Όταν ο φιλόσοφος της επιστήμης Πωλ Φεγεράμπεντ με τον αναρχικό μεθοδολογισμό του εκθεμελίωνε τον επιστημονικό θετικισμό ήταν σίγουρος ότι θα ξεπετάγονταν διάφοροι νανο-επιστήμονες και κυρίως μια επινοημένη νέο-επιστήμη, κίβδηλη (φέϊκ γράφουν πολλοί) χωρίς γονιμότητα (chearistic power) που θα κυριαρχούσε και θα καταπίεζε.
Έτσι λοιπόν έγραφε: «θα συναντάμε τους “προοδευτικούς με πατέντα’’ που θα λειτουργούν ως ηλίθιοι». Δεν είμαστε μακριά από την πρόβλεψη του. Η σύγχρονη κίβδηλη επιστήμη μεταβάλλει το ενδεχόμενο σε κατακτημένη κατοχή, την πρόβλεψη σε αποτέλεσμα, την απορία σε βεβαιότητα, το πρόβλημα σε λύση (J.Segond). Η κίβδηλη επιστήμη αποτελεί φαινομενοτεχνική, δηλαδή, δυναμώνει και θεωρεί ως πραγματικό εκείνο που βρίσκεται πίσω από το αυτό που φαίνεται.
Είναι αυτό που ζούμε σήμερα με την Κόβιντ-19. Ακούμε ασυναρτησίες, αστείρευτη φλυαρία και μια βιοτρομοκρατία που γονατίζει και τον πιο ψύχραιμο. Αφού ταλαιπωρηθήκαμε με τα «ήξεις αφήξεις» των λοιμωξιολόγων για το αν θα πρέπει να φοράμε μάσκα ή όχι, για το αν τα παιδιά μεταφέρουν τον ιό ή όχι, για το αν ο ιός διατηρείται σε επιφάνειες πάνω από 20 μέρες και άλλες τέτοιες πλουμιστές τρομοκρατικές οδηγίες και όχι επιστημονικά δεδομένα, γιατί καμία σοβαρή μελέτη δεν είχε γίνει, τώρα πια έχει ξεκινήσει ο δεύτερος γύρος με τα εμβόλια.
Ο κ. Τσιόδρας με τη «μελάγκαρπον ασάφεια» του επανέρχεται. Τη θέση των ανακολουθιών λαμβάνουν τώρα πια τα νικελένια στερεότυπα για τα εμβόλια. Το εγκώμιο της ευκαιρίας καλείται εμβόλιο και για τον κ. Τσιόδρα και για τον κ. Μητσοτάκη και για τους κυρίους Τσίπρα, Κουτσούμπα, Βαρουφάκη, Γεννηματά.
Με μπαλαφάρες και με παρλάτες, σκηνοθετούν το βουλεβάρτο της υγειονομικής μας ευτυχίας. Μας λένε λοιπόν ότι η σωτηρία μας βρίσκεται σε εμβόλια που η κλινική τους μελέτη δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Κάποιοι μεταμελημένοι του ιατρογνωμικού ιερατείου ζητούν συγγνώμη. Η κ. Λινού καθηγήτρια επιδημιολογίας ζήτησε συγγνώμη για το λάθος που έγινε και για πέντε μήνες οι πολίτες φυλακίστηκαν στο κελί του σπιτιού τους, αλλά τα λάθη έχουν και ευθύνες, αυτό ξέχασε να μας το πει.
Οι άλλοι μεγαλόσχημοι γιατροί και πολιτικοί, συγκεκαλυμμένοι πιστοί μισθοφόροι της συνεχιζόμενης κυριαρχίας, το λάθος ούτε καν το εντάσσουν στις προτάσεις τους το έχουν εξορίσει γιατί καταργεί την αθωότητά τους.
Έτσι και αλλιώς οι πολιτικοί σκέφτονται από ειλημμένη θέση και οι «άσοφοι σοφοί» της επιτροπής με το σοβαροφανές ύφος τους, πάσχουν από το σύνδρομο του ιεροεξεταστή.
Οι «άσοφοι σοφοί» της υγειονομικής επιτροπής, διαπράττουν το ίδιο λάθος με τον Μέγα Ιεροεξεταστή όταν παρουσιάστηκε μπροστά του ο Γαλιλαίος να ισχυριστεί ότι η γη κινείται. Δεν έβλεπε ο Μέγας Ιεροεξεταστής χωρίς να αμφισβητεί τα γεγονότα, τις σχέσεις και τις συναρτήσεις και δήλωνε ότι όλα αυτά τελούνται κάτω από μια σύμπτωση.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα εμβόλια, μας λένε ότι όλες οι παρενέργειες των εμβολιασμένων δεν προκύπτουν από τα εμβόλια και οι θάνατοι δεν συσχετίζονται με εκείνα. Ο Μέγας Ιεροεξεταστής τόνιζε στον Γαλιλαίο, ότι η συσχέτιση των γεγονότων που κάνει έρχονται σε αντίθεση με το Λόγο του Θεού. Και σήμερα μας λένε ότι αυτές οι συσχετίσεις έρχονται σε αντίθεση με το Πρωτόκολλο του ΠΟΥ.
