Πολιτική: Το θέατρο που παίζεται πάνω στο ικρίωμα

Του Απόστολου Αποστόλου

Ο χιονιάς θάμπωσε για τα καλά την επιτηδευμένη εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η αλαζονεία της εγωκεντρικής του επικοινωνίας τσαλακώθηκε. Και φυσικά τα ποσοστά της ΝΔ θα κάνουν βουτιά που θα πέσουν και κάτω από τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήρθε βέβαια και η πρόταση μομφής για να συσπειρώσει τα κόμματα και να μετρήσουν τις δυνάμεις τους. Τι διακρίνεις όμως μέσα από τις θνητές φλυαρίες της συζήτησης στο Κοινοβούλιο; Ότι τα κόμματα θα οδηγηθούν σταθερά σε μια κουλτούρα συγκυβέρνησης και συνενοχής.

Το συνονθύλευμα των δογματικών κομματικών αληθειών θα δημιουργήσει ένα σάμπλινγκ πολιτικής με νέες ναρκισσιστικές ουτοπίες κτισμένες από μπόλικες υστερικές σωτηριολογίες που «θα αποσταθεροποιούν τα πλαίσια σκέψης που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα και θα συγκλονίζουν τις βεβαιότητες μας» (Πιέρ Ροζανθαλόν).

Στα περιθώρια αυτής της αντίληψης θα κτιστεί μια «Δημοκρατία όπου όλοι θα είμαστε ένοχοι» (Α. Καμύ) διαχειριστές και μη, και θα κολυμπάμε στις παραληρηματικές ιδέες των εξουσιοφρενικών συμπλεγμάτων στα καθαρτήρια της «κοινής γνώμης» καθώς και στις παραισθησιακές λογικές που θα δικαιολογούν τον σφαγέα και τον αφέντη.

Έτσι και αλλιώς το περιβάλλον της κοινωνικής, πολιτικής ανθρωπολογίας μας έχει αλλάξει. Όλα έχουν τροποποιηθεί, το βλέμμα, η ακοή, το άγγιγμα, η αίσθηση, η φαντασία, η σκέψη, καιρό τώρα έχουν φυλακιστεί στη μοναδική προοπτική της εξουσίας και της μίζερης επιβίωσης.

Για παράδειγμα οι Έλληνες πολίτες βλέπουν έναν πρωθυπουργό με την κάλπικη αλαζονεία του να οικοδομεί ένα κράτος τόσο παγερό πιο παγερό από όλα τα παγερά τέρατα και δεν εγείρουν αξιώσεις, αλλά στέκονται στη γυαλισμένη εικόνα του από τα μέσα ψυχαναγκαστικής παραπληροφόρησης.

Δεν ενοχλούνται από την αδαπάνητη αντιπολίτευση του αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά ούτε και από τον αρχηγό του ΚΙΝΑΛ που συλλαβίζει ξύλινο κομματικό λόγο και εκφράζει έναν αριβισμό στις προδιαγραφές της εξουσιαστικής δογματικής νοοτροπίας.

Όλοι περιμένουν τις εντολές από το Ουλτιμάτο, από το Ανώτατο Πρεζίντιουμ (δηλαδή τα κέντρα παγκοσμιοποιημένης διακυβέρνησης) για το χρόνο που θα συναινέσουν όλοι σε μια συγκυβέρνηση.

Το θέμα για τους αθέατους της πολιτικής καθοδήγησης είναι να πειστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει πρόωρες εκλογές και να οδηγηθεί η χώρα εν συνεχεία σε συγκυβέρνηση. Σε περίπτωση που θα θελήσει να εξαντλήσει τη θητεία του εν μέσω πολλαπλών προβλημάτων θα εξαφανιστεί από την πολιτική κορνίζα.

Και αυτό γιατί με την εξάντληση της θητείας του και τον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων που εκ των πραγμάτων θα υπάρξουν από την αλαζονική πολιτική του, όχι μόνο εκλογική ήττα θα υποστεί, αλλά συντριβή και θα τεθεί ζήτημα ηγεσίας στη ΝΔ.

Αν φύγει τώρα υπάρχει η προοπτική να παραμείνει αρχηγός στη ΝΔ και να εργαστεί στη διαμόρφωση της συγκυβέρνησης. Σε κάθε άλλη περίπτωση η οικογένεια Μητσοτάκη θα εξαφανιστεί από τη διεκδίκηση ηγεσίας του κόμματος της ΝΔ. Αργά ή γρήγορα αυτό όμως θα συμβεί.

Το νέο φεουδαλικό μοναρχικό σύστημα της διακυβέρνησης έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη των εγχώριων βαρόνων και αποτελεί τον προγραμματικό σχεδιασμό της παγκοσμιοποιημένης εξουσιαστικής θέλησης.

Το λυπηρό είναι ότι τα μη κοινοβουλευτικά κόμματα με ρητορικές συνταγματικών αρχών και πατριωτικών διεκδικήσεων κινούνται στη βάση ενός ακοινωνιολόγητου λαϊκισμού. Οι περισσότεροι που συμμετέχουν στην ίδρυση των νέων πολιτικών κομμάτων αποτελούν ένα εσμό από φθαρμένα υλικά της πολιτικής διαχείρισης, πρόκειται δηλαδή για ανάτυπα της ίδιας πολιτικής μιζέριας που αλλάζουν μόνο τους πολιτικούς εξορκισμούς τους.

Όλα δικαιολογούν εκείνο που έλεγε ο Τόμας Μωρ «η πολιτική είναι ένα θέατρο που παίζεται συχνά πάνω στο ικρίωμα».

Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας

πηγή