Η αμφιλεγόμενη φωτογραφία με το φάντασμα του Λόρδου του Κομπερμέρ, που κάθεται στην καρέκλα την ώρα που όλοι βρίσκονται στην κηδεία του.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1891 από την ερασιτέχνη φωτογράφο Σύμπελ Κορμπέτ, μέσα στο Αββαείο του Κομπερμέρ στην Αγγλία. Στο χώρο επικρατούσε απόλυτη ησυχία και η Σύμπελ ήταν ολομόναχη, καθώς όλοι βρίσκονταν στην κηδεία του Λόρδου του Κομπερμέρ, τέσσερα
μίλια μακριά.

 

 

Περιπλανώμενη στο Αββαείο βρέθηκε στη βιβλιοθήκη, όπου έστησε τη φωτογραφική της μηχανή χωρίς να χρησιμοποιήσει το φλας για να εκμεταλλευτεί το φυσικό φως που υπήρχε μέσα στο δωμάτιο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Αββαείο είχε ιδρυθεί το 1133 από τους μοναχούς και αποτελούσε πηγή έμπνευσης για έναν λάτρη της φωτογραφίας.

 

Όταν η Κορμπέτ εμφάνισε το φιλμ, έκπληκτη παρατήρησε μια μορφή να κάθεται στην καρέκλα της βιβλιοθήκης, ενώ το σχήμα του χεριού με το περιβραχιόνιο και ο λαιμός διακρίνονται ξεκάθαρα στην φωτογραφία. Λέγεται ότι η μορφή αυτή ήταν το πνεύμα του Λόρδου του Κομπερμέρ, του οποίου η κηδεία γινόταν λίγα μίλια πιο μακριά. Ο Λόρδος ήταν ο Σερ Στέφεν Κότον, ο οποίος ήταν στρατιώτης του ιππικού της Αγγλίας και είχε συμμετάσχει σε διάσημες μάχες όπως στην μάχη της Σαλαμάνκα και τη μάχη του Μπάρατπορ. Ο Κότον έγινε κυβερνήτης του συμπλέγματος των νησιών Μπαρμπέιντος το 1817 και περίπου 20 χρόνια μετά, το 1891 πέθανε όταν τον παρέσυρε μια άμαξα με άλογα .

Τα ερωτηματικά
Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πιστέψει εύκολα μια τέτοια μεταφυσική ιστορία για αυτό και η φωτογραφία αμφισβητήθηκε. Μερικοί έσπευσαν να πουν ότι η φωτογράφηση της Κόρμπετ κράτησε περίπου μια ώρα και μπορεί ένας από τους υπηρέτες να επέστρεψε στο σπίτι και να έκατσε λίγο στην καρέκλα της βιβλιοθήκης δημιουργώντας αυτή την εικόνα. Ωστόσο, αυτή η εκδοχή απορρίφθηκε από τους κατοίκους του σπιτιού, καθώς πιστοποίησαν ότι όλοι όσοι έμεναν στο σπίτι παρευρίσκονταν στην κηδεία του Σερ Κότον.

Το μεταφυσικό παρελθόν με τα «Τα Κινούμενα Φέρετρα»
Το όνομα του Λόρδου του Κομπερμέρ είχε εμπλακεί στο παρελθόν και σε μία άλλη μεταφυσική υπόθεση, γνωστή ως «Τα Κινούμενα Φέρετρα» του οικογενειακού τάφου της οικογένειας Τσέις στα νησιά Μπαρμπέιντος. Ο μύθος λέει ότι ο τάφος γέμιζε σιγά σιγά με τα μέλη της οικογένειας Τσέις. Την πρώτη θέση μέσα στο τάφο πήρε η Τομασίνα Γκοντάρτντ, τον Ιούλιο του 1807. Η κατά δύο χρόνια μεγαλύτερη αδερφή της Μαίρη Αν Τσέις πέθανε τον επόμενο χρόνο, ενώ τον Ιούλιο του 1812 πέθανε η μικρότερη από τις τρεις αδελφές, η Ντόρκας Τσέις. Λίγες εβδομάδες αργότερα, πέθανε ο πατέρας τους, ο Τόμας Τσέις, όπου ο θρύλος λέει ότι ήταν ένας από τους πιο μισητούς άνδρες στα Μπαρμπέιντος. Όταν άνοιξαν τον τάφο για να τοποθετήσουν το φέρετρο του Τόμας, τα υπόλοιπα φέρετρα είχαν αλλάξει θέσεις. Όλοι έμειναν έκπληκτοι αλλά δεν μπορούσαν να βρουν μια λογική εξήγηση, παρά μόνο ότι για αυτή την… αταξία, ευθυνόταν κάποιος από τους νεκροθάφτες. Αφού έβαλαν τα φέρετρα σε τάξη ξανασφράγισαν τον τάφο.

 

Όταν το 1816 ο τάφος ανοίχθηκε για να θαφτεί άλλο ένα μέλος της οικογένειας, τα φέρετρα βρίσκονταν και πάλι σε άλλες θέσεις. Τότε ο κυβερνήτης του νησιού, Λόρδος του Κομπερμέρ, διέταξε να ελεγχθει ο τάφος με προσοχή και να τοποθετηθεί άμμος, έτσι ώστε εάν κάποιος από τους νεκροθάφτες άνοιγε τον τάφο και έμπαινε μέσα, να αποτυπώνονταν στην άμμο οι πατημασιές του. Ο κυβερνήτης ένα χρόνο μετά άνοιξε και πάλι τον τάφο από περιέργεια. Τα φέρετρα ήταν σε πλήρη αταξία, μερικά είχαν γυρίσει ανάποδα, ενώ στην άμμο δεν υπήρχαν καθόλου ίχνη.
Το μυστήριο παρέμεινε και τα φέρετρα μεταφέρθηκαν σε άλλο σημείο του νησιού όπου παρέμειναν θαμμένα χωρίς ποτέ να εξακριβωθεί τι ακριβώς είχε συμβεί.