Πόσο ελεύθερος μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που του επιβάλλεται από την Πολιτεία να εμβολιαστεί; Ακόμη και με την συνταγματική έννοια του όρου η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού έγκειται στην ευχέρεια του νομοθέτη, ο οποίος μπορεί να καταστήσει υποχρεωτική τη διενέργεια εμβολιασμού στο σύνολο του πληθυσμού.
Ας δούμε εξ αρχής δυο άρθρα του συντάγματος και ορισμένες πρόσφατες αποφάσεις. Σύμφωνα με το άρθρο 5, παρ.5 του συντάγματος: «Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων». Επιπρόσθετα το άρθρο 25, παρ.4 αναφέρει: "Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης". Συνεπώς βάσει των δυο παραπάνω άρθρων είναι πιθανή η τήρηση της υποχρέωσης εμβολιασμού να διασφαλιστεί, από το Κράτος, μόνο με έμμεσο τρόπο; Για παράδειγμα, μέσω διοικητικών ή χρηματικών κυρώσεων;
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιες είναι οι προθέσεις της κρατικής εξουσίας και μέχρι ποιό σημείο θα θέλει να προχωρήσει το συγκεκριμένο ζήτημα. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο νόμος 4675/20 ενδυναμώνουν το «οπλοστάσιο» της ως προς την επιβολή καθολικού εμβολιασμού. Το καλοκαίρι του 2020 το ΣτΕ με την απόφαση 2387/2020, απέρριπτε αίτηση γονέων για δικαίωμα εγγραφής του ανεμβολίαστου τέκνου τους σε βρεφονηπιακό σταθμό του Δήμου Δράμας. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται: «…η εμφάνιση σε στατιστικώς πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων σοβαρών παρενεργειών ορισμένων εμβολίων δεν καθιστά συνταγματικώς ανεπίτρεπτη τη νομοθετική πρόβλεψη του εμβολιασμού νηπίων και παιδιών και είναι πάντως ανεκτή χάριν του δημοσίου συμφέροντος, (σημείωση: υπογράμμιση δική μας) υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις ερείδονται επί εγκύρων και τεκμηριωμένων επιστημονικών δεδομένων κατά τα προεκτεθέντα».
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι δεν θεωρεί το ανώτατο δικαστήριο συνταγματικώς ανεπίτρεπτο τον εμβολιασμό των νηπίων σημειώνοντας, επί πλέον, ότι αυτός βρίσκεται υπό το κράτος τεκμηριωμένων επιστημονικών δεδομένων. Αυτή η έκφραση, όμως, «οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις ερείδονται επί εγκύρων και τεκμηριωμένων επιστημονικών δεδομένων κατά τα προεκτεθέντα», μας ερίζει. Σε ποια επιστημονικά δεδομένα θα εδράζει τις αποφάσεις του το χ-ψ δικαστήριο και ο νομοθέτης αντίστοιχα, από τη στιγμή που Επιστημονικές Επιτροπές, Αρχές και Συμβούλια ορίζονται από μέλη με μη διαφανή τρόπο και γνωρίζουμε ότι ζούμε στιγμές ολοκληρωτικού ελέγχου και σφιχτής διαχείρισης καταστάσεων; Για να ληφθεί μια ορθή απόφαση από τον οποιοδήποτε φορέα είναι επιτακτική ανάγκη η πρόσβαση σε δεδομένα και η ενδελεχής έρευνα.
