Αν έχεις γνωριμίες...

Του Σπύρου Σιάτρα 

Ήταν αυθεντία στον τομέα του. 

Μας έκανε Marketing στο μεταπτυχιακό. Τα βιβλία στα αγγλικά, αγορασμένα από εμάς, καθώς και τα συμπληρωματικά, εκείνα που ήταν απαραίτητα για να εντρυφήσεις στο αντικείμενο.

Βάλε και την κάψα του σαραντάρη που αποφασίζει πως πρέπει να επενδύσει στην προσωπική εξέλιξη αν ήθελε να μην καταντήσει ευκολοχώνευτος κιμάς στο τσουνάμι που έβλεπε να έρχεται και να έχει μια ευκαιρία παραπάνω, συν τα πρόσθετα βιβλία που αγοράσθηκαν κι αυτά με προσωπικό κόστος και επιβάρυνση.

Ανέβαινε που λες στον πίνακα, έγραφε, ανέλυε, σχεδίαζε, επεξηγούσε, τον γέμιζε τον πίνακα δύο και τρεις φορές μέσα σε ένα δίωρο, εξηγούσε τα πάντα σε ρυθμο πολυβόλου, είχε και γλωσσική ευφράδεια, ήξερε και σε βάθος το αντικείμενο, φρέναρε μονάχα για να δώσει περισσότερες εξηγήσεις στους νέους στην ηλικία φοιτητές, (σε όλους δηλαδή εκτός από τον όψιμο MBA-er, μην ρωτάς πώς και τι, δεν θα καταλάβεις).

Και δώστου, strategic management desicions, hostile strategies, marketing management, swot, crisis evaluation and responds και άλλα τέτοια συναρπαστικά.

Και στα σαράντα ένα σου, αρχίζεις και κατανοείς σιγά-σιγά την οπτική της "άλλης μεριάς", που τόσα χρόνια από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, ιδέα δεν είχες για το "επιστημονικό" των αποφάσεων και επιλογών των stakeholders και shareholders και των στελεχών διοίκησης.

Και έλεγες πω ρε φίλε, κοίτα να δεις πως σκέφτονται τελικά και αναρωτιώσουν που στον κόρακα μπαίνεις εσύ σε όλο ετούτο το ιλουστρασιόν χάος, αφού όπως κι αν το έβλεπες, εργαζόμενος ήσουν και εργαζόμενος θα παρέμενες.

Είχαν όμως την γοητεία τους όλα εκείνα τα πρωτόγνωρα για τα αυτιά σου και την λογική σου πράγματα, τεχνικές, εργαλεία σκέψης και ανάλυσης, διαδικασίες λήψης απόφασης.

Μέχρι που άκουσες κάτι μικρό που σου έκανε κλικ και δεν είδες αντίδραση από τους νεότερους, καμία απορία, μπορεί να μην το κατάλαβαν καν κιόλας, στα ντουζένια τους όλοι, αυριανά στελέχη με την δίψα της επιτυχίας στο μάτι, τι να καταλάβουν από χαράκωμα, τζούφια πυρομαχικά, παντελή έλλειψη πυρομαχικών, προαποφασισμένα μάχες και απώλειες, αίμα στο χαράκωμα, σακατεμένους και ζωντανά πτώματα έναν γύρω. Τους έβλεπες με συμπάθεια και συγκατάβαση, την ήξερες άλλωστε αυτή την δίψα στο βλέμμα. Δυστυχώς ή ευτυχώς.

Σε έτρωγε όμως εκείνη η φράση. Και αποφάσισες να ρωτήσεις. Να επιβεβαιώσεις. Όχι δημοσίως, για να μην βάλεις σε ενεργοποίηση τα φίλτρα ωραιοποίησης και άμυνας που κουβαλάει μια δημόσια τοποθέτηση.

Προσωπικά. Στα μουλωχτά. Να μην ακούσουν οι άλλοι. Όπως καλά ήξερες από το "πεδίο" πως γίνονται οι σημαντικές ερωτήσεις και βγαίνουν οι σημαντικότερες απαντήσεις.

"Είπατε κάποια στιγμή, πως ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την βούληση των εμπλεκομένων, την εμπειρία τους, τις ικανότητές τους, την πραγματολογική αξιολόγηση των εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος, την σε βάθος ανάλυση τεχνικών και εναλλακτικών, ΤΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΡΟΛΟ ΤΟΝ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ PORTFOLIO που έχει δημιουργήσει εκείνος που ασχολείται με τις αποφάσεις μάρκετινγκ. Και γενικότερα με την διοίκηση.

Δηλαδή με άλλα λόγια, αυτό που παραδέχεστε είναι πως, αν κάποιος έχει τις σωστές προσβάσεις, γνωριμίες, κάνει το κατάλληλο lobbying, μικρή σημασία έχουν όλα αυτά που συζητάμε και μαθαίνουμε εδώ.

Κατάλαβα σωστά;"

Για να λάβεις την απάντηση, με ένα συνωμοτικό και ταυτόχρονα συγκαταβατικό χαμόγελο:

"Βλέπεις; Λόγω ηλικίας και εμπειρίας, πιάνεις και κατανοείς το ΖΟΥΜΙ του μαθήματος..."

Που λες φιλαράκι, ακόμη ξεπληρώσω το δάνειο που είχα πάρει για το μεταπτυχιακό.

Δεν παραπονιέμαι όμως.

Τουλάχιστον, σταμάτησα επιτέλους να πέφτω από τα σύννεφα όπως έκανα νεότερος.

Απλά, εξακολουθώ και κοιτάζω πίσω από την βιτρίνα.

Και έχουν μια θλίψη οι γυμνές κούκλες ρε φίλε...

(Με αφορμή, τον πρόσφατο ντόρο γύρω από "επιχειρηματία-τηλεπερσόνα"...)

Πηγή: artinews.gr

via