Η δημοκρατία τον καιρό του κορονοϊού (και όχι μόνο).

Επιστημονικές απόψεις και κορονοϊός. Δημοκρατία και κορονοϊός,

(-άρθρο:Επιστημονικές απόψεις και κορονοϊός-) Εμείς, η γενιά που έζησε οριακά την τελευταία δικτατορία, μεγαλώσαμε με την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα στην οποία το δικαίωμα της άποψης του καθενός είναι σεβαστό και η σκέψη μας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, αρκεί να μην προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων.

Και η πεποίθηση αυτή ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας, ώστε δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τα σημεία που έρχονταν και αποδείκνυαν ότι όλο αυτό δεν ήταν ακριβές.

Χρειάστηκε να έρθει η πανδημία του κορονοϊού για να ξεκαθαρίσουν πάρα πολύ μερικά πράγματα. Καταρχήν εμείς, οι οποίοι ασχοληθήκαμε με κάποια επιστημονικά πεδία πιστεύαμε ότι η επιστημονική συζήτηση είναι κάτι το οποίο αποτελεί απαράβατο κανόνα και ότι ο καθένας μπορεί να λέει την επιστημονική του γνώση τεκμηριωμένα και να δέχεται την κριτική και την αντίθετη άποψη με σεβασμό.

Επιστημονικές απόψεις και κορονοϊός: Περί διασποράς ψευδών ειδήσεων.

Μέχρι που τον εικοστό πρώτο αιώνα έγινε κάτι που μας γύρισε πίσω σε εποχές Μεσαίωνα. Ανακαλύψαμε τη διασπορά ψευδών ειδήσεων και  θεσμοθετήσαμε νόμους με τους οποίους αυτή αποτελεί ένα ποινικό αδίκημα και οδηγεί σε άμεση σύλληψη και καταδίκη εκείνου που το κάνει. Μπορεί ένας εγκληματίας να έχει πολλά δικαιώματα και να  αφήνεται ελεύθερος μέχρι τη δίκη του ή να δεχτεί μια πολύ μικρή ποινή, όμως εκείνος ο οποίος κάνει το έγκλημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων είναι σίγουρο ότι θα συλληφθεί άμεσα και θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεμπλέξει από το νόμο.                

Θυμάμαι τον καιρό που έγραφα τα άρθρα μου, τα οποία θεωρώ ότι είχαν την επιστημονική τεκμηρίωση να αποτελούν τουλάχιστον μια ελάχιστη συνιστώσα μιας επιστημονικής συζήτησης, πολλοί ήσαν εκείνοι οι οποίοι με προειδοποιούσαν ότι κινδύνευα και μάλιστα οι άμεσοι συνεργάτες στην προσπάθειά μου, μου έθεταν πολλές φορές θέμα να σταματήσω για κάποια περίοδο να γράφω γιατί εκείνη τη στιγμή γινόντουσαν εκτεταμένες έρευνες στο Διαδίκτυο να ανακαλυφθούν οι αντίθετες απόψεις και να οδηγηθούν οι αρχές σε αυτούς που τις διατύπωναν προκειμένου να τους συλλάβουν και τους απαγγείλουν κατηγορίες.

Επιστήμονες που κρύφτηκαν πίσω από την προστασία ενός αστυνομικού και νομικού συστήματος.

Είναι αδιανόητο πραγματικά πως επιστήμονες δέχτηκαν την περίοδο του κορονοϊού να κρυφτούν πίσω από μια βάρβαρη προστασία ενός σκληρού αστυνομικού και νομικού συστήματος που μόνο σκοπό είχε να φιμώσει την αντίθετη άποψη. Και αν οι πολιτικοί και τα υπόλοιπα συμφέροντα δεν μπορούσαν να το καταλάβουν ή το επιδίωξαν για συγκεκριμένους λόγους, λυπάμαι πραγματικά που την περίοδο του κορωνοϊού  δεν υψώθηκε η παραμικρή επιστημονική φωνή για να διαμαρτυρηθεί για το ότι μία και μοναδική άποψη ήταν εκείνη η οποία προβαλλόταν κατά επίμονο τρόπο, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από όλες τις πλευρές. Αυτή η περίφημη ρήση που αποδίδεται στο Βολταίρο και λέει ότι «διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα αγωνιστώ με όλη μου τη δύναμη για να μπορείς να τα λες» την περίοδο της πανδημίας κονιορτοποιήθηκε.

Επιστημονικές απόψεις και κορονοϊός. Ο φόβος της αντίθετης επιστημονικής άποψης.

Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί κάποιοι ήταν τόσο ευαίσθητοι για την προστασία της δημόσιας υγείας, ώστε φοβήθηκαν ότι οι αντίθετες απόψεις μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση στους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν σε επιλογές που θα έβλαπταν την υγεία τους; Μα οι ίδιοι οι προασπιστές της κυρίαρχης άποψης είπαν ότι μερικά ψέματα επιβάλλονται γιατί αν λέγαμε όλη την αλήθεια στους ανθρώπους, τότε πολύ πιθανόν να μην τους πείθαμε. Άρα δεν ήταν η αλήθεια που κατείχαν το κίνητρο για να επιμείνουν στην μοναδική τους άποψη. Πιστεύω ότι ήταν ο φόβος ότι η αλήθεια τους είχε κενά.

