Ποδόσφαιρο και εξουσία

[…] Το ποδόσφαιρο είναι από τα πιο αγαπητά και δημοφιλή αθλήματα και έχει εκατομμύρια φίλους σε κάθε γωνιά της γης. Ένα σπορ που ξεκίνησε από την αριστοκρατία της Αγγλίας και που με την πάροδο του χρόνου υιοθετήθηκε και από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και αποτέλεσε βασικό τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Δεν υπάρχει πόλη, γειτονιά, επαρχία και χωριό χωρίς την εικόνα παιδιών ακόμα και μεγαλύτερων σε ηλικία να παίζουν ποδόσφαιρο σε πλατείες, αλάνες και σε χώρους που αυτοσχέδια μετατρέπουν σε γήπεδα.

Το ποδόσφαιρο αποτελεί αδιαμφισβήτητα τρόπο άθλησης και διασκέδασης για μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας και φυσικά αποτελεί άλλο ένα μέσο που εκμεταλλεύεται η κυριαρχία για να μετατοπίζει το ενδιαφέρον και πολλές φορές να εκτονώνει την οργή μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, που υποφέρουν από την αυθαιρεσία κράτους και εξουσίας, σε αγώνες ποδοσφαίρου με το ένοχο κράτος να μένει στο απυρόβλητο. Έτσι το κράτος έχει καθιερώσει το ποδόσφαιρο, μαζί με το ευρύτερο πλέγμα του αθλητισμού σαν εμπορικό θέαμα, σε έναν ακόμα θεσμό που μαζί με τους υπόλοιπους εξουσιαστικούς θεσμούς εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, ανάλογα και με τις ευρύτερες κοινωνικές εξελίξεις που διαδραματίζονται και με στόχο την χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από τα ουσιώδη κοινωνικά προβλήματα.

Το κράτος, επομένως, δεν θα μπορούσε να αφήσει ανοργάνωτο τον χώρο του ποδοσφαίρου, όπου μέσα από εξουσιαστικές λογικές και κρατική-κεφαλαιουχική υποστήριξη έχει κατασκευάσει ένα ακόμη στήριγμά του. Ανδρείκελα και δουλοπρεπείς ελέγχουν τον χώρο του ποδοσφαίρου και επιχειρηματίες που συνεργάζονται με τους κυρίαρχους στην λεηλασία της κοινωνίας γίνονται τα αφεντικά των ομάδων μετατρέποντας το πρόσωπό τους από αυτό του δυνάστη της κοινωνίας στον ηγέτη που στα μάτια των οπαδών φαντάζει σωτήρας και υπερασπιστής της ομάδας, που το πάθος γι’ αυτήν τους αποσπά από την πραγματικότητα.

Εκτός από λόγους αναγνωρισιμότητας και βελτίωσης του προφίλ τους οι επιχειρηματίες-εξουσιαστές αποκομίζουν τεράστια οικονομικά κέρδη, πουλώντας ποδοσφαιρικό θέαμα, από εισιτήρια αγώνων από τηλεοπτικά δικαιώματα και διαφημίσεις, από τη αποκλειστική πώληση προϊόντων της ομάδας και από την πώληση παιχτών τους οποίους έχουν μετατρέψει σε πειραματόζωα με τη χρήση αναβολικών φαρμάκων, ώστε να κερδίσουν από αυτούς την μεγαλύτερη δυνατή αγωνιστική αποτελεσματικότητα για τα μάτια των πελατών-φιλάθλων, με αποτέλεσμα, τα τελευταία χρόνια, να αποτελεί συχνό φαινόμενο ο θάνατος αθλητών μέσα στα γήπεδα από τον συνδυασμό κοκτέιλ φαρμάκων. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και το νόμιμο και παράνομο ποδοσφαιρικό τζόγο με πακτωλό χρημάτων και στημένους αγώνες που δεν συνάδουν με τα αθλητικά ιδεώδη, τα οποία η κυριαρχία πονηρά επικαλείται.

Επίσης, έχουμε από μέρους των επιχειρηματιών εκμετάλλευση μεγάλων εκτάσεων γης, που τους παραχωρεί το κράτος, για κατασκευή γηπέδων και εμπορικών κέντρων που αποφέρουν μεγάλα κέρδη με αποτέλεσμα όχι μόνο χώροι πρασίνου και χώροι παιχνιδιού για παιδιά να μπαζώνονται, αλλά και ολόκληρες περιοχές να καταστρέφονται. Μέσα απ’ αυτή την διαδρομή υπέρογκων χρηματικών ποσών γίνεται με εύκολο τρόπο ξέπλυμα μαύρου χρήματος ώστε να νομιμοποιούν και να δικαιολογούν στην συνείδηση της κοινωνίας τα κέρδη τους.