Από ό,τι διαπιστώθηκε πρόσφατα, με την παραίτηση Π. Βλαχογιαννόπουλου από την Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνισης (Ε.ΦΑ.Ρ.), ο οποίος σημειωτέον δηλώνει ένθερμος υποστηρικτής των εμβολίων, περιστατικά που δηλώνονταν στην επιτροπή αντιμετωπίζονταν με τρόπο, τουλάχιστον, επιπόλαιο και ούτε λόγος για έρευνα. Αναφέρει, λοιπόν, στην επιστολή παραίτησης του: «Η Επιτροπή αυτή δεν έχει το θάρρος να αναδείξει πιθανά προβλήματα των εμβολίων (ειδικά δε του εμβολίου της Astra-Zeneca) και είχε γνωματεύσει πάντοτε αρνητικά για την συσχέτιση ποικίλλων φαινομένων θρομβώσεων με το εν λόγω εμβόλιο(…) Αν δεν υπήρχαν εμφανείς παραδοσιακοί παράγοντες κινδύνου για θρόμβωση η Επιτροπή συνήθιζε να αναβάλλει μια τελεσίδικη απόφαση με το αιτιολογικό ότι η περίπτωση μελετάται(…) Η Ε.ΦΑ.Ρ δεν έχει ένα μόνιμο, θεσμικό τρόπο συνεργασίας με την Επιτροπή Εμβολιασμών. Η συνεργασία των δύο επιτροπών είναι περιστασιακή και απρογραμμάτιστη και δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά περί του πώς αποφασίζει η Επιτροπή Εμβολιασμών επί θεμάτων που αναφύονται όπως αυτά των πιθανών επιπλοκών των εμβολίων. Αποτελεί καταισχύνη για το ιατρικό προσωπικό της Ε.ΦΑ.Ρ. η ομόθυμη συμφωνία των μελών της Ε.ΦΑ.Ρ για την κοινοποίηση στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας της επικαιροποιημένης γνωμάτευσης του ΕΜΑ, ότι το εν λόγω εμβόλιο μπορεί να προκαλέσει σπάνια θρομβώσεις, ενώ μέχρι τότε κανένα μέλος της Επιτροπής δεν πιθανολόγησε συσχέτιση των εμβολίων ούτε με ένα περιστατικό θρόμβωσης. Πιστεύω ότι αυτό λέγεται εθελοδουλεία και όχι ελεύθερη επιστημονική σκέψη». (Σημείωση: υπογραμμίσεις δικές μας).
Είναι ξεκάθαρο ότι η λειτουργία -σημαντικού αριθμού- επιστημονικών επιτροπών βρίσκεται υπό τη χειραγώγηση της κρατικής εξουσίας. Ο τρόπος μεθοδολογίας τής Ε.ΦΑ.Ρ είναι αντεπιστημονικός, και το αντιλαμβάνονται όλοι όσοι έχουν διδαχθεί επιδημιολογία στα έδρανα ιατρικών σχολών, ότι δηλαδή η χρονική συσχέτιση είναι βασική παράμετρος και μεταβλητή ελέγχου στην εκδήλωση παρενεργειών και περιστατικών. Όταν είναι γνωστό ότι όλα τα εμβόλια δυνητικά μπορούν να εκδηλώσουν παρενέργειες και ορισμένα τις εκδηλώνουν αρκετές ημέρες μετά τον εμβολιασμό, πως γίνεται η Ε.ΦΑ.Ρ. να μην κάνει την αυτονόητη καταγραφή και μελέτη; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Β. Κικίλιας με την τοποθέτησή του του περί μη ύπαρξης περιστατικού θρόμβωσης. Ο απόλυτος έλεγχος της πληροφορίας! Που απλά σημαίνει ότι οι αποφάσεις του ΣτΕ δεν θα λαμβάνουν υπ’ όψη το εύρος και το σύνολο των δεδομένων αλλά αυτά με τα οποία ο μηχανισμός ελέγχου θα τους τροφοδοτεί.
Επί πλέον, στην απόφαση 2387/20 αναφέρεται: «Επειδή, η μέριμνα για την δημόσια υγεία αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, στο πλαίσιο της οποίας η Πολιτεία οφείλει, μεταξύ άλλων, να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη της διάδοσης και την καταπολέμηση μεταδοτικών ασθενειών, οι οποίες συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Στα μέτρα αυτά εντάσσεται και ο εμβολιασμός νηπίων και παιδιών, ο οποίος διενεργείται με σκοπό την προστασία της υγείας, συλλογικώς και ατομικώς, από τις ασθένειες καθώς και την βαθμιαία εξάλειψή τους. Το μέτρο του εμβολιασμού, καθ’ εαυτό, συνιστά σοβαρή μεν παρέμβαση στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου και δη στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα αυτού, πλην όμως συνταγματικώς ανεκτή, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) ότι προβλέπεται από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα πλήρως τα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα και
β) ότι παρέχεται δυνατότητα εξαίρεσης από τον εμβολιασμό σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται».
Από τα παραθέματα της απόφασης, επομένως, διαπιστώνουμε ότι η ελευθερία βούλησης και τα ατομικά δικαιώματα δεν αποτελούν ανασταλτικές έννοιες για άσκηση αυστηρής οριζόντιας βιοπολιτικής από το Κράτος. Ενώ, επί πλέον, από τις αρχές του 2020 έχει ψηφιστεί ο νόμος 4675/20, όπου αναφέρει: «Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της Εθνικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας (ΕΕΔΥ), υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου». Ο κύβος, λοιπόν, έχει ριχθεί στον παγκοσμιοποιημένο ολοκληρωτικό τρόπο διακυβέρνησης.