Βλέπετε οι νεο-επιστήμονες της επινοητικής παρανόησης και η εξουσία λειτουργούν αναδρομικά σ’ έναν τετελεσμένο μέλλοντα, και αναφέρονται στο «επέκεινα» της σωτηρίας μας.
Είναι άραγε αυτό που μας λέει ο Πλάτων στον Γοργία «η ασυναρτησία του μωρού ονείρου»; ή μήπως είναι οι νόμοι του παγκόσμιου διευθυντηρίου που δεν πρέπει να αμφισβητούνται ποτέ, όπως γινόταν και με την πίστη στο Θεό κατά τον Μεσαίωνα, γιατί αλλιώς κλυδωνίζεται το έργο της σωτηρίας μας;
Μ’ όλα αυτά πολιτικοί και τηλεοπτικό ιατρικό κατεστημένο και επιτροπάτο της υγειονομικής σωτηρίας, εξαντλούν τα αποθέματα της αντοχής και της λογικής του κόσμου και αυτό γιατί κανείς δεν μιλάει για τα φάρμακα κατά της κόβιντ-19.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η θεραπευτική σχέση κάτω από το «εγώ αποφασίζω τη θεραπευτική σου διαδικασία» λειτουργεί ως νέα βία ως πολιτική σχέση που επιδικάζει θεραπείες προστασίας από τους θεραπογνώμονες. Η εφάπαξ παθητικότητα των πολιτών σήμερα κάτω από την απειλή του ιού, είναι δεδομένη και αυτό γίνεται αντιληπτό μόνο με όρους ασθένειας. Έτσι οι γιατροί διαχειρίζονται μια κρίση που ήδη διαδραματίζεται.
Μάλιστα με απύθμενο θράσος κάποιος τηλεοπτικός καθηγητής της ιατρικής μιλάει για την ανάγκη να υπάρξει κοινωνία δύο ταχυτήτων σ’ αυτούς που έχουν εμβολιαστεί και σ’ εκείνους που δεν έχουν. Ο νόμος των βιο-ιατρικών αντιλήψεων του 1933 του ναζισμού πιάνει και πάλι δουλειά. Θα φτιάξουμε άραγε μια κοινωνία των δύο ταχυτήτων και των υγειονομικών φρονημάτων;
Μόνο που οι κυρίαρχοι της νομιμοποιητικής λειτουργίας και της επέκτασης της θεραπευτικής εξουσίας ξεχνούν το λαϊκό ένστικτο που θέλει η επιστήμη να διαθέτει το συγκεκριμένο και τη σαφήνεια.
Έτσι οι εμβολιοσκεπτικιστές απογυμνώνουν την ψευδοεπιστήμη της εμβολιοκυριαρχίας που δείχνει ότι δε θέλει να πείσει για τα εμβόλια αλλά να τα ξεφορτωθεί. Επιθυμούν λοιπόν οι εμβολιοσκεπτικιστές, η σαφήνεια να γίνει κριτήριο πράξης (δηλαδή οντολογικό κριτήριο) και ταυτόχρονα κριτήριο αλήθειας (δηλαδή γνωσιοθεωρητικό κριτήριο). Το συγκεκριμένο είναι συγκεκριμένο γιατί αποτελεί ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα και όχι αφηρημένες υποθέσεις και εικοτολογίες. Η επιστημονικότητα έχει και κριτήρια και διαδικασίες.
Το παγκόσμιο σύστημα έχει βάλει επίσης σ’ εφαρμογή τη θεωρία της κοινωνικής σύγκρισης του Leon Festinger. Δηλαδή την πίστη για ομοιομορφία. Οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να υπακούουν στις «τεχνητές» πλειοψηφίες. Επιθυμούν οι γνώμες τους να συντάσσονται με τους πολλούς θεωρώντας ότι όσο πιο πολύ σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο και λένε το ίδιο πράγμα, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν να βρίσκονται κοντά στην αλήθεια.
Δεν είναι οι προσωπικές πεποιθήσεις που καθορίζουν τη συμπεριφορά μας αλλά οι κατασκευασμένες πλειοψηφίες που καθοδηγούν τα πιστεύω μας. Να γιατί ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στα σαλόνια του Μαξίμου με τους ηλικιωμένους που εμβολιάστηκαν, γιατί προσπαθεί να δημιουργήσει μια πλασματική πλειοψηφική αντικειμενικότητα για να παρασύρει και τους τελευταίους ανυποχώρητους κατά των εμβολίων κόβιντ-19.
Ας μη ξεχνά όμως ο κ. πρωθυπουργός εκείνο που έλεγε ο Βιτγκενστάϊν "κάθε τι που μπορεί να γίνει συμβιβασμός με τον κανόνα μπορεί εξίσου να συγκρουστεί μ’ αυτόν".
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής Φιλοσοφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)