Χρονικά από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης

(κείμενο από εφημερίδα τοίχου που τοιχοκολλάται στις πόλεις της Ιταλίας)

Οι ιοί δεν προέρχονται από άλλον πλανήτη

Οι ασθένειες αντικατοπτρίζουν πάντα τον τρόπο ζωής της κοινωνίας (παραγωγής, διατροφής, μετακίνησης κ.λπ.).


Ένα φάρμακο που δεν ξεκινά από αυτό το γεγονός – το οποίο σήμερα προϋποθέτει μια ξεκάθαρη αμφισβήτηση της βιομηχανικής κοινωνίας – μπορεί μόνο να μετριάσει τις επιπτώσεις των ασθενειών, χωρίς να θεραπεύσει τις αιτίες τους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι το πρώτο ξέσπασμα του κορωναϊού, αναπτύχθηκε σε μια περιοχή της Κίνας με μεγάλη αστική συγκέντρωση και βαριά βιομηχανική ρύπανση. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι πρώτες εστίες στην Ιταλία αναπτύχθηκαν στις πιο βιομηχανοποιημένες και μολυσμένες περιοχές. Εάν οι βλαβερές συνέπειες και οι περιβαλλοντικές αναταραχές που προκαλούν δεν καταργηθούν, οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για την υγεία θα επιμηκυνθούν.

Υγεία

Πολλοί εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας κατασκευάζουν προστατευτικές στολές με σακούλες σκουπιδιών και χρησιμοποιούν ευτελή υλικά για να κατασκευάσουν μάσκες. Οι οικονομικοί πόροι που προορίζονται για την υγεία είναι περιορισμένοι. Πώς συνέβησαν όλα αυτά; Αυτά τα πράγματα δεν λέγονται στις καθημερινές ειδήσεις του φόβου, έτσι ώστε να μην αναφερθεί η κρατική ευθύνη. Από το 1978, μεταξύ των αριστερών και των δεξιών κυβερνήσεων, η υγειονομική περίθαλψη έχει υποστεί τις συνδυασμένες επιπτώσεις των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων. Ο προοδευτικός μετασχηματισμός της υγειονομικής περίθαλψης σε εταιρεία, έχει μειώσει τις μη κερδοφόρες δομές, το προσωπικό, τα τμήματα και τις θεραπείες, ιδίως με την περικοπή όλων όσων σχετίζονται με την προληπτική ιατρική. Για το λόγο αυτό, τα νοσοκομειακά κρεβάτια έχουν μειωθεί κατά το ήμισυ και τα κρεβάτια έκτακτης ανάγκης έχουν μειωθεί σε λιγότερο από το μισό.

Για να σταματήσει ο ιός σημαίνει ότι πρέπει όλοι να απελευθερωθούν

Από το Σάββατο 7 Μαρτίου και για ολόκληρη την επόμενη εβδομάδα, εξεγέρθηκαν οι φυλακισμένοι από περίπου σαράντα φυλακές όλης της Ιταλίας. Σε τουλάχιστον τριάντα από αυτές έγιναν πολύ σοβαρές ταραχές. Πάνω από έξι χιλιάδες κρατούμενοι συμμετείχαν στις ταραχές, όπου πολλά τμήματα των φυλακών, καταστράφηκαν και πυρπολήθηκαν. Σημειώθηκαν εμπρησμοί οχημάτων των φυλακών, οι φυλακισμένοι διαμαρτύρονταν στις στέγες, υπήρξαν μαζικές αποδράσεις, με ομήρους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, ενώ η φυλακή της Modena έκλεισε εξ αιτίας των εκτεταμένων ζημιών. Το κράτος έδειξε την ισχύ του με την άμεση αποστολή των ειδικών δυνάμεων στα τμήματα των φυλακών. Οι φύλακες υπερασπίστηκαν την φυλακή με όπλα στα χέρια, ενώ στην Απουλία ο στρατός αναπτύχθηκε για να εμποδίσει τους φυλακισμένους που διέφευγαν. Σύμφωνα με τους συγγενείς των φυλακισμένων στη φυλακή Μόντενα, ακούστηκαν πολλοί πυροβολισμοί. Μετά τα γεγονότα υπήρξαν ξυλοδαρμοί και μαζικές μεταγωγές. Ο απολογισμός είναι πολύ βαρύς: 15 νεκροί κρατούμενοι. Οι δολοφονίες αυτές συγκαλύφτηκαν, με αιτιολογία την χρήση ναρκωτικών.

