Οι ύαινες της εξουσίας και η κοινωνική βία…

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στο φύλλο 78 της αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, του μηνός Δεκεμβρίου 2008, η οποία εκυκλοφόρησε λίγο πριν από το συμβάν της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Εκείνες τις σκοτεινές μέρες, τό ενδεχόμενο να υπάρξει νεκρός ήταν τόσο φανερό, ώστε μόνον ένας πλήρως ανοήμων δεν θα το αντιλαμβανόταν. Επειδή, κάποιοι ένθεν κακείθεν φρόντιζαν, άλλοι με πύρινα κείμενα και άλλοι με επιθετικές πρακτικές, να καλλιεργούν τις συνθήκες για έναν θάνατο…

«Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία μας έχει διαπαιδαγωγηθεί να θεωρεί την Αστυνομία ως εχθρό και να ανέχεται –αν δεν συμπαρίσταται– εκείνους που σπάνε και καίνε ή ακόμη και σκοτώνουν. Οι τρομοκράτες δολοφόνοι είχαν ευρεία κοινωνική στήριξη ή ανοχή που ενθουσιωδώς καταδίκασε σε ηθική και επαγγελματική εξόντωση τον αστυνομικό ο οποίος, προσπαθώντας να αποφύγει την πυρπόλησή του από τον νεαρό κουκουλοφόρο Καλτεζά, τον πυροβόλησε θανάσιμα. Δεκάδες είναι άλλωστε οι αστυνομικοί που δολοφονήθηκαν ή έμειναν ανάπηροι στη μάχη κατά των τρομοκρατών. Ενώ επί δεκαετίες προσέρχονται ως μάρτυρες υπεράσπισης τρομοκρατών γνωστοί δήθεν προοδευτικοί».
(Γιάννης Μαρίνος, βουλευτής της ΝΔ, έμμισθος κονδυλοφόρος του Βήματος σε άρθρο του στις 23/11/2008 με τίτλο Εξουσία αντιεξουσιαστών.)

Η συγκεκριμένη ύαινα που ακούει στο όνομα Γιάννης Μαρίνος δεν αγνοεί ότι ο «νεαρός κουκουλοφόρος Καλτεζάς» ήταν μόλις δεκαπέντε χρονών, δεν ξέχασε ότι ο μπάτσος που τον δολοφόνησε ήταν δεινός σκοπευτής. Θυμάται πολύ καλά ότι ο μπάτσος Μελίστας δεν κινδύνευε να πυρποληθεί, αλλά βρισκόταν έξω από την κλούβα, είχε την άνεση να γονατίσει και να σκοπεύσει επαγγελματικά πισώπλατα τον Καλτεζά, που έτρεχε ν’ απομακρυνθεί.

Το ίδιο επαγγελματικά βρήκε το στόχο του.

Μια σφαίρα στο κεφάλι. Με φορά από κάτω προς τα επάνω. Αυτή ναι, ήταν επαγγελματική εξόντωση… Το θυμάται καλά ο κύριος βουλευτής. Στήριζε, στηρίζει και θα στηρίζει δολοφόνους σαν τον Μελίστα.

Και δεν το έκρυψε ποτέ.

Η συνέπειά του τόσα χρόνια είναι εξίσου επαγγελματική. Και εξόχως απαραίτητη όταν εκφράζεται το ωμό πρόσωπο της εξουσίας. Είτε στις διαδηλώσεις όταν οι κατασταλτικές δυνάμεις επιτηρούν και επιβάλλουν δια ροπάλου την τάξη και την ομαλότητα, είτε στα κρατητήρια που τα όργανα «περιποιούνται» καταλλήλως είτε φτωχοδιάβολους που συλλαμβάνουν είτε μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά, είτε στα αστυνομικά μπλόκα με τις εξίσου επαγγελματικές εκπυρσοκροτήσεις των όπλων που κρατούν δολοφόνοι σαν τον Μελίστα.