Το κράτος μέσω του ποδοσφαίρου χειραγωγεί τον κόσμο και εκμεταλλευόμενο πάθος του για τις ομάδες που υποστηρίζει, τους φανατίζει δημιουργώντας οπαδικούς συνδέσμους στους οποίους εντάσσεται πλήθος νεολαίων. Ο χουλιγκανισμός και οι συγκρούσεις μέσα και έξω από τα γήπεδα εξυπηρετεί την κρατική εξουσία καθώς αποπροσανατολίζουν δυναμικά κομμάτια ανθρώπων που βγάζουν την οργή τους, σε οπαδικές συγκρούσεις ανάμεσα σε ανθρώπους με παρόμοια κοινωνικά προβλήματα και ανασφάλειες. Έχουμε συγκρούσεις ανθρώπων που ενωμένοι έπρεπε να πολεμούν τον κοινό εχθρό της ανθρωπότητας, την εξουσία, κάτι που όπως είναι λογικό δεν συμφέρει τους κρατούντες.

Αυτός είναι και ο λόγος που το κράτος υποδαυλίζει τον ποδοσφαιρικό φανατισμό μέσα από την τηλεόραση και τις οπαδικές φυλλάδες που βάζουν και αυτές με την σειρά τους το «χεράκι» τους στον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας. Αυτός είναι και ο λόγος που το κράτος διατηρεί τους οπαδικούς συνδέσμους, που με την σειρά τους ελέγχουν οι πρόεδροι των ομάδων, τους οποίους χρησιμοποιούν σαν προσωπικούς στρατούς. Σε όλα αυτά βοηθά και η χρήση ναρκωτικών που είναι διαδεδομένη ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων που τους αλλοτριώνει και τους αποχαυνώνει. Εδώ υπεισέρχεται το κράτος το οποίο χύνοντας «κροκοδείλια» δάκρυα δίνει την εντύπωση στην κοινωνία ότι δίνει έναν δύσκολο αγώνα για την καταπολέμηση φαινομένων βίας μέσα στα γήπεδα που ουσιαστικά το ίδιο έχει δημιουργήσει.

Ένα επίσης σημαντικό σημείο παραπλάνησης μεγάλου μέρους του πληθυσμού εκ μέρους του κράτους με αφορμή το ποδόσφαιρο είναι και το γεγονός ότι χώρες με φτωχούς και εξαθλιωμένους κατοίκους παρουσιάζονται ως χώρες με πλούσια ποδοσφαιρική παράδοση. Τρανταχτό παράδειγμα η Βραζιλία, χώρα με τεράστιο παραγωγικό πλούτο και πρώτες ύλες από την πλούσια γη της, στην οποία βλέπουμε το οξύμωρο γεγονός να έχει τους πιο φτωχούς και εξαθλιωμένους κατοίκους, εφ’ όσον επί πολλά χρόνια η οικονομική εξουσία σαν βρικόλακας ρουφά τον φυσικό και κοινωνικό πλούτο. Τεχνηέντως, λοιπόν, η εξουσία προσφέρει άφθονα το ποδόσφαιρο σαν παρηγοριά στα εκατομμύρια των πεινασμένων και εξαθλιωμένων. Με μια κατάκτηση κυπέλλου Μουντιάλ ξεχνάνε την φτώχια τους και νιώθουν περήφανοι μέσα στη δυστυχία τους αφήνοντας ανενόχλητη την κυριαρχία να συνεχίζει την αφαίμαξη.

Η εξουσία έχει ανακαλύψει, εκμεταλλευτεί και προωθήσει πολλούς τρόπους χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού. Ένας από αυτούς είναι και το ποδόσφαιρο. Θέλουμε ποδόσφαιρο που να παράγει διασκέδαση και ανάπτυξη των ανθρωπίνων σχέσεων και όχι βία, κρατικό παρεμβατισμό και αποπροσανατολισμό. Το ποδόσφαιρο δεν θα ομορφύνει όταν το κράτος εξαλείψει τον χουλιγκανισμό, θα ομορφύνει όταν εξαλειφθεί το κράτος, οι οικονομικές ελίτ και η κυριαρχία. Ας κάνουμε την ζωή μας καλύτερη, ας κάνουμε το ποδόσφαιρο και τους τρόπους διασκέδασης που η κοινωνία θα επιλέξει καλύτερους. Ας καταστρέψουμε το κράτος για να ομορφύνουν τα πάντα στη ζωή μας, ακόμα και το ποδόσφαιρο.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Μ.Τ.
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 96, Ιούλιος-Αύγουστος 2010

https://anarchypress.wordpress.com/2018/06/21/%cf%80%ce%bf%ce%b4%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%be%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1/