Το ρεπορτάζ δεν λέει αν τα «κοράκια» πήραν το σπίτι του ανθρώπου, αν είχε δουλειά, αν τον απέλυσαν ή χρεοκόπησε, γιατί βρέθηκε σ’ αυτή την κατάσταση. Αυτά δεν ενδιαφέρουν τον δημοσιογράφο και την δεξιά εφημερίδα. Η συντηρητική λογική τους δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν ότι ο άνθρωπος δεν έχασε μόνο το σπίτι του, έχασε και το Πρόσωπό του, την αξιοπρέπειά του. Γι’ αυτό έκλαιγε άθλιοι! Γι’ αυτό η ευαισθησία και η
αλληλεγγύη σας παραπέμπουν στην αλληλεγγύη του φιλόπτωχου ταμείου της
ενορίας που ταπεινώνει τον δέκτη και διαφθείρει τον δωρητή. Γι’ αυτό λέω
ότι το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων είναι μια
αποθήκη ανθρώπων που τους έκλεψαν το Πρόσωπο, που τους κλέψατε την
αξιοπρέπεια, φαρισαίοι…
Το μυαλό είναι ο στόχος
Εδώ η εξουσία (η 4η που κατέχει η 1η) επιδίδεται σε «παραγωγή της
άγνοιας» και «παραπλάνησης», στοχεύοντας στο μυαλό και το «σώμα» των
εξουσιαζόμενων, ακόμη και των «εκτός», των αποκλεισμένων, με σκοπό την
«κατασκευή» ή τη «διάπλαση των προτιμήσεων» που διαμορφώνουν την εκούσια
συμμόρφωση ή υποταγή στην αθέμιτη κυριαρχία των ισχυρών. Η άσκηση
αθέμιτης κυριαρχίας παρατηρείται κυρίως στο συμβολικό πεδίο της
επικοινωνίας, των ιδεών, των πεποιθήσεων και της κατήχησης, και
καθορίζεται από τη βιομηχανία της συνείδησης μέσω των ΜΜΕ.
Εν προκειμένω, μέσω του ελέγχου της πληροφόρησης, των μέσων μαζικής
επικοινωνίας και της κοινωνικοποίησης, ελέγχονται οι σκέψεις και οι
επιθυμίες και, έτσι, επιβάλλονται σε «κάποιους» οι επιθυμίες, που η
εξουσία θέλει να έχουν. Η «αυτοεγκατάλειψη», η «αδράνεια» και η αποπολιτικοποίηση είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Υπ’ αυτή την οπτική έχουμε μία εκούσια συμμόρφωση και ενδεχομένως και μία συνέργια ληστών και ληστευόμενων, καταπιεστών και καταπιεζόμενων αφού θεωρείται ότι η λύση στο πρόβλημα του ξεσπιτώματος από τα Funds και τους servicers είναι η «Πολυδύναμη Αποθήκη Αστέγων»!
Για να επιβεβαιωθεί ο Αμάρτυα Σεν που έλεγε ότι «οι
πιο κραυγαλέες μορφές ανισοτήτων κι εκμετάλλευσης διαιωνίζονται στον
κόσμο χάρη σε συμμαχίες (της εξουσίας) με στερημένους κι
εκμεταλλευόμενους». Και αυτό γιατί «Η δυσφορία αντικαθίσταται από την
αποδοχή, η απελπισμένη εξέγερση από την κομφορμιστική ηρεμία… και τα
βάσανα κι ο θυμός από την εύθυμη καρτερία». Εδώ έχουμε μία χρόνια
συνδυασμένη λειτουργία εκμαυλισμών και εκφοβισμών, που καταλήγει στη
«συνήθεια» (habitus) του Μπουρντιέ (ότι έτσι λειτουργούν τα πράγματα), η
οποία επιτυγχάνεται με μία ήπια, συμβολική βία, που «είναι ανεπαίσθητη
και αφανής ακόμη και στα θύματά της». Όλα μέσω αυτής της «αυθόρμητης
προσαρμογής» μοιάζουν αυτονόητα. Όλα φυσικοποιούνται και οι «κάτω», οι
ξεσπιτωμένοι και οι χωρίς Πρόσωπο συναινούν στη ληστεία και τον βιασμό
τους, όπως τα θύματα του Ντε Σαντ.
*Η φωτογραφία είναι αρχείου
via
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)