Charles Bukowski - Και τώρα;

Οι λέξεις έχουν ειπωθεί,
κάθομαι άρρωστος.
το τηλέφωνο χτυπά, οι γάτες κοιμούνται.

Η Λίζα καθαρίζει.

Περιμένω να ζήσω,
περιμένω να πεθάνω

Μακάρι να μπορούσα να φανώ λίγο γενναίος.

Είναι μια άθλια υπόθεση
όμως το δένδρο εκεί έξω δεν το γνωρίζει
Το παρακολουθώ να λυγίζει με τον άνεμο
κάτω απ΄τον απογευματινό ήλιο.

Δεν υπάρχει τίποτα να δηλώσουμε τώρα πια,
μόνο μια αναμονή.

Ο καθένας την αντιμετωπίζει μόνος του

Ω, ήμουν κάποτε νέος,
Ω, ήμουν κάποτε απίστευτα
νέος!