Δεν έχουμε θητεύσει ούτε μια ώρα στην Αριστερά και ίσως αυτό να φταίει, που δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε, γιατί οι αριστεροί προερχόμενοι μάλιστα από την ανανεωτική πτέρυγα και οι αναρχιστικές παραφυάδες τους, μουγκανίζουν και βγάζουν αφρούς, όταν ακούσουν κάτι για "σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Τι τρομακτικό συνέβη σε όλους αυτούς, που πριν λίγα χρόνια έσκιζαν τα ρούχα τους για τα δικαιώματα μιας έμφυλης μειονότητας και των προσφύγων και μεταναστών; Ο επί μακρόν συγχρωτισμός τους με την Άκρα Δεξιά από τις πλατείες των Αγανακτισμένων, ως τη μετέπειτα συγκατοίκηση στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν αρκεί για να εξηγήσει μια τάση, που ξεπερνά κατά πολύ τα σύνορα. Δύο χρόνια πριν, η αυτοδιάθεση του σώματος ήταν καταστατική αρχή, και αποτελούσε ύψιστη ιεροσυλία η όποια αμφισβήτησή της.
Πλέον, θεωρείται από τους παραπάνω κύκλους ως εξωφρενική αξίωση του «καλαθιού των αξιοθρήνητων» (ψεκασμένων),για να θυμηθούμε την αγαπημένη μας Χίλαρυ, μια φιλελεύθερη πολυτέλεια και για κάποιους η ουσία της ειδεχθούς φύσης του νεοφιλελευθερισμού, που προβάλλει το ατομικό καλό έναντι του κοινωνικού. Δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσουμε για τα αυτονόητα: απορρίπτοντας την αυτοδιάθεση του ανθρώπινου σώματος, επιστρέφουμε στις ανθρωποθυσίες της αρχαιότητας, για να φυσήξουν ούριοι άνεμοι και στα χιτλερικά ιατρικά πειράματα σε κατώτερους πληθυσμούς, προς δόξαν της Επιστήμης και του συνόλου.
Έπρεπε να το είχαμε φανταστεί εγκαίρως. Η επανάκαμψη του Κράτους και μάλιστα με την πιο ειδεχθή όψη του ήταν τελικά το Ιερό Δισκοπότηρο, το Γκράαλ της Αριστεράς και ορισμένων πάλαι ποτέ αναρχικών, που ντύνονται αμέσως στο «χακί» και πλειοδοτούν μονίμως σε όλη την εξουσιαστική αθλιότητα: τη λογοκρισία, τους διωγμούς των νέων deplorables, τα δελτία τύπου των πολυεθνικών ως μία και αναντίρρητη αλήθεια, το υγειονομικό «είσαστε μαζί μας ή εναντίον μας». Τα βρίσκουν «μετριοπαθή» και ύποπτα τα βάρβαρα μέτρα και γκρινιάζουν συνεχώς, ζητώντας περισσότερα.
Είναι γνωστό, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις από πλευράς παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι είχε το μακρύτερο σε διάρκεια λοκντάουν που έπληξε -ποιους άλλους;- τους φτωχούς και επισφαλώς εργαζόμενους, κάθε μέρα ξεβράζονται πτώματα στα νησιά του αιγαίου, κάθε μέρα καίγονται ζωντανοί άνθρωποι προσπαθώντας να ζεσταθούν, όπως μπορούν τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Ζούμε στην εποχή, που ακόμα και η συστημική συζήτηση για την ενδεχόμενη αντισυνταγματικότητα των υποχρεωτικών εμβολιασμών θεωρείται ύποπτος δικαιωματισμός. Και μάλλον, ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα. Τα οποία, σίγουρα, θα ζήσουμε, εάν συνεχιστεί η παρατεταμένη κοινωνική ύπνωση…
Λ.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη για το περιεχόμενο οποιασδήποτε αναφοράς ή σύνδεσης με εξωτερικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο των τελευταίων με οποιονδήποτε τρόπο. Ο κίνδυνος βλάβης ή ζημίας αναλαμβάνεται εξ ολοκλήρου από το χρήστη