Τάσος Τσατάλης
Η σημερινή κυβέρνηση είναι βασικά ένας επικοινωνιακός μηχανισμός. Τουλάχιστον στο επίπεδο των καυτών προβλημάτων, ειδικά όσων γεννά η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε εδώ κι ένα χρόνο.
Στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης, της καθαρά επικοινωνιακής, η ατζέντα που προωθεί, φέρνει στο προσκήνιο ιδεολογικές διαμάχες.
Τη συμφέρει. Της κάνει καλό. Κρατάει τα… μπόσικα στη φθορά που έχει λόγω της απόλυτης αποτυχίας στη διαχείριση της πανδημίας.
Κρατάει κόσμο, που είναι οργισμένος μαζί της, μακριά από τη σκέψη της προσέγγισης με την αξιωματική αντιπολίτευση. Ανθρώπους που, κι αν το ξέχασαν για κάποιο διάστημα, θυμήθηκαν μεν ξανά τι σημαίνει Δεξιά σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, αλλά… δεν γεννήθηκαν 17 Νοέμβρη. Φυσικά είναι οι περισσότεροι.
Η κυβέρνηση με την ατζέντα που έχει επιβάλει, έχει καταφέρει να μην ασχολείται κανείς στην ουσία με την οικονομική καταστροφή που έχει επιφέρει η διαχείριση της πανδημίας από πλευράς της προς όφελος των κοινωνικών ομάδων που είναι παραδοσιακά ταυτισμένες μαζί της.
Εκατομμύρια συμπολίτες μας ζουν ένα καθημερινό δράμα, με το οποίο ελάχιστοι ασχολούνται, είναι σα να μην υπάρχει. Το θέμα μας είναι ο κρατούμενος-απεργός πείνας, οι πρυτάνεις και η αστυνομία στα Πανεπιστήμια.
Η κυβέρνηση το έχει επιβάλει, μη γελιόμαστε. Με το να φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα που ξέρει καλά ποια αντανακλαστικά θα φέρουν σε λειτουργία.
Ως πέρσι τον Μάρτιο, ο πολίτης από την εκάστοτε αντιπολίτευση την περίοδο της κρίσης κάτι άκουγε για τα ζητήματα της σκληρής του καθημερινότητας, κυρίως βέβαια αερολογίες.
Εδώ κι ένα χρόνο απελπισμένος βλέπει μια κυβέρνηση να τον καταστρέφει καθημερινά κι από την άλλη οι εκδηλώσεις στους δρόμους να αφορούν κάθε τι άλλο εκτός από τα πραγματικά του προβλήματα. Που είναι και βαθιά πολιτικά, εκτός των άλλων. Απελπισία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)