Αν ο απλός πολίτης αισθάνεται εχθρό, αυτόν που υποτίθεται ότι τον προστατεύει ...

 

Του Περικλή Δανόπουλου 

Αντικειμενικά, η δουλειά του αστυνομικού δεν είναι εύκολη. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις την ανομία με ''τον σταυρό στο χέρι''. Το πρόβλημα ξεκινά από το πως ορίζεται η ανομία, η παραβατικότητα και η απειλή προς το δημόσιο καλό.

Όχι, ποτέ στην Ελληνική αστυνομία, δεν είχαμε τους πιο ευγενείς και γεμάτους ενσυναίσθηση κρατικούς υπαλλήλους. Και δεν πρωτοτυπούμε σε αυτό.  

Όμως μέχρι κάποια στιγμή, ξεχωρίζαμε τον απλό αστυφύλακα, τον απλό αστυνόμο του τμήματος, από τα στελέχη των ΜΑΤ (Μονάδα Αποκατάστασης της Τάξης). Τα ΜΑΤ, στελεχώνονταν ανέκαθεν από άτομα τα οποία θα μπορούσες να αποκαλέσεις ψυχικά διαταραγμένα και ανισόρροπα, σε σημείο να απορείς αν περνούν ποτέ από ψυχιατρικά τεστ.... 

Η εξουσία όμως, τέτοια άτομα θέλει, αδίστακτα, με έμφυτη βία, την οποία ξεσπούν σε όσους πηγαίνουν κόντρα στο σύστημα. Αυτό που έχει αλλάξει, με την παρούσα φρικτή κυβέρνηση, είναι οι εντολές από την πολιτική ηγεσία. Η κάλυψη της ιταμής βίαιας καταστολής, σε περιπτώσεις που δεν συντρέχει λόγος, η αντιμετώπιση των αστυνομικών που επιβάλουν την ''τάξη'' (ΜΑΤ, ΥΑΤ, Δέλτα κλπ) όχι απέναντι στους συνήθεις υπόπτους, αλλά σε απλό κόσμο, σε οικογένειες. Η ιταμή συμπεριφορά τους δε ( πάμε να τους γ.......), που παραπέμπει στην έννοια, ''κράτος εν κράτει'', ξεπερνά κατά πολύ όσα ξέραμε. Δεν υπάρχει καθήκον, υπάρχει μίσος του αστυνομικού οργάνου απέναντι στους πάντες, ακόμα και σε οικογένειες.  

Με αυτά και με αυτά, ο Πρωθυπουργός που ''δεν θα επιτρέψει τον διχασμό'', έχει καταφέρει ακόμα και στον προνομιακό γι' αυτόν χώρο των νοικοκυραίων και συντηρητικών , να δημιουργήσει αισθήματα αποστροφής και αντιπάθειας. Δεν αισθανόμαστε πλέον την παραμικρή κατανόηση απέναντι στην αστυνομία. Και αν ο απλός πολίτης αισθάνεται εχθρό, αυτόν που υποτίθεται ότι τον προστατεύει, τότε αυτό το εκτρωματικό πολίτευμα με την επίφαση της Δημοκρατίας, γίνεται στυγνή δικτατορία. 

Επειδή μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, στην αστυνομία υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες οικογενειάρχες, που δεν είναι πωρωμένοι τραμπούκοι. Και οφείλουν επιτέλους να πάρουν θέση, καταδικάζοντας τις πράξεις των ''λυσσασμένων σκυλιών'' που ξυλοκοπούν τους πάντες, κατασιγάζοντας τα σαδιστικά τους ένστικτα. 

Και μην πει κανείς για εντολές που πρέπει να εκτελούνται, γιατί τότε θα αθωώναμε ηθικά, τους απλούς ΝΑΖΙ δεσμοφύλακες στο Άουσβιτς, που θανάτωναν στα κρεματόρια εκατομμύρια ανθρώπους... 

πηγή