Γ. Γεωργής
"Ο καλός πράγματι ηθοποιός κ. Σερβετάλης δεν θέλει να εμβολιαστεί…οκ. Διαφωνεί με μία Κυβερνητική απόφαση...οκ. Είναι όμως αυτοί λόγοι να αφήνει ανέργους τους συναδέλφους του επειδή δεν περνάει, στη Χώρα, το δικό του; Πραγματικά κρίμα…". Τάδε έφη ο Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνης Γεωργιάδης.
Ο ως άνω διανοούμενος και πρώην τηλεβιβλιοπώλης, δεν είναι ο μόνος που αδυνατεί να αντιληφθεί πως είναι τα μέτρα της δικής του κυβέρνησης που κλείνουν το θέατρο κι όχι η αντίδραση του ηθοποιού: «Το έμαθα και έχω σοκαριστεί. Δεν το περίμενα. Δεν περίμενα πως κάποιος ηθοποιός θα σταματήσει μια παράσταση αγνοώντας ότι δουλεύουν και άλλοι άνθρωποι εκεί. Δε μπορώ να συμφωνήσω. Μιλάω σαν Σπύρος Μπιμπίλας και όχι σαν πρόεδρος των ηθοποιών. Δε μπορώ να καταλάβω πως ένας άνθρωπος που λέει πως είναι τόσο μέσα στην πίστη δε σκέφτεται πως οι άλλοι άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά». Δεν είναι μόνος, λοιπόν, ο κος υπουργός που κόπτεται για το «δικαίωμα στην εργασία» όσων δεν απολύει άμεσα ο ίδιος ή η κυβέρνηση που υπηρετεί. Βολέυεται, που ακόμα και ο πρόεδρος των ηθοποιών, αλλά κι άλλοι ηθοποιοί, «λησμόνησαν» ποιοι κρατούσαν κλειστά τα θέατρα και τους ηθοποιούς στην ανέχεια: «Ξέρεις Άρη ποιοι δεν θα δουν σίγουρα την παράσταση? Οι 105 που πέθαναν σήμερα. Και ξέρεις ποιοι δεν θα κάνουν Χριστούγεννα? Οι άλλοι 20 συνεργάτες σου που δεν έχουν τον τραπεζικό λογαριασμό σου και εσύ τους άφησες ανέργους». Έγραψε κι άλλη συνάδελφος του!
«"Ο Ρινόκερος είναι ένα έργο που αποκαλύπτει τις κοινωνικές αρρώστιες, που με άλλοθι τις ιδεολογίες μεταμορφώνουν τον άνθρωπο σε επιθετικό ζώο" έγραφε προφητικά ο Ιονέσκο. Όλα όσα γράφει είναι η εποχή μας. Είμαστε ζώα, πιο μοναχικά από ποτέ και πιο επιθετικά. Έχουμε 105 νεκρούς, 7.287 κρούσματα και 608 διασωληνωμένους σε 24 ώρες, αν οι αριθμοί μας λένε κάτι. Και φόβος μας τρώει τα σωθικά». Γράφει, ανάμεσα σε άλλα, ο ηθοποιός Αλέξανδρος Μπουρδούμης, στις 23/11 στον λογαριασμό του στο Ιnstagram. Δεν μασά τα λόγια του, τα ρίχνει στον Α. Σερβετάλη, μόνο που ειδικά αυτή η παράγραφος γυρίζει μπούμερανγκ!
Πρώτα από όλα, γιατί άραγε θα πρέπει να απολογηθεί ο Σερβετάλης για τους νεκρούς, για την κατάσταση στις εντατικές και τα νοσοκομεία; Μήπως γιατί είναι «ο μόνος ανεμβολίαστος ανάμεσα σε 20 ανθρώπους που εργάζονται στην παράσταση “Ρινόκερος”»; Όπως τον καρφώνει άλλη συνάδελφός του, που διαφωνεί με την ενέργειά του; Μήπως δεν κόλλησε ο Στραβελάκης του «ΣΚΑΕΙ» παρά τις τρεις δόσεις του εμβολίου;
Πόσο ιδιώτης -με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου, η οποία διατηρείται εννοιολογικά στο «idiot»!- πρέπει να είναι κανείς για να καταλάβει πως ο ανεμβολίαστος που υποχρεώνεται σε πάνω από ένα διαγνωστικό τεστ την εβδομάδα, έχει περισσότερες ελπίδες να διαπιστώσει αν είναι ή δεν είναι φορέας του ιού, από ότι ο εμβολιασμένος που δεν υποχρεώνεται σε διαγνωστικά τεστ κι επομένως μόνο αν έχει κάποιο επίμονο κι ενοχλητικό σύμπτωμα θα προβεί στο σε κάθε περίπτωση αναξιόπιστο διαγνωστικό τεστ! Θυμηθείτε πόσα τέτοια έκανε ο κ. Στραβελάκης του ΣΚΑΪ, μέχρι να διαπιστώσει πως είναι «θετικός» κι επομένως επικίνδυνος να κολλήσει κι άλλους; Ειρήσθω εν παρόδω, αληθεύει αυτό που διάβασα σε έγκριτη κυβερνητική και φανατικά αντι-αντιεμβολιαστική κυριακάτικη φυλλάδα; Πως δηλαδή, ο εμβολιασμένος διατηρεί σε ισχύ το πράσινο χαρτί του, ακόμα κι όταν νοσεί από τον ιό;
