ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μαριόν Κοτιγιάρ

"Δε νομίζω πως μαθαίνεις πώς να παίζεις, αλλά πως να χρησιμοποιείς τα συναισθήματά σου".

Τα λόγια αυτά της Μαριόν Κοτιγιάρ φανερώνουν και το μέγεθος της υποκριτικής της ικανότητας. Μια εξαιρετική ηθοποιός που καταφέρνει να συνδυάσει το πηγαίο της ταλέντο με την σαγηνευτική της παρουσία και το αποτέλεσμα να έχει καθολική αποδοχή χωρίς αμφισβήτηση. Το γεγονός ότι μεγάλωσε σε ένα «καλλιτεχνικό» σπίτι εξηγεί πολλά για τη μέχρι τώρα εξέλιξή της.


Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1975 στο Παρίσι αλλά μεγάλωσε στην Ορλεάνη. Οι γονείς της διδάσκουν δραματουργία, η μητέρα της κωμικός και ο πατέρας της σκηνοθέτης. Έχει και δύο αδέρφια μικρότερα, δίδυμα, εκ των οποίων ο ένας είναι γλύπτης και ζωγράφος και ο άλλος συγγραφέας. Αναμφίβολα μια οικογένεια που βρίθει ταλέντου.

Είχε παίξει σε αρκετές ταινίες που δεν έγιναν ευρέως γνωστές εκτός γαλλικών συνόρων, μέχρι να τη γνωρίσουμε για πρώτη φορά το 1998. Υποδύθηκε τη Λιλί  Μπερτινό στην ταινία του Λουκ Μπεσόν «Taxi». Μια ταινία που γνώρισε εισπρακτική επιτυχία και γι’ αυτό ακολούθησαν και δύο ακόμη συνέχειες. Το 2001 απέσπασε πολύ καλές κριτικές ερμηνεύοντας ένα διπλό ρόλο στο «Les Jolies Chores», όπου δύο δίδυμες κοπέλες ανταλλάσσουν ζωές μετά το θάνατο της μίας. (Τα γαλλικά δεν τα κατέχω και δεν το παίζω έξυπνος με τους τίτλους αλλά επειδή δεν εμφανίστηκε στην Ελλάδα δεν έχει γίνει μετάφραση. 

Κι ίσως να ‘ναι καλύτερα γιατί τις περισσότερες φορές η φαντασία του μεταφραστή οργιάζει). Ακολουθούν μερικές ακόμη συμμετοχές της σε διάφορες αξιόλογες ταινίες. Ενδεικτικά αναφέρω: «Αγάπα με αν τολμάς» (2003), «Big Fish» την ταινία του Τιμ Μπάρτον που ήταν η πρώτη της σε αγγλόφωνο κοινό (2003), «Ατελείωτοι αρραβώνες» που υποδύθηκε τη δολοφονική Τίνα Λομπάρντι (2004), «Μια καλή χρονιά», πλάι στο Ράσελ Κρόου (2006).



Για να φτάσουμε στο 2007, μια χρονιά-σταθμός στην καριέρα της όταν επιλέχθηκε ανάμεσα σε εκατοντάδες ηθοποιούς για να ερμηνεύσει το ρόλο της θρυλικής Γαλλίδας τραγουδίστριας Έντιθ Πιαφ στην ταινία του Ολιβιέ Νταάν «La vie en Rose» (Ζωή σαν Τριαντάφυλλο). Ένας ρόλος που ερχόταν κόντρα στη φυσική της ομορφιά, που τσαλάκωνε τη δημόσια εικόνα της. Και μάλλον αυτή ήταν η αιτία (εκτός από τη συγκλονιστική ερμηνεία) που η Μαριόν Κοτιγιάρ βραβεύτηκε σε όλα τα φεστιβάλ που προβλήθηκε η ταινία με αποκορύφωμα το χρυσό αγαλματίδιο στην 80η Τελετή απονομής των βραβείων Oscar.

Το βιογραφικό της από κει και πέρα έγινε πλουσιότερο με ταινίες που αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει με ενδιαφέρον. Αναζητήστε της και δε θα χάσετε. Έχω δει τις περισσότερες και σας τις συστήνω ανεπιφύλακτα. Προτείνω: «Nine» (αν σας αρέσουν τα μιούζικαλ), «Μικρά αθώα ψέματα» (γαλλόφωνη όχι ευρέως γνωστή), «Σώμα με σώμα» (υποδύεται μια εκπαιδεύτρια δελφινιών σε ένα πάρκο που μετά από ένα ατύχημα χάνει και τα δυο της πόδια), «Κάποτε στη Νέα Υόρκη», «Macbeth».

Εκτός από τα αμέτρητα βραβεία που κέρδισε για την ερμηνεία της ως Έντιθ Πιαφ έχει αποσπάσει άλλες δύο πολύ σημαντικές διακρίσεις. Η πρώτη ήταν το 2004 στο φεστιβάλ των Καννών όταν κέρδισε το βραβείο Chopard ως Γυναίκα-Αποκάλυψη και το 2005 όταν κέρδισε το βραβείο Σεζάρ Β’ Γυναικείου ρόλου για την ταινία Οι ατέλειωτοι αρραβώνες.



Θεωρητικά έχει μια επιτυχημένη καριέρα η οποία όμως δεν αποτελεί προτεραιότητα στη ζωή της όπως η ίδια δηλώνει. Αφιερώνει πολύ από το δημιουργικό της χρόνο στην οικογένειά της. Διατηρεί σχέση με τον Γάλλο ηθοποιό και σκηνοθέτη Γκιγιόμ Κανέ (δε γνωρίζω αν έχουν παντρευτεί) και έχουν αποκτήσει ένα γιο το Μαρσέλ. Αναμφισβήτητα είναι μια γυναίκα που διαθέτει μια ισχυρή προσωπικότητα που αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς παράγοντες που θέλουν να προωθήσουν την καμπάνια τους. Είναι γνωστή η οικολογική της ευαισθησία, γι’ αυτό και είχε αποτελέσει στο παρελθόν εκπρόσωπο της Greenpeace. Η γήινη ομορφιά που διαθέτει προσέλκυσε τον οίκο Dior και από το 2008 αποτελεί αποκλειστικό μοντέλο στις διαφημιστικές του καμπάνιες. Άρα μιλάμε για μια γυναίκα μητέρα, ηθοποιό, μοντέλο και…τραγουδίστρια; Αναζητήστε στο You Tube το τραγούδι «Take it all» (ακούγεται στην ταινία Nine) και το «Next Day» του David Bowie όπου πρωταγωνιστεί μαζί με το Γκάρι Όλνταμ (όχι τραγουδιστικά).
Μετά από όλη αυτή την αναφορά μάλλον γίνεται αντιληπτό πόσο μεγάλος θαυμαστής της είμαι. Κι αν δεν είμαι απόλυτα αντικειμενικός περιμένω από σας να την ανακαλύψετε για να δούμε πόσο πολύ μπορούμε να ταυτιστούμε. La vie en Rose.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΓΜΑ

papiyawn