Ύστερα από αντιδράσεις καλλιτεχνών, αλλά και όχι μόνον αυτών, μπορεί να τροποποιήθηκε το άρθρο 8 απ’ το νομοσχέδιο για την ενσωμάτωση τροποποιημένης Ευρωπαϊκής οδηγίας που ανέφερε:
«α) να εμπεριέχουν υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού,
β) να εμπεριέχουν δημόσια πρόκληση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος, σύμφωνα με τα άρθρα 187Α ΠΚ, 187Β ΠΚ και 32 έως 35 του ν. 4689/2020 (Α΄103)», επιφέροντας ποινές φυλάκισης στον χρήστη διαδικτύου που θα ανέβαζε τέτοιο υλικό αλλά και στον καλλιτέχνη, αλλά ο τρομονόμος εκτός και εντός διαδικτύου παραμένει.
Το άρθρο 8 μετά τις αντιδράσεις τροποποιήθηκε ως εξής: «Οι υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων δεν πρέπει να εμπεριέχουν υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού». Από το άρθρο απουσιάζουν η «δημόσια πρόκληση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος», και το σημείο που αφορά τα «πολιτικά φρονημάτα ή κάθε άλλης γνώμη». Ενώ οι καλλιτέχνες και αρκετοί εμφανίστηκαν ικανοποιημένοι με την τροποποίηση του εν λόγου άρθρου στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι και τόσο «ανθηρά». Η ελεύθερη έκφραση έχει πληγεί σοβαρά επειδή προστέθηκε άλλος ένας νόμος που θα κατευθύνει τί θα επιτρέπεται και τί όχι, άσχετα αν αυτά που απαγορεύονται είναι κοινά αποδεκτά δεν παύουν να είναι εφαλτήριο για νέους περιορισμούς στην έκφραση και ακόμα ένα εμπόδιο στην ελεύθερη ροή της. Η κοινωνία θα πρέπει να απομονώνει και να καταδικάζει όποιον εχθρεύεται την ελευθερία και την ίδια την ζωή και να μην περιμένει την εξουσία να αποφασίζει τί θα προβάλλεται και τί όχι, δεδομένου ότι έτσι παραχωρεί μέρος της ελεύθερης βούλησης και κρίσης της στο κράτος και στην εξουσία, αποκτώντας ρόλο παρατηρητή της ίδιας της ζωής.
Ήδη από το 2019 η κυβέρνηση Συριζανελ έχει ψηφίσει τον ευρωπαϊκό τρομονόμο με το άρθρο 187Α το οποίο αναφέρει ότι: «Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξή της και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση». Έτσι, γίνεται αντιληπτό ότι ο τρομονόμος στο διαδίκτυο, ήδη υπάρχει και έχει εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις και η δημοκρατία έχει ήδη φτιάξει το νομικό της οπλοστάσιο, που θα την διευκολύνει σε μελλοντικές στοχεύσεις μουσικών ή καλλιτεχνικών έργων. Ο νόμος είναι τόσο γενικόλογος και μπορεί να ταιριάξει και να «κουμπώσει» σε οποιαδήποτε περίπτωση η οποία θα στοχοποιηθεί από την δημοκρατία. Στην Ισπανία και στην Γερμανία ήδη υπάρχουν καλλιτέχνες που διώκονται με βάση τον τρομονόμο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η εξουσία δεν χαρίζει και δεν αποσύρει τίποτα που να αφορά τον ζωτικό της χώρο. Προχωράει προσεκτικά, έχοντας μελετήσει αντιδράσεις και εναλλακτικές. Έτσι σ’ αυτή την περίπτωση η εξουσία έδειξε το «καλό της πρόσωπο» και φάνηκε να αφουγκράζεται τις αντιδράσεις του κόσμου, τροποποιώντας το εν λόγω άρθρο, γιατί ήδη υπάρχει στην φαρέτρα ο νόμος 187Α που συμπληρώνει την καταστολή στην έκφραση.
Ελευθερόκοκκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.