Όμως, οι βιοπολιτικές αποφάσεις για να ασκηθούν και να γίνουν πράξη χρειάζονται είτε τη συναίνεση είτε την καταστολή των ανθρώπων. Και σε αυτό τον τομέα σταθερό μοτίβο κατέχει η δημιουργία και η ενίσχυση του συναισθήματος του φόβου.
Όπως έχουμε δηλώσει εδώ και πολλά χρόνια, το ζήτημα των εμβολιασμών είναι μια επιχείρηση στηριγμένη στο φόβο. Και σε αυτή μας την θέση είμαστε αταλάντευτοι και ταυτόχρονα είναι διαχωρισμένη και διαφορετική από την εξέταση της αναγκαιότητας ή όχι των εμβολίων. Τασσόμαστε κριτικά στην άσκηση μεθόδων της ιατρικής ως ελεύθερα και αυτόνομα όντα. Έχουμε άποψη για το πως θα γεννήσουμε, πόσο θα θηλάσουμε, τί θα ταΐσουμε και τί θα φάμε, τί, πόσο και ποιά φάρμακα θα χρησιμοποιήσουμε. Ο κάθε γιατρός έχει υποχρέωση να ενημερώσει και να προτείνει αλλά υπεύθυνοι για το σώμα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Διεθνώς ισχύει ότι κάθε ιατρική πράξη προϋποθέτει την ελεύθερη συναίνεση κατόπιν ενημέρωσης του ατόμου. Και εάν αυτή η προσέγγιση δεν αντιμετωπίζει προβλήματα άσκησης και διατήρησής της σε περιπτώσεις ασθενειών μη μεταδοτικών, τα πράγματα είναι διαφορετικά στις επιδημίες. Δηλαδή εάν ένας γιατρός συνιστά σε ένα φορέα, χ μη μεταδοτικής ασθένειας, τρόπο θεραπείας και ο ασθενής τον απορρίψει τότε η απόφαση του ασθενή γίνεται σεβαστή στα πλαίσια της ατομικής ελευθερίας και των δικαιωμάτων του. Αντίθετα σε περιπτώσεις μετάδοσης ασθενειών η βιοεξουσία δείχνει τα δόντια της βάσει των καθορισμένων αποφάσεων της. Είναι ξεκάθαρο ότι η σύγχρονη έκφραση βιοπολιτικής μέσω των κρατών διακατέχεται από δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αφού κόπτονται τόσο πολύ για τη δημόσια υγεία, γιατί επιτρέπονται τα τοξικά νέφη από τις βιομηχανίες, η διακίνηση και χρήση καρκινογόνων υλών σε τρόφιμα, το κάπνισμα και τόσα άλλα;
Διατρανώνουν ότι το ύψιστο αγαθό είναι υγεία μόνο όταν θέλουν να επιβάλουν μια ιατρική και φαρμακευτική μέθοδο. Είναι τουλάχιστον αστείο κάποιος να πιστεύει ότι η κυρίαρχη εξουσία, οικονομική και πολιτική, ενδιαφέρεται για τη δημόσια υγεία. Το όποιο ενδιαφέρον της εξαντλείται στις οικονομοτεχνικές μελέτες.
Αλλά, εάν η κυρίαρχη ελίτ προσπαθεί να επιδείξει τη δύναμη της το ίδιο προσπαθεί να κάνει και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που ούτε ελίτ είναι ούτε εξουσία κατέχει. Είναι εκείνοι που αποκαλούν μονοκονδυλιά «ψεκασμένους» άπαντες όσους δεν ακολουθούν ή κριτικάρουν ή διατηρούν επιφυλάξεις στην ντετερμιστική λογική της κυριαρχίας. Που ομαδοποιούν σε ένα απαξιωτικό χαρακτηρισμό όσους δεν έχουν την ίδια άποψη με εκείνους αλλά με τη σιγουριά της προπαγάνδισης της κυρίαρχης άποψης εκδηλώνουν μια υπεροπτική συμπεριφορά και θέση. Είναι εκείνοι οι οποίοι, θεωρώντας τον εαυτό τους συνεχιστή των ιδεών του Διαφωτισμού και του Ορθού Λόγου, δεν έχουν πρόβλημα να «ζητήσουν» άσκηση πολιτικής από το Κράτος στην, κατά αυτούς, προοδευτική κοινωνική πολιτική.
