Δε θα βρεις ποίηση πουθενά, αν δεν κουβαλάς λίγη μέσα στην εσωτερική φόδρα της ψυχής σου! Ποίηση είναι η δύναμη εκείνη που ζει μέσα στα αποσιωπητικά σου και σε όσα η λογική αδυνατεί να επισκεφθεί, όσο κι αν το επιθυμεί.
Σε κάθε ψυχή κατοικεί ένας ποιητής, μικρός ή μεγάλος, όμως, λίγοι έχουν τη δύναμη να χτίσουν το σπίτι τους μέσα στις λέξεις και να φυλακίσουν το στιγμιαίο μέσα στην αιωνιότητα. Ένας εκ των ελαχίστων κορυφαίων είναι ο Νίκος Γκάτσος, κοινωνός του ρεύματος του υπερρεαλισμού με ένα μόνο ποιητικό έργο, την "Αμοργό", αλλά και με μία πλειάδα στίχων μνημειωδών τραγουδιών που τον παντρεύουν μοναδικά με την ελληνική παράδοση.
Μία πολυσχιδής προσωπικότητα, μία αυστηρή και επιβλητική φυσιογνωμία με ασίγαστο πνευματώδες χιούμορ, λάτρης και θηρευτής του απροσδόκητου, ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος, πλούσιος σε συναισθήματα και εικόνες, με έμφυτη συνείδηση της διαχρονικότητας, που κληροδότησε στη χώρα μας μία σπουδαία πολιτισμική παρακαταθήκη, ένα μεγάλο, πολύπτυχο και συμπαγές σε σπουδαιότητα ποιητικό έργο… που ορισμένες φορές γεννήθηκε με αφορμή τη μουσική.
Δεν ενέδωσε ποτέ στο θέλγητρο των συνεντεύξεων και στις σειρήνες της προβολής, πάντα μετρημένος αφουγκραζόταν τον κοινωνικό παλμό και ιχνηλατούσε πάνω του τις σκέψεις και τις εμπνεύσεις του δίχως αμετροέπεια και βερμπαλισμούς, αλλά με γνήσιο λαϊκό ένστικτο εκπορευόμενο, ωστόσο, από μία ποιητική μήτρα με τεράστιο βεληνεκές.
Ο Νίκος Γκάτσος, έφυγε από τούτο τον μάταιο κόσμο σαν σήμερα στις 12 Μαΐου του 1992
Πλήρες άρθρο 👉 via
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)