Η χώρα βιώνει μια απίστευτη τραγωδία. Οσο καλά τα πήγε στην πρώτη φάση της πανδημίας τόσο άσχημα εξελίσσεται η κατάσταση από πέρυσι, όταν βιώναμε τις τρεις πρώτες εβδομάδες του εξάμηνου εγκλεισμού. Το κυβερνητικό αφήγημα περί «επιδημίας ανεμβολίαστων» είναι απλώς τραγικό και ανάλογο της ανικανότητάς της να διαχειριστεί το ζήτημα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, εγκλωβισμένος σε μια εικονική πραγματικότητα και ζαλισμένος από τις αναθυμιάσεις του λιβανίσματος των περισσότερων μέσων ενημέρωσης, πέρα από το να κηρύττει σε κάθε ευκαιρία το «τέλος» του εφιάλτη, φαίνεται πως έχει αφήσει στη Φύση τη διαχείριση της υπόθεσης. Απίστευτα «μπρος-πίσω» σε μέτρα, «αδειάσματα» σε υπουργούς, οι οποίοι και προφανώς δεν φταίνε, καθώς δεν νομίζω πως κάποιος απ' αυτούς θα είχε το κουράγιο και τη διάθεση να θέσει τη δική του ατζέντα πάνω στο ζήτημα, και όλα αυτά διανθισμένα με μια «λουδοβίκεια» θεώρηση των πραγμάτων και κυρίως με μια πρωτόγνωρη αίσθηση περιφρόνησης απέναντι στην κοινωνία αλλά και τους θεσμούς.
Θα έπρεπε να γνωρίζει ο πρωθυπουργός πως οι ολιγάρχες και οι καναλάρχες δεν βγάζουν κυβέρνηση. Μπορεί να συνεισφέρουν προς αυτή την κατεύθυνση, με το ανάλογο βέβαια τίμημα, αλλά ακόμα και η δική τους δύναμη είναι περιορισμένη. Πολλές φορές μάλιστα έχει συμβεί και το ακριβώς αντίθετο. Υπερασπιζόμενοι τα δικά τους συμφέροντα αλλά και επηρεασμένοι από το κύμα της λαϊκής γνώμης που ενίοτε μπορεί να γίνει εξαιρετικά ισχυρό, αφήνουν τον έως πριν από λίγο «προστατευόμενό» τους ολομόναχο.
Από
τα πρώτα δείγματα αυτής της κυβέρνησης είχαμε κάνει λόγο για μια έντονη
αίσθηση υπεροψίας εκ μέρους της. Δυόμισι χρόνια μετά δεν μιλάμε πλέον
για απλή αίσθηση αλλά για μια «κανονικότητα», από εκείνες που
υπονομεύουν τη Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.