Οι μονότονα επαναλαμβανόμενες κινήσεις, οι επίπονες κοπιώδεις στάσεις του σώματος, λόγω ακατάλληλου εξοπλισμού και χώρου εργασίας, η χειρωνακτική διακίνηση βαριών φορτίων, οι δουλειές που απαιτούν δύναμη ή προκαλούν δονήσεις στις αρθρώσεις, είναι μερικοί από τους αιτιολογικούς παράγοντες των μυοσκελετικών παθήσεων. Το αποτέλεσμα; Ένας στους τρεις Έλληνες πάσχει από κάποια ρευματική ή μυοσκελετική πάθηση, συμπεριλαμβανομένης της οσφυαλγίας, του πόνου στον αυχένα, των διαταραχών των άνω
άκρων και των φλεγμονών των αρθρώσεων.

Οι μυοσκελετικές παθήσεις καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ασθενειών και περιλαμβάνουν παθήσεις των οστών, των αρθρώσεων, των τενόντων, των μυών και των νεύρων που ελέγχουν το μυϊκό σύστημα. Στη Β. Αμερική αναφέρονται ως «παθήσεις συσσωρευτικού τραύματος», στην Αυστραλία και το Ηνωμένο Bασίλειο ως «κακώσεις των άκρων που προέρχονται από επαναλαμβανόμενη καταπόνηση», στην Ιαπωνία αναφέρονται ως «αυχενοβραχιόνιο σύνδρομο» και στις σκανδιναβικές χώρες ως «παθήσεις μυοσκελετικής καταπόνησης».

Γιατί όμως έχει επικρατήσει να αναφερόμαστε στις μυοσκελετικές παθήσεις με τον όρο «νόσος του γραφείου»; «Γιατί τα άτομα που εργάζονται σε γραφείο, λόγω της - συνήθως - κακής στάσης του σώματος και της καθιστικής ζωής, αλλά και της παχυσαρκίας στην οποία συμβάλλει η έλλειψη άσκησης, εμφανίζουν με μεγάλη συχνότητα πόνους στη σπονδυλική στήλη (ραχιαλγία, οσφυαλγία κ.λπ.) ή στον αυχένα. Όσο πιο παχύσαρκος και αγύμναστος είναι κάποιος, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να εμφανίσει μυοσκελετικό πόνο. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν συνήθως και αρκετό στρες, εργασιακό στρες, το οποίο επιδεινώνει την κατάστασή τους», σημειώνει ο κ. Λάσκος.

► Πότε χρειάζεται γιατρός;
Αν το πρόβλημα εμφανίστηκε μετά από κάποια συγκεκριμένη ενέργεια ή δραστηριότητα που προκάλεσε μυϊκή καταπόνηση, ή λόγω της  παρατεταμένης παραμονής του ατόμου σε μια συγκεκριμένη στάση, μπορεί να αποφύγει την επίσκεψη στον γιατρό, τουλάχιστον τις πρώτες μέρες. Αν, όμως, ο πόνος επιμένει για περισσότερο από μία εβδομάδα, τότε θα πρέπει να συμβουλευτεί τον γιατρό.
 
Για την αντιμετώπιση των μυοσκελετικών παθήσεων, αξιοποιούνται τόσο φαρμακευτικά, όσο και μη φαρμακευτικά μέσα. «Όταν μιλάμε για μυοσκελετικό πόνο, για οσφυαλγία, ραχιαλγία ή αυχεναλγία, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει την αποφυγή της κίνησης ή της στάσης που προκάλεσε το πρόβλημα (π.χ. να μην σκύβει κανείς απότομα, να μην σηκώνει βάρη κ.λπ.), καθώς επίσης κάποιες ασκήσεις- φυσικοθεραπείες. Το φαρμακευτικό κομμάτι περιλαμβάνει απλά αναλγητικά, οπιοειδή αναλγητικά-αντιφλεγμονώδη ή ειδικά φάρμακα για τον χρόνιο μυοσκελετικό πόνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ακόμη και βραχυχρόνια σχήματα κορτιζόνης. Αν, όμως, ο μυοσκελετικός πόνος είναι αυτοάνοσης αιτιολογίας (ρευματοειδής αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα), η θεραπεία είναι τελείως διαφορετική και καθορίζεται από τον ρευματολόγο», καταλήγει ο κ. Λάσκος.
 
► Ινομυαλγία
Το στρες μπορεί, σε πολλές περιπτώσεις, να αποτελέσει από μόνο του παράγοντα μυοσκελετικού πόνου. «Είναι πολύ συχνές οι περιπτώσεις, όπου το στρες και η κατάθλιψη σωματοποιούνται και κάνουν ένα σύνδρομο χρόνιου μυοσκελετικού πόνου, που λέγεται ινομυαλγία», τονίζει ο κ. Λάσκος.
 
Η αντιμετώπιση της ινομυαλγίας, σύμφωνα με τον ειδικό, περιλαμβάνει δύο κύριους άξονες:
  1. Αλλαγή στον τρόπο σκέψης και ζωής του ατόμου, ώστε να καταπολεμήσει το στρες. Ο ασθενής θα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται με ψυχραιμία τα προβλήματα της καθημερινότητας. Aυτό είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό βήμα για να αντιμετωπίσει κανείς τον μυοσκελετικό πόνο που οφείλεται σε ινομυαλγία, αφού η εσωτερική πίεση που αισθάνεται το άτομο, είναι και η γενεσιουργός αιτία του προβλήματος.
  2. Άσκηση. Ενώ στα άλλα μυοσκελετικά σύνδρομα, η άσκηση στην οξεία φάση συνήθως αποφεύγεται, στην ινομυαλγία είναι απαραίτητη. Προτιμάται το κολύμπι ή οποιαδήποτε άσκηση αρέσει στον πάσχοντα (π.χ. χορός, ποδήλατο), αρκεί με αυτήν να εκτονώνεται.
ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ
Όπως διευκρινίζει ο κ. Λάσκος, «υπάρχει και μία κατηγορία μυοσκελετικών παθήσεων οι οποίες είναι αυτοάνοσης αιτιολογίας και είναι αμιγώς οι παθήσεις με τις οποίες ασχολείται ο ρευματολόγος (ρευματοειδής αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα). Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η κύρια αιτία πόνου στις αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών, ενώ η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα εκδηλώνεται κυρίως με πρωινό πόνο στη μέση, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο κάποιας βαριάς δραστηριότητας. Πάρα πολύ συχνά βλέπουμε νέους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται από μία πιο έντονη ενόχληση στη μέση, την οποία αποδίδουν λανθασμένα σε κάτι που έκαναν, ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορεί να αποδοθεί εκεί», εξηγεί ο ρευματολόγος.
 
Πηγή: www.healthyme.gr