Ελικοβακτηρίδιο και μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος

Νεότερα Ιαπωνικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού επιδεινώνει τη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος.
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος περιλαμβάνει παθολογικές καταστάσεις στο συκώτι που προκαλούνται από εναπόθεση λίπους στα ηπατοκύτταρα εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, εξαιρουμένης της χρήσης αλκοόλ. Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος περιλαμβάνει διάφορα στάδια που ξεκινάνε από μια απλή στεάτωση των ηπατοκυττάρων, μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα, ίνωση των ηπατοκυττάρων, και ενδεχομένως να καταλήγει σε κίρρωση και καρκίνο του ήπατος.

Οι ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος συνήθως δεν εμφανίζουν συμπτώματα και η διάγνωση τίθεται τυχαία από εξετάσεις ρουτίνας (τσεκ απ).
Τα κλινικά δεδομένα που αφορούν το ρόλο της λοίμωξης από το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, ενός κοινού μικροβίου που ανευρίσκεται στους μισούς περίπου ενήλικες Έλληνες ασθενείς, στη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος είναι περιορισμένα.

Πρόσφατη μελέτη από Ιαπωνία που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Journal of Gastroenterology μελέτησε την επίπτωση του Ελικοβακτηριδίου στη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος και τη συσχέτιση της λοίμωξης με τη βαρύτητα της νόσου.
Η μελέτη συμπεριέλαβε 130 ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος διαγνωσθείσα με βιοψία ήπατος, εκ των οποίων οι 43 είχαν απλή στεάτωση και 87 μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα.

Ο έλεγχος του Ελικοβακτηριδίου έγινε με ορολογική μέθοδο (αντισώματα έναντι του μικροβίου στο αίμα). Επιπλέον μετρήθηκαν διάφορες βιοχημικές παράμετροι στο αίμα, καθώς επίσης και η αντοχή στη γλυκόζη (έπειτα από ειδική διαδικασία). Τα δείγματα βιοψιών του συκωτιού ελέγχθηκαν για ίνωση και παρουσία εναποθέσεων σιδήρου, και έγινε βαθμολόγηση βάσει του σκορ ενεργότητας της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, παρουσία Ελικοβακτηριδίου βρέθηκε στο 40% των ασθενών. Όσοι ασθενείς είχαν το Ελικοβακτηρίδιο παρουσίαζαν σημαντικά αυξημένη συχνότητα μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας (δηλαδή πιο προχωρημένο στάδιο λιπώδους νόσου του ήπατος) σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς Ελικοβακτηρίδιο (81% έναντι 58%, P=0,008).

Δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων σε ότι αφορά την αντοχή στη γλυκόζη. Οι ασθενείς με Ελικοβακτηρίδιο παρουσίαζαν μεγαλύτερο σκορ ενεργότητας της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος και μικρότερη εναπόθεση σιδήρου στα ηπατοκύτταρα σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς Ελικοβακτηρίδιο. Η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας (δηλαδή της μετάβασης στο προχωρημένο στάδιο μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος) ήταν: η λοίμωξη από Ελικοβακτηρίδιο (P=0,03), το θήλυ φύλο (P=0,029) και το NAFIC σκορ ≥2 μονάδες (P<0 7s="" iv.="" nafic="" span="">
Συμπερασματικά, το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου που συμβάλλει στην επιδείνωση της απλής στεάτωσης σε μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα. Η δε εκρίζωση του Ελικοβακτηριδίου του πυλωρού δυνατόν να έχει θεραπευτικές προοπτικές στην αντιμετώπιση της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας.

Χρήστος Ζαβός, Γαστρεντερολόγος