Μια υπουργός Υγείας ασχημονεί.

Πάνε μέρες που με τριγυρνούσαν περίεργες σκέψεις για τον Εbola. Όπως φίδι που περιφέρεται γύρω από γάλα. Η νέα "απειλή". Μετά τις γρίπες των πτηνών, των χοίρων, τις τρελές αγελάδες και όλα τα συναφή όπλα της τρομοκράτησης και του μαντρώματος των ανθρωπο - προβάτων στη στάνη. Αλλά και της συναρτημένης με τις "επιδημίες" οργιαστικής κερδοσκοπίας.


Ώσπου ξαφνικά έπεσα στην κυρία υπουργό με το όνομα-γλωσσοδέτη. Στο διαδίκτυο, η ευτραφεστάτη κυρία Rimantė Šalaševičiūtė, υπουργός Υγείας της Λιθουανίας, προτείνει πως «η ευθανασία θα μπορούσε να αποτελεί μία χρήσιμη εναλλακτική για όσους δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και πάσχουν από βαριές ασθένειες». Για να διευκρινίσει αμέσως μετά τις πρώτες σφοδρές αντιδράσεις ότι αναφερόταν σε αυτούς που «δεν θέλουν να ταλαιπωρούν τους συγγενείς τους και να υποφέρουν τόσο αυτοί όσο και οι ίδιοι».

Το όνομά της θα θαφτεί σύντομα στη λήθη αλλά όχι και η απεχθής φυσιογνωμία και τα λεγόμενά της αφού η εποχή που διανύουμε βρίθει ομοειδών συμφραζομένων της κυρίας. Η αποσαφήνιση του τοπίου προχωρεί ταχύρρυθμα και προτάσεις αυτού τού είδους αποτελούν φωτοβολίδες αναγνώρισης του πεδίου πριν αρχίσει ο επιλεκτικός βομβαρδισμός∙ των «περιττωμάτων» της παγκόσμιας κοινωνίας, πενήτων και αποκλήρων.

Έτσι δε γίνεται πάντα; Κάποιοι -αόρατοι- βάζουν κάποιους με περγαμηνές ακαταλόγιστου -λόγων και πράξεων- να προαναγγείλουν τα σχεδιαζόμενά τους. Βολιδοσκοπούν τις αντιδράσεις και ύστερα τους μαζεύουν. Έχουμε πλήθος ταυτοσήμων παραδειγμάτων και στο καθ’ ημάς κρατίδιο της νοτιοανατολικής Ευρώπης, πεδίο βολής και δοκιμών πολλών ιδεολογημάτων της επικρατούσας παγκόσμιας «Μάστιγας του Θεού». Αλήθεια, τι διαφορετικό είπε η εν λόγω κυρία από το ευφυολόγημα πρώην υπουργού μας περί μη συμβατής με την επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος μακροζωίας των Ελλήνων; Βολίδες κρότου-λάμψης των κυριάρχων είναι όλα αυτά. Και προειδοποιήσεις για το καθεύδον πλήθος -αν τις εισπράξει εγκαίρως.

Την επομένη μπήκε στο γραφείο κουτσαίνοντας και υποβασταζόμενη από τους γονείς μια μαυριδερή κοπέλα. Νόσος von Recklinghausen∙ υδροκέφαλος, αμέτρητες ουλές εγχειρίσεων, πολλαπλά κατάγματα και δύο διαμαντένια ρυάκια δακρύων στα αναιμικά μάγουλα. Όμως, ένα μυαλό λαμπερό. Σωριάστηκε αποκαμωμένη στην καρέκλα.

