Η γάτα, ο απατεώνας, οι ύαινες

 

Το πρωτοσέλιδο των Νέων το Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Του Γιώργου Καραμπελιά    

Τις τελευταίες ημέρες εξελίσσεται μια ιλαροτραγωδία που πέραν του ότι  εκφράζει και το επίπεδο της πολιτικής ζωής και του διαλόγου στη χώρα, αποδεικνύει την περαιτέρω διάβρωση των στηριγμάτων του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ: Ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης «αποκαλύπτει» τις κρυφές επαφές του με τον Τσίπρα που πραγματοποιήθηκαν τέσσερις φορές στη διάρκεια του 2014 και οι οποίες επισφράγισαν τη στροφή του συγκροτήματός του προς τον Σύριζα και τον Τσίπρα προσωπικά.


Το Μέγαρο Μαξίμου εξέδωσε ανακοίνωση η οποία όχι μόνο αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτών των συναντήσεων, διότι προφανώς φοβάται πως έχουν ηχογραφηθεί, αλλά και παρακάμπτει εντελώς τις αναφορές για τη στήριξη των Αμερικανών στον Τσίπρα.

Το χρονικό ενός έρωτα……….

Εν τούτοις η στροφή  του ΔΟΛ υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στη διάρκεια του 2014 διαπιστώνεται από την ανοικτή υποστήριξη  που απολαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαιτέρως ο Τσίπρας  από τις εφημερίδες του –αρχικά  από ταΝέα και εν συνεχεία από το Βήμα–, αλλά σε μεγάλο βαθμό και του τηλεοπτικού σταθμού Mega, υπέρ του Τσίπρα. Για να ξαναθυμηθούμε τους σταθμούς αυτής της διαδρομής, διαβάζουμε σε μερικά από τα περισπούδαστα(sic) άρθρα του κυρ Σταύρου μετά το Φθινόπωρο του 2014:

«Ο κ. Αντ. Σαμαράς βαδίζοντας στη δεξιά όχθη του ποταμού, προσπαθεί να συγκλίνει προς το Κέντρο, αλλά τον φρενάρει το φάντασμα της Ακροδεξιάς. Στην άλλη όχθη, την Αριστερά, βαδίζει ο κ. Αλ. Τσίπρας µε βήματα ασυντόνιστα µεν, αλλά σταθερά ως προς την τελική τους κατεύθυνση, το Κέντρο.» («Η αποστρατεία του καραγκιόζη», Το Βήμα 09/11/2014). Απόλυτα αντικειμενικός, όπως πάντα, ο «κυρ Σταύρος» έβρισκε τον Σαμαρά «να φρενάρεται» από την «Ακροδεξιά» και τον Αλέξη να είναι «φερέγγυος», ως κατευθυνόμενος προς το «Κέντρο» που εκπροσωπεί διαχρονικά το Συγκρότημα.

Ένα μήνα μετά, σε άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Εκλογές-εκλογές», καθησυχάζει τους αναγνώστες του, μια και οι «ξένοι», δεδομένου ότι δείχνουν να υπονομεύουν τον Σαμαρά, τον Τσίπρα δείχνουν να έχουν επιλέξει: «Αν οι ξένοι βοηθήσουν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στον αγώνα του για επίσπευση των εκλογών θα το κάνουν επειδή θα έχουν εξασφαλισμένο το μέλλον.»

 (Το Βήμα, 07/12/2014). Επειδή δε διάφοροι «κινδυνολόγοι», ανάμεσά τους και ο υποφαινόμενος, θεωρούσαμε καταστροφική την επιλογή της επίσπευσης των εκλογών για τον Ιανουάριο του 2015, η «γάτα» της δημοσιογραφίας μας λοιδορούσε ανοικτά και καθησύχαζε τους αναγνώστες-θύματα της οξυδέρκειας του: «Τις τελευταίες ηµέρες παριστάµεθα µάρτυρες µιας νέας από σκηνής διδασκαλίας της πολιτικής κωµωδίας: Κινδυνεύει η Ελλάς! [ ] Καθώς όλοι γνωρίζουµε τα όριά µας, λογικό είναι να περιµένει κανείς ότι µετά τις εκλογές, ψήφω και αποφάσει του Λαού, όλα θα πάνε καλύτερα…» («Κινδυνεύει η Ελλάς», Το Βήμα, 28/12/2014), στον καλύτερο δυνατό κόσμο βεβαίως!