Είναι δεδομένο το ότι η μαρξική ιδεολογία και οι μίσθαρνοι οπαδοί της χαρακτηρίζονται από τα παραπάνω, διαχρονικά. Είναι κατανοητό κάποιος αριστερός να ζητεί από το Κράτος περισσότερα εμβόλια, φάρμακα και ΜΕΘ. Περιοριζόμενος σε μια μονοδιάστατη λογική επίλυσης του προβλήματος. Είναι κατανοητό γιατί η θεωρία του στηρίζεται σε κοινές έννοιες(όχι όμοιες) με τη σημερινή κυρίαρχη τάξη. Βλέπουν διαφορετικά την οικονομική ανάπτυξη αλλά πατούν και με τα δυο πόδια πάνω στην έννοια της βιομηχανικής μεγέθυνσης και στην απαξίωση των επιπτώσεων αυτής της μεγέθυνσης που είναι η μόλυνση και ρύπανση του περιβάλλοντος, όπως αποδεικνύεται από ιστορικά παραδείγματα. Βλέπουν διαφορετικά την εκπαίδευση και τη νοσοκομειακή υγεία, αλλά συμφωνούν ότι αυτά πρέπει να παρέχονται από έναν μηχανισμό εξουσίας, κρατικό ή ιδιωτικό ή μεικτό. Διαφοροποιούνται, λοιπόν, στη χρήση και όχι στην ουσία ύπαρξης των θεσμών και των μηχανισμών. Άλλωστε τα σοσιαλιστικά καθεστώτα φημίζονταν για τους μαζικούς ολοκληρωτικούς καταναγκασμούς τους. Είναι πιστεύουμε περιττό να ειπωθεί ότι είναι ξένη προς την αναρχική θεώρηση η οποιαδήποτε και για τον οποιοδήποτε λόγο επίκληση ή απαίτηση άσκησης πολιτικής, υγειονομικής ή μη, της κρατικής εξουσίας.
Σε πολλές περιπτώσεις η πολεμική που αναπτύσσεται μάς θυμίζει την αντιμετώπιση που είχαν δεχθεί οι μαίες και οι βοτανοθεραπεύτριες κατά τον μεσαίωνα από την Εκκλησία και εξουσία χαρακτηρίζοντας τες «μάγισσες». Ήταν τότε που το επάγγελμα του γιατρού αναπτυσσόταν από πανεπιστημιακά καταρτισμένους άνδρες και αντιμετώπιζαν τις γυναίκες θεραπεύτριες εχθρικά. Στη σύγχρονη εποχή είναι οι Επιτροπές Λοιμοξιολόγων, ο ΠΟΥ και το FDA που ασκούν μια νέα βιοπολιτική και βιοεξουσία. Ως διαχειριστές του ανθρώπινου σώματος ασκούν συναισθηματικό έλεγχο και συμμόρφωση των πολιτών στη νέα διαμορφωμένη ηγεμονία. Είστε ελεύθεροι να σκέφτεστε αρκεί να συμπεριφέρεστε με υπακοή και σύμφωνα με τις επιταγές που έχουμε ορίσει.
Κάπως έτσι ομιλεί η εξουσία μέσα από τα μμε, τους ειδικούς και τους ελεγχόμενους επιστήμονες. Στοχοποιεί συμπεριφορές και δημιουργεί εθελοντές και έφεδρους «στρατιώτες» να ελέγξουν εάν και πότε θα κάνει ο α ή ο β το εμβόλιο. Σπέρνοντας διχόνοια σε οικογενειακά, συγγενικά και φιλικά περιβάλλοντα. Με τις συνδηλώσεις περί υπευθυνότητας και ανευθυνότητας, υπερασπιστών και «αρνητών» των εμβολιασμών αντίστοιχα. Έτσι η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού μπορεί να επιτευχθεί –χωρίς νομική και αστυνομική επιβολή– χάρη στην υπάκουη ενσωμάτωση σημαντικού αριθμού ανθρώπων στις κυρίαρχες επιταγές. Στη συμμόρφωση σε κυρίαρχα πρότυπα συμπεριφοράς, στην πειθάρχηση στην επιστημονική ορθολογικότητα. Αναπτύσσοντας το ειρωνικά επονομαζόμενο σχέδιο «ελευθερία» των εμβολιασμών, «για να πάρουμε τις ζωές μας πίσω», και ταυτόχρονα να συντάσσονται με τις θέσεις του ΠΟΥ, Ηνωμένων Εθνών, Συμβουλίου της Ευρώπης ότι ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός και «ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή που δεν θέλει να εμβολιαστεί». Την ίδια ώρα που το πιστοποιητικό εμβολιασμού βρίσκεται στη βιοπολιτική ατζέντα για την κλίμακα χρήσης του και στη πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση εισάγεται το «ακαταδίωκτο» των μελών των επιτροπών για το covid-19 αφού «δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της λειτουργίας των ως άνω Επιτροπών- δίωξη επιτρέπεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμηση ή εξύβριση».
Με άλλα λόγια(,) "Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει"…
Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.