοκρατία» για να τους εξαπατήσει.

 

Πηγή: Αιρετικές ιδέες

via