Πράγματι, πλήθος μελετών σχετικά με το πώς επιλέγουμε την ψηφιακή μας ταυτότητα επιβεβαιώνουν ότι ακόμη και τα πλέον ευφάνταστα ή και κατάφωρα ψευδή διαδικτυακά προφίλ αποδεικνύονται τελικά πολύ πιο πραγματικά από την πραγματικότητα: Η συνήθως ψευδής αυτό/εικόνα που επιλέγουμε για τις διαδικτυακές μας επαφές αποκαλύπτει πολύ περισσότερα για τις πιο αόρατες σε εμάς τους ίδιους πτυχές του εαυτού μας!
Το γεγονός ότι η εικόνα και η συμπεριφορά μας στο Διαδίκτυο δεν μπορεί παρά να αντανακλά αυτό που πραγματικά είμαστε έγινε σαφές από τις πρωτοποριακές έρευνες της Patricia Wallace.
Ήδη από το 1999, ενώ ακόμη δεν υπήρχαν το Google, το YouTube, αυτή η διάσημη ψυχολόγος της νέας ψηφιακής ζωής των ανθρώπων έδειξε ότι η διαδικτυακή μας συμπεριφορά δεν είναι ποτέ αυθαίρετη και, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας, δεν μπορούμε να γίνουμε ή να προβάλουμε με επιτυχία οποιαδήποτε εικόνα του εαυτού μας επιθυμούμε.
Έκτοτε πολλές άλλες σχετικές κοινωνιολογικές και ψυχολογικές έρευνες επιβεβαίωσαν τα μάλλον απογοητευτικά συμπεράσματα της Patricia Wallace, όπως το γεγονός ότι η ασώματη ψηφιακή ύπαρξή μας, παρά τις ασύλληπτες επικοινωνιακές δυνατότητες που προσφέρει ο Παγκόσμιος Ιστός, όχι μόνο είναι πιο ψυχρή αλλά και πολύ πιο φτωχή από τις πραγματικές ανθρώπινες επαφές.
Αυτό οφείλεται προφανώς στην απουσία των άμεσων αναδράσεων που θα είχαμε από την πραγματική ενσώματη παρουσία τού ή των συνομιλητών μας, όπως π.χ. μια σειρά από σωματικές ενδείξεις που μας αποκαλύπτουν τις αντιδράσεις των άλλων προσώπων.
Επιπλέον, η προστασία που υποτίθεται ότι μας διασφαλίζουν η «ανωνυμία» και η «αορατότητα» της διαδικτυακής ζωής μας καθιστά συχνά υπερβολικά βίαιους και επιθετικούς απέναντι στους άλλους.
Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα των διαδικτυακών επαφών, που οι κολοσσιαίες εταιρείες του Παγκόσμιου Ιστού επιχειρούν να διαχειριστούν με εξαιρετικά ύποπτα κατασταλτικά μέσα.
Αν, πριν από δύο δεκαετίες, ήταν επιτρεπτό σε κάποιους ρομαντικούς τεχνοεπιστήμονες και συγγραφείς να παρουσιάζουν το Διαδίκτυο ως έναν επίγειο τεχνολογικό παράδεισο ελεύθερης επικοινωνίας και ανεξαρτησίας από οικονομικά ή εθνικά συμφέροντα, σήμερα είναι πλέον σαφές ότι ο άυλος ψηφιακός κόσμος δεν είναι καθόλου «παράδεισος».
Αντίθετα, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι εγκυμονεί, για τους ανυποψίαστους ή τους τεχνολογικά αναλφάβητους χρήστες, τόσες παγίδες όσες και ο πραγματικός κόσμος, αν όχι περισσότερες.
Η μαζική υιοθέτηση και κυρίως η άκριτη χρήση αυτών των πολύ πρόσφατων διαδικτυακών «εργαλείων» μας υπενθυμίζουν ότι οι σχέσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας με την κοινωνία υπήρξαν ανέκαθεν αμφίδρομες: κάθε πραγματικά σημαντική τεχνολογική επανάσταση δεν μπορεί παρά να είναι και μια μεγάλη πολιτισμική επανάσταση που επηρεάζει αποφασιστικά τον τρόπο που αντιδρούν και σκέπτονται οι άνθρωποι, διαμορφώνοντας τελικά τις νέες κοινωνικές εξελίξεις.
