Ρένος Αποστολίδης (Βάδισα νύχτα...)

Βάδισα νύχτα, περασμένα μεσάνυχτα, ώρα τρεις, μέσα στον άνεμο
που μαστίγωνε χέρια και πόδια με την ψιλή άμμο της ποταμιάς
για να σε φτάσω...
Βάδισα νύχτα στο τέλειο σκοτάδι, πίσω από την προσωμίδα την 

μπρούτζινη του όπλου κάποιου

που προπορευόταν ψάχνοντας για να σε φτάσω...

Βάδισα νύχτα γυμνός μες στη βροχή

κρατώντας ψηλά τα βρεμένα μου κουρέλια

για να διαβώ το φουσκωμένο ποτάμι

που άφριζε για να σε φτάσω...

Νύχτα χαμένος στην ποταμιά, δίχως ούτε το φέγγρισμα της

προσωμίδας κανενός, ψάχνοντας με τα πόδια μου τη λάσπη

για να σε φτάσω...

Χιλιάδες φορές έπεσα και ξανασηκώθηκα

για να σε φτάσω...

Το πρωί βρήκα ματωμένα τα σημάδια των χεριών μου πάνω

στα ρούχα μου, θρόμβους στα μαλλιά πηγμένους

για να σε φτάσω....

Και σε έφτασα;...

Πες μου; Σε πρόφτασα;

Για να σε χάσω

έπεφτα και σηκωνόμουν

για να σε φτάσω...