Προέβλεπε μάλιστα ότι στις επερχόμενες εκλογές ο Σύριζα θα χτυπήσει «σαρανταπεντάρια», ενώ το ΠΑΣΟΚ θα εξαφανιστεί, θέλοντας να στείλει και τους τελευταίους ΠΑΣΟΚους στην αγκαλιά του Τσίπρα: «Ο εκλογικός σχηματισμός της Αριστεράς εκτιμάται ότι θα φθάσει σε ποσοστά άλλων εποχών του ΠαΣόΚ, ενώ το κόμμα του Α. Παπανδρέου πέφτει στα βράχια.» («Εδώ σε θέλω κάβουρα», Το Βήμα 11/01/2015).

Ακόμα και μια μέρα πριν τις εκλογές, θα συνεχίσει τον προεκλογικό αγώνα υπέρ του Τσίπρα, ώστε να επισφραγίσει και να διευρύνει ει δυνατόν το προβάδισμα του Σύριζα, μια και η εκλογή του «συμφέρει τη χώρα»: «Όταν το ΠαΣοΚ ξύπνησε, αυτοί που συγκροτούσαν την Κεντροαριστερά είχαν ήδη ανοίξει φτερά και προφανώς αποφάσισαν το πρόδηλο: Ότι η Κεντροαριστερά είναι χώρος ελεύθερης σκέψης και ψηφίζει συνειδητά αυτό που προφανώς συμφέρει τη χώρα… η Κεντροαριστερά δεν τεμαχίζεται, δεν χαρίζεται και ασφαλώς δεν κληρονομείται». («Πώς το 3% γίνεται 20, 30, 40…», Το Βήμα, 24/01/2015.) Το μήνυμα ήταν σαφές, ο ΓΑΠ δεν είναι κληρονόμος του Ανδρέα, αλλά το όνομα αυτού Αλέξης.

Και το ειδύλλιο δεν έμεινε απλά προεκλογικό. Μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2015, παρά την ρήξη στη διάρκεια του Δημοψηφίσματος και τις πρώτες αψιμαχίες ο Ψυχάρης παραμένει «συνεπής». Έτσι τον Απρίλιο όχι μόνο επιχαίρει που νίκησε η «αριστερά», αλλά προσπαθεί και να μπαλώσει τις καταστροφικές της επιλογές, μια και μαθαίνει στου… κασίδη το κεφάλι: «Ευτυχώς που νίκησε στις εκλογές η Αριστερά!… Όχι μόνο διότι κάποτε θα ερχόταν και η σειρά της, αλλά και διότι η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να αξιοποιήσει την απειρία της περί το κυβερνάν και να λύσει δομικά προβλήματα της χώρας.» («Πολυμορφικά και αχόρταγα συμφέροντα», Το Βήμα, 04/10/2015 ).

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, χρησιμοποιώντας το προηγούμενο του Μιτεράν, καλεί τους αναγνώστες του να «Κλείστε τη μύτη και ψηφίστε τους!». («Ψήφος και προσδοκίες», Το Βήμα, 06/09/2015), ενώ τον Οκτώβριο βρίσκει πως ο Αλέξης είναι ο νέος Ανδρέας οι δε ψηφοφόροι «είναι προφανώς ευχαριστημένοι γιατί το κόμμα που πλειοψηφεί κινείται ήδη στους δρόμους που οδηγούν στην Κεντροαριστερά». («Τι Ανδρέας, τι Αλέξης», Το Βήμα, 11/10/2015). Ακόμα και τον Δεκέμβριο κάνει εκκλήσεις να τον «αφήσουν» να κυβερνήσει μια και «Η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι απλώς χρήσιμη: είναι απαραίτητη.»  και «Το έργο που επιτελεί είναι βαρύ, πολύπλοκο, ακόμη και, ορισμένες φορές, αλλοπρόσαλλο.»  «Γι’ αυτό αφήστε τον κ. Τσίπρα να κάνει τη δουλειά του.»  («Αφήστε τον» Το Βήμα, 13/12/2015 )

Η συνεχεια
https://tolimeri.wordpress.com/2016/03/06/%ce%b7-%ce%b3%ce%ac%cf%84%ce%b1-%ce%bf-%ce%b1%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%8e%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%cf%8d%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%82/