Συνεπώς, οι τεχνοφοβικές αντιδράσεις απέναντι στις υπηρεσίες του Διαδικτύου είναι προβλέψιμες και θεμιτές, όχι όμως πάντα δικαιολογημένες.
Διότι θα έπρεπε πλέον να είναι σαφές ότι η εκρηκτική ανάπτυξη και η ταχύτατη διάδοση των διαδικτυακών υπηρεσιών ήρθαν να καλύψουν κάποια επικοινωνιακά κενά και συγκεκριμένα ατομικά ή κοινωνικά αδιέξοδα.
Το ερώτημα αν, στην εποχή του Διαδικτύου, είναι πλέον εφικτή η σαφής οριοθέτηση του δημόσιου από το ιδιωτικό ή του εικονικού από το πραγματικό συνοδεύει τη νέα διαδικτυακή τεχνολογία από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε.
Κάποιες εύλογες αλλά επ’ ουδενί οριστικές απαντήσεις σε αυτά τα δύσκολα επιστημονικά και πολιτικά ερωτήματα θα αναζητήσουμε στο επόμενο άρθρο μας.
21ος αιώνας: η εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
Το Διαδίκτυο (Internet) είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο που συγκροτείται από επιμέρους μικρότερα δίκτυα για την καταγραφή, αποθήκευση και ανταλλαγή πληροφοριών.
Ανάμεσα στις πολλές υπηρεσίες παροχής πληροφοριών του Διαδικτύου η πιο δημοφιλής υπηρεσία είναι ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web ή www), που φιλοξενεί σήμερα εκατοντάδες κοινωνικά δίκτυα (social networks).
Μέσα σε μόλις είκοσι χρόνια, η τυπικά αμερικανική κοινωνική συνήθεια να διατηρούν την επαφή τους οι απόφοιτοι ενός κολεγίου έστω και διαδικτυακά μετουσιώθηκε σε κυρίαρχη κοινωνική συμπεριφορά σε όλον τον πλανήτη.
Η ηγεμονία του Facebook
Τα πιο γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, το My Space, το Orkut και το Twitter, μετέτρεψαν τον Παγκόσμιο Ιστό σε μια πολυσύχναστη «εικονική πλατεία» όπου καθημερινά συναντιούνται και επικοινωνούν με πρωτοφανή ευκολία άνθρωποι που ζουν στην ίδια γειτονιά χωρίς να έχουν συναντηθεί ποτέ ή και στα πιο απόμακρα σημεία του πλανήτη.
Ένα από τα πιο δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι το Facebook. Ιδρύθηκε το 2004 από τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ (M. Zuckerberg), τότε φοιτητή Πληροφορικής στο Χάρβαρντ, ο οποίος το προόριζε αρχικά για μέσο επικοινωνίας και επαφής μεταξύ των αποφοίτων του Χάρβαρντ.
Εξάλλου, ακόμα και η ονομασία «Facebook» δεν είναι πρωτότυπη, έτσι ονομάζονταν οι ετήσιες επετηρίδες αποφοίτων των αμερικανικών κολεγίων.
Πολύ σύντομα, βέβαια, ο Ζάκερμπεργκ συνειδητοποίησε -και εκμεταλλεύτηκε με το αζημίωτο!- τις δυνατότητες αυτού του νέου, εύκολου στη χρήση και σχετικά οικονομικού τρόπου επικοινωνίας και ανθρώπινης δικτύωσης.
Η δημιουργία του οποίου έγινε εφικτή χάρη στις εντυπωσιακές τεχνολογικές εξελίξεις της σύγχρονης Πληροφορικής και της Επιστήμης των Υπολογιστών.
Πηγή: efsyn.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.