H υπεράσπιση της Δημοκρατίας δεν νοείται χωρίς την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ως υπέρτατου αγαθού! Χωρίς αξιοπρέπεια δεν υπάρχει δημοκρατία, ούτε δημοκρατικό δικαίωμα επιλογής. Τι σημαίνει ελεύθερη επιλογή όταν εκβιάζεσαι; Τι σημαίνει δικαίωμα στον συνδικαλισμό ή στην απεργία όταν απειλείσαι με απόλυση; Τι σημαίνει μη υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού όταν ο ανεμβολίαστος, παρά τα πάμπολλα διαγνωστικά τεστ όπου υποβάλλεται, θεωρείται, αντιμετωπίζεται κι απομονώνεται περίπου ως μιασματικός φορέας του ιού;
Αρκετοί ηθοποιοί αναφέρθηκαν στη θρησκευτική πίστη του συναδέλφου τους: «Αναμένουμε δήλωση του #σερβεταλης που να λέει ότι δεν ξαναπάει στο Άγιο Όρος γιατί δε δέχεται το διαχωρισμό των ανθρώπων σε άντρες και γυναίκες» λέει ο ένας, «τόσα χρόνια που είμαστε χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δεν κατεβάζεις παραστάσεις όμως. Δεν βλέπω να έχεις την ίδια ευαισθησία, ίσως γιατί ο πνευματικός σου δεν σου έδωσε το δικαίωμα να το κάνεις. Οι συνάδερφοί σου, οι εργαζόμενοι στο θέατρο μένουν στην ανεργία. Είχαν δικαίωμα να ξέρουν τις προθέσεις σου; Τους είχες ενημερώσει σχετικά; Το καλοκαίρι έπαιζες ανεμβολίαστος πάλι και από τύχη ή θέλημα του Θεού δεν σταμάτησαν οι παραστάσεις», λέει ο άλλος. Να ξεκαθαρίσω πως διαφωνώ με τα, ή σωστότερα, το πιστεύω του κ. Σερβετάλη. Παραμένω όμως αθεράπευτος οπαδός του Βολταίρου. Άλλωστε, η επίσημη θέση του κληρικαλισμού στη χώρα μας, δεν ταυτίζεται με τη θέση που εκφράζει ο λοιδορούμενος καλλιτέχνης.
Δεν γνωρίζω ποια είναι η θέση και η στάση του καλλιτέχνη στα του σωματείου του. Μπορεί να είναι σωστή μπορεί και όχι. Άλλωστε, η διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας είναι συλλογική κι όχι ατομική υπόθεση! Κι εδώ όμως είναι η κυβέρνηση που εργαλειοποιώντας την πανδημία νομοθετεί αντεργατικούς, αντιασφαλιστικούς, αντισυνδικαλιστικούς και γενικότερα αντιλαϊκούς νομούς. Όποια κι αν είναι η θέση του Σερβετάλη ή «του πνευματικού του», προέχει η θέση του πρωθυπουργού και των υπουργών του.
Από πότε το να κάνεις λάθος, να έχεις αντιδραστική ή και αντικοινωνική τοποθέτηση σε κάποια σοβαρότατα θέματα, ακυρώνει τη θέση που παίρνεις προκειμένου να υπερασπίσεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελευθερία της βούλησης; Όπως κι αντίστροφα, το να είσαι μαχητικός και μπροστάρης στους κοινωνικούς αγώνες δε σε καθιστά αυτομάτως και αλάθητο στο να αντιλαμβάνεσαι πάντα που βρίσκεται το δίκιο και το σωστό!
Τέλος, αν «ηθοποιός σημαίνει φως», αν ο ηθοποιός ποιεί ήθος, τότε όλοι οι ηθοποιοί θα ακολουθούσαν το δρόμο του Σερβετάλη, όλοι εμβολιασμένοι κι ανεμβολίαστοι, θα αποδοκίμαζαν μαχητικά τη διχαστική, την εμφυλιοπολεμική πολιτική του κοινωνικού αυτοματισμού! Τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης… Δεν θα αποδέχονταν να παίζουν μόνο μπροστά σε εμβολιασμένους, να θεωρούν τους ανεμβολίαστους «μιάσματα», δηλαδή μολυσματικούς! Θα έπαιζαν, παρά κι ενάντια στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, για την επιστροφή στην εργασία τους όλων των σε αναστολή ή και απολυμένων υγειονομικών. Θα έκαναν την τέχνη τους όπλο για την ενότητα του λαού, απέναντι σε κάθε απειλή, είτε αόρατη όπως ο ιός, είτε ορατή όπως ο διχασμός.
Πάντως θα συμφωνήσω πως και η άποψη: «Τελικά, με κάθε σεβασμό στο πρόσωπο και την καλλιτεχνική σου αξία, πολλά δικαιώματα μαζεύτηκαν αγαπημένε Άρη Σερβετάλη και ίσως το δικαίωμα της εργασίας να είναι το πιο ιερό», ποιεί ήθος… Αυτό του απεργοσπάστη! Αυτού που βάζει πάνω από την αξιοπρέπεια του δύσκολου αγώνα της αρετής, συλλογικού και προσωπικού, την ευκολία του να ζεις γονατιστός πειθόμενος στην δύναμη του αφεντικού ή της εξουσίας. Το λέει και ο Άδωνης: «Είναι όμως αυτοί λόγοι να αφήνει ανέργους τους συναδέλφους του επειδή δεν περνάει, στη Χώρα, το δικό του;»
Συγνώμη, δεν θα πάρω… Προτιμώ τον Κάλβο: ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.