Ήξεραν ότι όσα λέγονταν εκείνη τη στιγμή ήταν στον αέρα. Μπορεί να πίστευαν ότι στο βάθος του χρόνου θα δικαιωθούν και δεν θέλω να τους αποδώσω αναγκαστικά κακές προθέσεις, αλλά στην πραγματικότητα γνώριζαν πολύ καλά ότι εκείνη τη χρονική στιγμή αν ακουγόταν και η αντίθετη άποψη θα κλονιζόταν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό με ότι αυτό συνεπάγεται η δική τους άποψη που ήταν πολύ αδύναμη. Θεωρώ δηλαδή ότι καταπατήθηκαν επιστημονικοί κανόνες, οι οποίοι εάν αναλύονταν και γίνονταν κατανοητοί από τους ανθρώπους  το αποτέλεσμα θα ήταν να μην ακολουθηθούν όσα με σιγουριά και βεβαιότητα καθημερινά από τα κανάλια έλεγαν οι υπερασπιστές της επίσημης κρατικής άποψης.

Θα μου επιτρέψετε όμως να χρησιμοποιήσω βαρείς χαρακτηρισμούς και να πω ότι είναι ντροπή και επιστημονική εξαχρείωση όταν κάποιος για να στηρίξει την επιστημονική του άποψη, χρησιμοποιεί τη βία της εξουσίας. Αυτό θυμίζει εποχές Γαλιλαίου, τον καιρό που η Ιερά Εξέταση προσπαθούσε μετά με τη βία να επιβάλλει μια αντιεπιστημονική άποψη και ανάγκαζε επιστήμονες να τη δεχτούν γιατί φοβούνταν. Και είδα πολλούς συναδέλφους μου γιατρούς κατά την περίοδο της πανδημίας να λένε ότι συμφωνούν με όσα αντίθετα έγραφα και υπερασπιζόμουν, αλλά φοβούνται πολύ να πάρουν μια τέτοια θέση γιατί θα χάσουν τις δουλειές τους και μπορεί να κινδυνεύσει ακόμα και η σωματική τους ακεραιότητα.  

Απώλεια εργασίας λόγω αντίθετης άποψης.

Και δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που στον ιδιωτικό τομέα σιωπηρά έχασαν τις δουλειές τους γιατί είχαν την αντίθετη άποψη. Μια άποψη που προσπαθούσε ακόμα και ο άσχετος διοικητικός υπάλληλος να επιβάλλει γιατί αυτή ήταν η κυρίαρχη αντίληψη της επιχείρησης. Γνωρίζω πολύ καλά ότι  παθολόγος όταν είπε σε κάποιον ασθενή ότι τα συμπτώματά του μπορεί να οφείλονταν στον εμβολιασμό, δέχθηκε μετά από λίγες ώρες και κατόπιν «ενημέρωσης» κάποιου από τους παρευρισκόμενους, επίπληξη από τον διοικητικό διευθυντή, απόφοιτο Λυκείου, ο οποίος της είπε  να κρατάει την άποψή της για τον εαυτό της, διότι άλλη ήταν η άποψη του νοσοκομείου και αν δεν το τηρήσει θα πάει στο σπίτι της. Πράγματι, μετά από λίγο η γιατρός απολύθηκε.

Αλλά και πολλοί στο δημόσιο που όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, βγήκαν σε διαθεσιμότητα γιατί δεν συμφωνούσαν με το επίσημο αφήγημα. Τώρα που όλα φαίνονται να ξεκαθαρίζουν και που καθημερινά συζητάμε για τα λάθη και τις συνέπειες από τις επιστημονικές ακροβασίες που έγιναν την εποχή εκείνη νομίζω ότι ηθικά τουλάχιστον δικαιώνονται εκείνοι που επέμεναν να συζητηθεί και η άλλη άποψη. Όχι ότι αυτή ήταν η απόλυτα σωστή, ενδεχομένως σε κάποιες σημεία να υστερούσε, όμως  από τη σύνθεση της συζήτησης και των πολλών απόψεων θα προέκυπτε η αλήθεια.

Συνεχώς και με συντονισμένο τρόπο διολισθαίνουμε στη δικτατορία της σκέψης…

Μόνο που η αλήθεια δεν ενδιέφερε κανέναν. Η διασπορά ψευδών ειδήσεων ως νόμος είναι μια ντροπή για τον εικοστό πρώτο αιώνα. Που αποδεικνύει ότι συνεχώς και με συντονισμένο τρόπο διολισθαίνουμε στη δικτατορία της σκέψης που δεν θα αργήσει να φέρει και την απόλυτη δικτατορία στον πλανήτη μας και ήταν υποχρέωσή μας να αντιταχθούμε πάνω από φόβους και προσωπικές αδυναμίες. σε αυτή την προσπάθεια. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο επιμείναμε και θεωρούμε ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε γιατί στα χρόνια που έρχονται θα χρειαστεί να επαναλάβουμε, με ότι αυτό θα στοιχίσει, τον αγώνα μας.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος / Καρδιολόγος

πηγή