Μια παγκόσμια κοινότητα που αλλοι την θέλουν αναρχική, άλλοι φιλελεύθερη και άλλοι κομμουνιστική. Κατά συνέπεια μέσα, από αυτή την οπτική δεν υφίσταται καλό και κακό, παρα η διαρκής συγκρουσιακή διαλεκτική κίνηση, για το βασίλειο της ελεύθερης αυτοσυνειδησιακής κοινότητας.
Αυτά συμβαίνουν στην θεωρία, στην πρακτική όμως, στην συνάρθρωση των «μορφών ζωής», της παραγωγής και της αναπαραγωγής της ζωής, έχουμε μια αντίστροφη διαδικασία. Αν από την μια ορίσουμε τον αγώνα για την χειραφέτηση, για την γνώση του καλού, για την αυτοσυνειδησία, ως τον αγώνα, την πράξη, την δράση του πρακτικού ανθρώπου απέναντι στην εξουσία, τότε από την άλλη πλευρά, από την πλευρά της εξουσίας και της κυριαρχίας, έχουμε ένα διαρκή αγώνα για την χειραφέτηση τους, από τον κόσμο της πράξης, από την διαλεκτική τους ενότητα με τον πρακτικό άνθρωπο. Μια απελευθέρωση που θα ξεγυμνώσει ολοκληρωτικά τις αλυσίδες της κυριαρχίας τους, μετατρέποντας το κοινωνικό και φυσικό είναι σε βασίλειο της εκμετάλλευσης τους.
Με τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό, δείχνει αυτή την στιγμή να κερδίζει το παιχνίδι, σε βάρος της παραγωγής και της αναπαραγωγής του πρακτικού ανθρώπου. Και αυτό δεν αντανακλάται τόσο στην πολιτική, οικονομική και τεχνολογική τους επικυριαρχία, αλλά στην γενικευμένη συναισθηματική πανούκλα που έχουν διασπείρει στο κοινωνικό σώμα.
Είναι μάλλον ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία και με μειωμένη σχετικά αντίσταση «Οι γλώσσες της εξουσίας είναι πριν από όλα γλώσσες αποπλάνησης, που υποχρεώνουν στην αγόρευση πριν την απαγόρευση, αλλά που επιβάλλονται με τη βία εκεί όπου η υπνωτική έκσταση δεν λειτουργεί και τα σημαίνοντα της κυριαρχίας δεν κατορθώνουν να καθηλώσουν τις κοινωνικές συμπεριφορές στα διάφορα προγράμματα αναπαραγωγής των αλλοτριωμένων κοινωνικών σχέσεων.
Όμως, ακόμα χειρότερα, πρόκειται για γλώσσες παρανοϊκές, που διαχυμένες σ’ όλα τα δίκτυα της δεσποτικής Μαζικής Μεσολαβητικής Επικοινωνίας κινούνται σαν βλήματα με στόχο τις διάφορες μορφές αυτόματης και αυθόρμητης συνείδησης των ατόμων που κατοικούν στη στοιχειωμένη πόλη, με σκοπό, μέσω αυτής της δολοφονικής επίθεσης, την καταστροφή κάθε συνειδητής μορφής, κάθε μη επίσημης, ανανεωτικής και εξεγερσιακής συμπεριφοράς που ξεπερνάει το σύστημα.
Γλώσσες παραληρηματικές – θα λέγαμε – γιατί μεταφέρουν “αλλού”, σε σχέση με τις αντιθέσεις που γεννιούνται στην παραγωγή της ζωής, γλώσσες που αυτονομούνται από την υλικότητα των πραγμάτων, των σωμάτων και των μεταξύ τους πραγματικών σχέσεων, για να επιβάλλουν τα μονοδιάστατα σημαίνοντα της εξουσίας, τα οποία βρίσκονται σε απόλυτη απόκλιση από τη ζωή.
Να λοιπόν που διωγμένη αλλού η ζωή, χαμένη η κοινωνία στην επικοινωνία… να λοιπόν, που η αλλοτριωμένη κοινωνική εμπειρία βουλιάζει στην έντυπη ή ηλεκτρονική διάσταση των βραδινών επαφών, επαφών αποξενωμένων, ψυχρών, προγραμματισμένων στην αυτόματη επανάληψη σχηματικών και “φυσιολογικών” συμπεριφορών, στην επανάληψη εντεταλμένων και συμβατών στεροτύπων…»(
sarajevomag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)