Δεν αντέχω άλλο, είπε. Ιδού μια πρώτης τάξεως υποψηφιότητα ευθανασίας σκέφτηκα. Ας μην είναι πολύ φτωχούλα, ας έχει ασφάλιση -ακόμα… Τι μπορεί να περιμένει από αυτό το πλάσμα η κοινωνία μας; Ίαση; Παραγωγικότητα σε κάποια εργασία; Ασφαλιστικές εισφορές; Αστεία πράγματα! Δαπάνες μόνο. Για φάρμακα, υλικά, νοσηλείες αλλεπάλληλες, φυσικοθεραπείες και πάει λέγοντας. Σκέφτεστε: μα δε μίλησε για τέτοιες περιπτώσεις η κυρία υπουργός από το άλλο κρατίδιο της Ευρώπης∙ για ανασφάλιστους και φτωχούς μίλησε. Αλλά, επιμένω, δε θ’ αργήσει η σειρά ανιάτων και αναπήρων.

Το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4 (Aktion T-4) ήταν το επίσημο όνομα του προγράμματος Ευγονικής της Ναζιστικής Γερμανίας. Με απόφαση του Χίτλερ, υπό το πρόσχημα της ευθανασίας, πάνω από διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι στη Γερμανία και τις κατεχόμενες περιοχές, χαρακτηρισμένοι ως σωματικά ή διανοητικά ανάπηροι θανατώθηκαν ή στειρώθηκαν∙ προκειμένου να παραχθεί ή να διαφυλαχθεί το ανώτερο γένος ανθρώπων, η Αρία φυλή. «Φόνοι από οίκτο για τους χαραμοφάηδες» ονομάστηκαν.

Βέβαια το κίνημα της Ευγονικής δε γεννήθηκε στη Γερμανία αλλά στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ και επεκτάθηκε στην Ευρώπη, με χρηματοδότηση και του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Ο διαβόητος Μένγκελε υπήρξε «υπότροφος» του Ιδρύματος στα γερμανικά προγράμματα ευγονικής πριν πάει στο Άουσβιτς. Μα τότε ήταν αλλιώς, θα πείτε. Μακάρι. Φοβάμαι όμως, πολλοί φοβόμαστε πια, πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα αλλά ως τραγωδία.

Καταφεύγω στο εγγύς παρελθόν. Ο Βάσκος φιλόσοφος Μιγκέλ ντε Ουναμούνο είχε το σθένος να ταπεινώσει τον θανατολογούντα στρατηγό του Φράνκο Μίλιαν Αστράυ λέγοντας: «Ο στρατηγός είναι ένας ανάπηρος πολέμου. Και ο Θερβάντες ήταν ανάπηρος πολέμου. Ένας ανάπηρος που δεν έχει το πνευματικό μεγαλείο του Θερβάντες συνήθως προσπαθεί να βρει ανακούφιση ακρωτηριάζοντας ό,τι μπορεί γύρω του». Προεκτείνω: άνθρωποι με τον θάνατο ριζωμένο στην ψυχή τους, ανακουφίζονται σκορπίζοντάς τον γύρω τους.

Η μικρή άρρωστη πάντως νοσηλεύτηκε, όπως και άλλοι πολλοί που καταφεύγουν σε ό,τι έχει μείνει από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Αν και ό,τι προλάβουμε. Γιατί κοιτώντας γύρω νιώθουμε πως ο τρίτος μεγάλος πόλεμος έχει ήδη αρχίσει και οι «παράπλευρες απώλειες» από» ευθανατουμένους» αποκλήρους θα μοιάζουν ασήμαντο χιλιοστημόριο της καταιγίδας των μαζικών θανατώσεων. Γύρω μας πύκνωσαν τα σημάδια. Από τις πρώτες εκρήξεις των εκκαθαριστικών βομβών έχει μείνει η ηχώ και ο κουρνιαχτός. Να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα για όσο έχουμε ακόμα εφεδρείες∙ κυρίως όμως μετά την εξάντλησή τους.

Απέθαντος ο φασισμός; Αθάνατη ας είναι η αντίσταση σε αυτόν.

*Γραμμένο πριν δύο χρόνια. Είναι ακόμα επίκαιρο;
anemosantistasis

Aλεξανδρος Αρδαβάνης

presspublica