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα, βέβαια, δεν εκφράζει απλά την «σκληρή» γραμμή της εξουσίας Ούτε έρχεται μόνο να παρηγορήσει τα όργανα της τάξης για την εχθρότητα που εξακολουθούν να απολαμβάνουν από σημαντικό μέρος της κοινωνίας. Το δημοσίευμα θέλει να προετοιμάσει το κλίμα, προτρέπει ουσιαστικά για μια νέα δολοφονία ξεκαθαρίζοντας στους επίδοξους Μελίστες ότι θα υπάρχει η απαραίτητη πολιτική κάλυψη, αφού οι «ανησυχίες» ενός μέλους του ελληνικού κοινοβουλίου δεν μπορεί παρά να εντάσσονται στην δρομολόγηση ευρύτερων κατασταλτικών μεθοδεύσεων. Και εδώ είναι η διαφορά από ανάλογες περιπτώσεις που ο στόχος είναι ο παραδειγματισμός, η τρομοκράτηση των νέων και η απομάκρυνση τους από κάθε κοινωνική δραστηριοποίηση. Τι λέει μ’ άλλα λόγια ο βουλευτής Μαρίνος; «Μη το σκέφτεστε. Μπορείτε να το επαναλάβετε. Θα φροντίσουμε εμείς να σας καλύψουμε».

Η ύαινα που ονομάζεται Γιάννης Μαρίνος δεν μασάει τα λόγια τους γιατί θεωρεί τους νέους σαν τον Καλτεζά ιδιαίτερα επικίνδυνους, και την «πολιτεία παράλυτη». Για να το αποδείξει επανέρχεται με νέο δημοσίευμα μια εβδομάδα αργότερα και ζητά αυτή τη φορά η «κουκουλοφορία» να αντιμετωπισθεί με ριζικό και αποτελεσματικό τρόπο, δηλαδή «να ενταχθεί στον ποινικό νόμο ως ιδιώνυμο αδίκημα, όπως και η παράνομη οπλοφορία, και να τιμωρείται ως αποδεικνύουσα πρόθεση και προετοιμασία για διάπραξη εγκληματικών πράξεων, χωρίς να μπορεί ο δικαστής να τους απαλλάξει».

Μπορεί να υποστηρίξουν ορισμένοι ότι ο εν λόγω βουλευτής γνωστός και παλαιότερα από την «εκλεκτή» αρθρογραφία του στον Οικονομικό Ταχυδρόμο είναι απλώς γραφικός, ή τέλος πάντως δεν εκφράζει την κυρίαρχη άποψη όσον αφορά τις κρατικές επιλογές σε κατασταλτικό επίπεδο. Ορισμένοι πάλι μπορεί να θεωρήσουν ότι λόγω της προσωπικής εμπάθειας και μισαλλοδοξίας του θέλει απλά να προκαλέσει 23 χρόνια μετά την δολοφονία του Καλτεζά.

Εμείς, εν κατακλείδι, απλά θα επισημάνουμε ότι οι απόψεις που εκφράζει δεν είναι ούτε παράταιρες ούτε ανταγωνιστικές από εκείνες πολλών ΜΜΕ που στους «μεταμοντέρνους» καιρούς προβάλλουν τον πολιτικώς ορθό «αντιεξουσιαστή» που δεν έχει αγκυλώσεις, που έχει ξεπεράσει τα αγωνιστικά «στερεότυπα» του παρελθόντος, και διαφέρει βέβαια από «τους νεαρούς που τα σπάνε γιατί δεν έχουν μυαλό», ή τέλος πάντων το «μόνο που έχουν ανάγκη είναι να εκτονωθούν». Η μία εξουσιαστική άποψη συμπληρώνει την άλλη καλύπτοντας ουσιαστικά τις ίδιες ανάγκες, αλλά από διαφορετική οπτική.

Και κάτι ακόμα.

Μπορεί η μνήμη για την εξουσία να είναι (ή «οφείλει» να είναι) απλά φευγαλέες ματιές σ’ ένα κομματιασμένο παρελθόν. Μπορεί οι ύαινες που διαθέτει κάθε καθεστώς να ξέρουν καλά την δουλειά τους. Φθάνει να μυριστούν αίμα.

Μήπως όμως διευκολύνονται από την κάθε «μικρή» ή «μεγάλη» παραχώρηση, από κάθε «μικρή» ή «μεγάλη» παράδοση όσων απαιτεί να ξεχαστούν ή καθωσπρέπει «αντιεξουσία» στα «αγωνιστικά» της νταλαβέρια με την κυβερνώσα αριστερά; Μήπως;

https://anarchypress.wordpress.com/2018/12/02/%ce%bf%ce%b9-%cf%8d%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%be%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae/