Πανδημικά όνειρα

Μαργαρίτα Βεργολιά

Θυμάστε μήπως τι όνειρο είδατε χθες το βράδυ; Ή κάποια των τελευταίων ημερών, εβδομάδων ή μηνών; Μήπως είχαν κάτι από… κορονοϊό κι αυτά;
"Περπατούσα σε μια παραλία, η θάλασσα δίπλα ήταν γεμάτη καρχαρίες, κι εγώ το μόνο που αναρωτιόμουν ήταν γιατί οι περαστικοί δεν τηρούσαν αποστάσεις", περιγράφει ένα πρόσφατο δικό της μια γυναίκα από τη Σκοτία στην ιστοσελίδα του BBC.

Ηταν μία από τους πολλούς αναγνώστες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του βρετανικού μέσου και έγραψαν για τους υγειονομικούς εφιάλτες τους, όταν βρίσκονται παραδομένοι στην αγκαλιά του Μορφέα. Το ίδιο κάνουν εδώ και καιρό εμπεριστατωμένα ειδικοί επιστήμονες, που προσπαθούν να καταγράψουν πόσο και πώς ο κορονοϊός «μολύνει» και τον κόσμο των ονείρων. Στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, για παράδειγμα, η ψυχολόγος Ντίρντρι Μπάρετ συγκέντρωσε πάνω από 15.000 περιγραφές.

Το μοτίβο είναι σχεδόν το ίδιο, πλην όμως όχι επαναλαμβανόμενο, περιγράφει. Για την ακρίβεια, ακολουθεί τους ρυθμούς της πανδημίας. Στην αρχή η απειλή του αγνώστου «μεταφραζόταν» σε πολλά όνειρα ως ξαφνική επίθεση εντόμου ή την αίσθηση άπνοιας.

Ο φόβος του εγκλωβισμού από την καραντίνα, αντίστοιχα, μετατρεπόταν από το υποσυνείδητο στα όνειρα των ενηλίκων ως παγίδευση σε φυλακή, σε αιφνιδιαστικό διαγώνισμα για τα παιδιά της τηλεκπαίδευσης.

Με τον καιρό, πολλοί είχαν αρχίσει να έχουν εφιάλτες ότι κάποιος, που δεν φορούσε μάσκα, τους φιλούσε ή τους αγκάλιαζε. Πιο πρόσφατα, ο Μορφέας έρχεται σε πολλούς με μια σύριγγα το χέρι.

Και τώρα; Από 90% αρνητικά, τα πανδημικά όνειρα έχουν αρχίσει σταδιακά να γίνονται πιο θετικά, λέει η δρ Μπάρετ. Κι όσο βελτιώνεται η κατάσταση, από υγειονομικής πλευράς τουλάχιστον, τόσο θα αλλάζει αυτό το ποσοστό. Αρκεί βέβαια άπαντες, με άσχημα όνειρα ή μη, να συνεχίσουμε να κάνουμε στο ξύπνιο μας ό,τι υπαγορεύουν η συλλογική συνείδηση και η λογική.

πηγή