Όπως έλεγα τις προάλλες και κάπου, θεωρώ αυτονόητο
πως οι άνθρωποι λογαριάζουμε μόνο τις κρίσεις προσώπων
που είτε αγαπάμε είτε φοβούμαστε.
πως οι άνθρωποι λογαριάζουμε μόνο τις κρίσεις προσώπων
που είτε αγαπάμε είτε φοβούμαστε.
Όταν κάποιος, μας κριτικάρει,
ενώ συναισθηματικά μάς είναι αδιάφορος,
η κακή του γνώμη, γλιστράει σιωπηλά από πάνω μας,
και πέφτει στο χώμα της λήθης, αφήνοντάς μας, αδιάβροχους.
Βρίσκω χαριτωμένο ως ευφυολόγημα, το ρητό κάποιου σοφού ή λογοτέχνη
(δεν θυμούμαι ακριβώς, τίνος) που συμβουλεύει
να μην απολογούμαστε γενικώς, επειδή...
οι φίλοι μας δεν το χρειάζονται και οι εχθροί μας
δεν θα μας πιστέψουν,
ωστόσο, σε περιπτώσεις παρεξηγήσεως
μεταξύ φίλων, μια καλή, προφορική, διεξοδική συζήτηση
θα δρούσε ίσως θεραπευτικά
και θα επούλωνε με τον γλυκό λόγο
τής ειλικρινούς συνεξήγησης και συγνώμης,
το ψυχικό τραύμα, όπου έχει προκύψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)