Όμως η συγκεκριμένη σκέψη (φαντάζομαι παρούσα σε πολλούς από εμάς) μας βάζει σ’ένα άσχημο καλούπι. Το καλούπι του "να κάνουμε κάτι". Και συνεχίζει κάπως έτσι: Τι να κάνουμε όμως; Και αρχίζει το μυαλό να δημιουργεί, τα πάντα: Πολιτικές κινήσεις, προγράμματα, νόμους, θεσμικά πλαίσια, μέτρα, ιδεολογίες, πορείες, διαμαρτυρίες, κινήματα, οργανώσεις κ.ο.κ.
Όλο αυτό "το να κάνουμε" όμως είναι βία καλά κρυμμένη. Είναι βία γιατί είναι αντί-δραση. Είναι βία στον εαυτό μας, είναι βία στο μυαλό μας. Μήπως αν ότι κάναμε το κάναμε α-βίαστα; Πως όμως; Μήπως αν σκεφτόμασταν να μην κάνουμε; Μήπως αν σκεφτόμασταν: ΤΙ να ΜΗΝ κάνουμε; Λέω μήπως…
Αν για παράδειγμα σταματούσαμε να καταναλώνουμε; Να μην παίρναμε δάνεια; Να μην βλέπαμε τηλεόραση, ούτε να διαβάζαμε εφημερίδα; Να μην δουλεύαμε πολύ; Να μην είχαμε επιθυμίες και να μην ζούσαμε σύμφωνα με την γνώμη των πολλών; Να μην ψηφίζαμε; Να μην ελπίζαμε; Να μην ζητάμε να μας λύσουν τα προβλήματα οι άλλοι; Να μην σκεφτόμασταν τον εαυτό μας και τη ευκολία του; Να μην αποζητούσαμε την ασφάλεια σε κάθε μας κίνηση; Να μην φοβόμασταν;
Μήπως τα πράγματα μετά γινόντουσαν λίγο πιο καθαρά; Λέω μήπως… Μήπως έτσι βλέπαμε μια αλλαγή στον κόσμο; Και όλα αυτά χωρίς να κάνουμε τίποτα! Απλώς μη-κάνοντας. Βλέπετε ο άνθρωπος είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που διαρκώς ζητά και ψάχνει. Μήπως όμως το οδηγήσαμε να ζητά και να ψάχνει άχρηστα πράγματα; Μήπως το μάθαμε να γεμίζει μ’αυτά την ζωή του; Λέω μήπως…
Για αναλογιστείτε λίγο τι θα γινόταν αν δεν κάναμε όλα αυτά τα πράγματα. Μήπως θα αρχίζαμε επιτέλους να μιλάμε πραγματικά μεταξύ μας; Μήπως θα κατανοούσε επιτέλους ο ένας τον άλλο; Μήπως θα γνωριζόμασταν καλύτερα; Μήπως θα σταματούσε η μοναξιά και μαζί της η αδικία, αφού όλοι θα ερχόμασταν πιο κοντά;
Μήπως σταματούσαμε να κατηγορούμε πια τον άλλο; Μήπως θα κάναμε διάλογο και θα μαθαίναμε από αυτόν αντί να ακούμε κάποιον να μας μιλάει πίσω από το «γυαλί» που παρά το θαυμάσιο τονισμό της φωνής του η θεματολογία του παραμένει μονότονη; Μήπως θα βλέπαμε τα πράγματα επιτέλους με τα δικά μας μάτια; Μήπως θα ανακαλύπταμε νέες αξίες; Μήπως δεν θα ήμασταν πια τόσο κουρασμένοι από την ζωή; Μήπως θα βρίσκαμε χρόνο να ασχοληθούμε επιτέλους με όλα αυτά που θέλαμε αλλά δεν προλαβαίναμε ποτέ; Μήπως αρχίζαμε να νιώθουμε πλήρεις και ευτυχισμένοι; Μήπως θα ήμασταν ελεύθεροι; Μήπως θα ήμασταν νοήμονες; Λέω μήπως…
Και αν αυτό γινόταν από την πλειοψηφία των ανθρώπων;
Ρε, λες μήπως;
Τροφή για την σκέψη
Και αν αυτό γινόταν από την πλειοψηφία των ανθρώπων;
Ρε, λες μήπως;
Τροφή για την σκέψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)