Ολόκληρο το υπόμνημα του Τζήμερου για το «πραξικόπημα»

Υπόμνημα με έγγραφες εξηγήσεις κατέθεσε  ο Θάνος Τζήμερος μετά την εντολή για  κατεπείγουσα προκαταρκτική έρευνα που είχε δώσει  ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, Ισίδωρος Ντογιάκος,  για αναρτήσεις του στο διαδίκτυο.  Συγκεκριμένα με κείμενα στο Facebook  ο κ. Τζήμερος φέρεται να καλούσε σε «ανατροπή και εισβολή στο Μέγαρο Μαξίμου» αν η κυβέρνηση δεν κατέληγε σε συμφωνία με τους δανειστές και η χώρα βρισκόταν εκτός ευρώ.
Η έρευνα την οποία διενεργεί ο εισαγγελέας Παν. Καψιμάλης θα διαπιστώσει αν έχουν τελεστεί αξιόποινες πράξεις όπως «διέγερση πολιτών» .  

Διαβάστε ολόκληρο το υπόμνημα:


Το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος ορίζει στην 4η παράγραφο ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Αυτή η πρόβλεψη, με διάφορες μορφές, υπάρχει σε όλα τα ελληνικά Συντάγματα, από την διακήρυξη της 3ης Εθνικής Συνέλευσης της Τροιζήνος, το 1827, μέχρι το ισχύον, εκφράζοντας τη διαχρονική αντίληψη του συντακτικού νομοθέτη για τον ρόλο του πολίτη στην προστασία της συνταγματικής νομιμότητας. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις την ταραχώδη πολιτικά δεκαετία του ’60 είχαν ως σύνθημα αυτή ακριβώς τη ρήτρα (1-1-4) η οποία στο Σύνταγμα του 1952 ήταν το άρθρο 114. Μάλιστα στο Σύνταγμα του 1975, η λέξη «αφιερούται» αντικαταστάθηκε με την λέξη «επαφίεται», η οποία καθιστά εναργέστερο τον ρόλο του πολίτη, ο οποίος πλέον επωμίζεται ξεκάθαρα την ευθύνη της διαφύλαξης του Συντάγματος από κάθε επιβουλή.
Ωστόσο το ακροτελεύτιο άρθρο αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα:
1. Πώς ορίζεται ο “πατριωτισμός”;
2. Πώς διαπιστώνεται και από ποιον η επιχείρηση κατάλυσης του Συντάγματος;
3. Καθώς το ρήμα “επιχειρεί” περιγράφει μια προσπάθεια που εξελίσσεται, από ποιο σημείο της επιχείρησης και μετά μπορεί να εξακριβωθεί πως ο “οποιοσδήποτε” έχει ως στόχο την κατάλυση του Συντάγματος;
4. Πώς ορίζεται η βία; Βία είναι τα τανκς στους δρόμους ή μπορεί να είναι και η βάναυση κατάχρηση της κρατικής εξουσίας;
5. Πώς ένα δικαίωμα μπορεί ταυτόχρονα να είναι και υποχρέωση;
6. Πώς εκφράζονται συλλογικά οι Έλληνες, σε περίπτωση απόπειρας κατάλυσης του Συντάγματος;
7. Με ποιον τρόπο οι Έλληνες έχουν δικαίωμα να αντισταθούν στη βία αυτού που επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα; Με βία; Τι είδους και σε ποιον βαθμό;
8. Μια λαϊκή αντίσταση, ακόμα κι αν είναι ιδιαίτερα μαζική και ογκώδης, αρκεί να επικαλεσθεί το άρθρο 120, για να θεωρηθεί de facto ως κίνηση προστασίας του Συντάγματος, ή μπορεί να ισχύει το ακριβώς αντίθετο; Κι επειδή ο “οποιοσδήποτε” είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι οι “οποιοιδήποτε” (καθώς κανένας δεν επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα μόνος του) και επίσης σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι Έλληνες, ποιος αποφαίνεται σε περίπτωση που η μία ομάδα Ελλήνων επιρρίπτει στην άλλη την απόπειρα κατάλυσης ενώ αντιλαμβάνεται τον εαυτό της στον ρόλο του θεματοφύλακα;
Δεν υπάρχει κανένας νόμος που να δίνει απαντήσεις. Και δεδομένου ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα ούτε Συνταγματικό Δικαστήριο που να γνωμοδοτεί για την συνταγματικότητα ή μη των πράξεων (και όχι μόνο των νομοθετημάτων) της Διοίκησης, είναι προφανές πως ο νομοθέτης καθιστά τον πολίτη υπεύθυνο για να δώσει απαντήσεις. Εγώ λοιπόν έδωσα τις δικές μου απαντήσεις. 

Η Συνεχεια: https://tolimeri.wordpress.com/2015/07/31/%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%bc%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b6%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/