Η σπίθα που πυροδότησε την εξέγερση είναι η αναστολή των επισκέψεων, που ως μέτρο περιορισμού της εξάπλωσης του κορωναϊού είναι γελοίο (οι συγγενείς θα μπορούσαν ενδεχομένως να μολυνθούν… οι φρουροί δεν θα μπορούσαν;). Οι φυλακισμένοι είναι σαν ποντίκια παγιδευμένα, μπροστά στον κίνδυνο μιας επιδημίας (έχουν ήδη συμβεί περιπτώσεις μόλυνσης στη Μπρέσια, στο Μιλάνο, στη Βογκέρα, στην Πάβια, στο Λέτσε, στη Μοντένα και στη Μπολώνια) και οι συνθήκες διαβίωσης είναι απάνθρωπες: στοιβαγμένοι άνθρωποι, βία από φύλακες, αδυναμία πρόσβασης των φυλακισμένων σε εναλλακτικά μέτρα κράτησης. Αμνηστία και χάρη: οι απαιτήσεις των κρατουμένων δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μέτρο δημόσιας υγείας αυτή τη στιγμή ώστε να περιοριστούν οι απώλειες που προκλήθηκαν από τη διάδοση της λοίμωξης σε υπερπλήρη περιβάλλοντα (έως και 8 κρατούμενους ανά κελλί). Ενώ στο Ιράν απελευθερώθηκαν 70.000 αιχμάλωτοι με ποινές κάτω των πέντε ετών, ώστε να εμποδιστεί η μετάδοση του ιού, στην Ιταλία μετά από διαμαρτυρίες, ταραχές και πραγματική σφαγή εκ μέρους του κράτους, δόθηκε η δυνατότητα για κατ’ οίκον περιορισμό σε όσους υπέπεσαν σε ποινές έξι μηνών, και κατ’ οίκον περιορισμό στο σπίτι με ηλεκτρονικό βραχιόλι για όσους έχουν ποινές κάτω των δεκαοκτώ μηνών.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση επιδεινώνεται παρά βελτιώνεται (ο ισχύων νόμος προβλέπει ήδη κατ’ οίκον περιορισμό μετά από έγκριση από τον δικαστή επιτήρησης για όσους έχουν ποινές κάτω των τριών ετών και χωρίς ηλεκτρονικό βραχιόλι). Για να μην αναφέρουμε ότι το 34,5% των κρατουμένων στην Ιταλία περιμένουν δίκη και δεν έχουν καθόλου ποινή. Ωστόσο, αυτά τα αδύνατα μέτρα δεν θα είχαν επιτευχθεί χωρίς μια αποφασιστική και θαρραλέα δοκιμασία της δύναμης των κρατουμένων, γνωρίζοντας ότι η πραγματικότητα δεν τους αφήνει καμμία διαφυγή: είτε φυλάκιση και θάνατο είτε εξέγερση και ζωή.

Γενική απεργία!

Παρ’ όλο που διακηρύσσεται σε θεσμικό επίπεδο ότι όλες οι μη ουσιώδεις δραστηριότητες πρέπει να σταματήσουν, πολλά εργοστάσια παραμένουν ανοιχτά: ακόμη και εκείνα με πολύ υψηλές συγκεντρώσεις εργαζομένων, που βρίσκονται σε στενή επαφή τόσο κατά τη διάρκεια της παραγωγής όσο και κατά τη διάρκεια του κυλικείου. (Εν τω μεταξύ, η αστυνομία στήνει μπλόκα σε ποδηλατικές διαδρομές, πάρκα και δάση και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας κάνουν μαζικούς καταλόγους για να παρακολουθούν μεμονωμένα ταξίδια). Ακόμα και στο Τρεντίνο, όπως και στην υπόλοιπη Ιταλία, καταγράφηκαν απεργίες σε διάφορα εργοστάσια (Dana, Pama, Fly, Siemens44, Mariani, Sapes, Tecnoclima, Ebara…), στα οποία προστίθενται πολλοί εργαζόμενοι που αποφάσισαν να παραμείνουν στο σπίτι ακόμη και όταν δεν υπήρχε απεργία. Δεν είναι απλώς μια κατανοητή αντίδραση φόβου στον ιό, αλλά μια συμβολή στην υγεία όλων. Οι απεργίες αυτές πρέπει να υποστηριχθούν και να επεκταθούν σε όλες τις παραγωγές που δεν είναι απολύτως απαραίτητες. Όσο η υγεία δεν είναι συμβατή με το κέρδος, τόσο χειρότερο για το κέρδος.

Όλοι στο ίδιο σκάφος;

Βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες μια τεράστια έγχυση ενοποιημένων δικτύων εθνικιστικής ρητορικής: «Όλοι μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό». Σε αυτή την τρίχρωμη ιστορία (σημαία Ιταλικού κράτους) οι υλικές συνθήκες της ζωής που δεν είναι καθόλου ίδιες για όλους, εξαφανίζονται ως δια μαγείας (για να μείνω στο σπίτι, πρέπει να έχω σπίτι και να μπορώ να το συντηρήσω…). Αλλά ας δούμε και κάτι ακόμα. Εάν είναι αδύνατο να κάνετε ακριβείς προβλέψεις για τα επακόλουθα, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι οικονομικές επιπτώσεις αυτής της «κρίσης της υγείας» θα έχουν ένα πολύ διαφοροποιημένο βάρος στην κοινωνία. Για εκατομμύρια ανθρώπους, θα προκύψει το πρακτικό πρόβλημα της ανάγκης να ζήσουν. Τα ίδια δάνεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα είναι καθόλου ελεύθερα, αλλά θα επιβάλουν νέα μέτρα λιτότητας που θα επηρεάσουν ιδιαίτερα τους φτωχότερους. Το σκάφος θα ωθηθεί από εκείνους που είναι ήδη μισοί κάτω από το νερό. Ας θυμηθούμε τα παραπάνω όταν ο ύμνος του Μαμέλι (εθνικός ιταλικός ύμνος) θα σβήνει.

Αρχική πηγή στα ιταλικά: https://ilrovescio.info/2020/03/23/cronache-dallo-stato-demergenza-numero1/

Αγγλικά: https://enoughisenough14.org/2020/03/24/chronicles-from-the-state-of-emergency-no-1-wall-paper-from-trentino/

https://anarchypress.wordpress.com/2020/04/09/%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%cf%84%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bd/