Τα κοινωνικά δίκτυα είναι ένας χώρος του ίντερνετ που ο καθένας μπορεί να ανεβάζει ότι θέλει, από φωτογραφίες μέχρι βίντεο και σχόλια για επίκαιρα και μη θέματα. Παρόλο αυτά ποιος θα ήθελε να προβάλει τον κακό του εαυτό σε αυτά; Όλοι επιλέγουν ένα προφίλ αρεστό για το ευρύ κοινό που θα τους κάνει να φαίνονται ελκυστικοί και ενδιαφέροντες.
Όμως, το google search μπορεί να αποκαλύψει τις πιο άσχημες πτυχές της προσωπικότητας μας, τις σκοτεινότερες σκέψεις μας και τους μεγαλύτερους φόβους μας.
Ο Seth Stephens-Davidowitz, επιστήμονας δεδομένων της Google και ο συγγραφέας του βιβλίου “Όλοι λένε ψέματα: Τι μπορεί να μας πει το διαδίκτυο για το ποιοι είμαστε πραγματικά”, έκανε καριέρα αναλύοντας τι αναζητάμε στις μηχανές αναζήτησης.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το Νewstatesman, ο Stephens ενδιαφέρεται κυρίως για τις μοναχικές παραδοχές και τις μυστικές εξομολογήσεις του κόσμου, όπως “Είμαι λυπημένος” ή “Είναι φυσικό να θέλω να σκοτώσω την οικογένειά μου;”. Επίσης αναλύει αναζητήσεις που αφορούν κάποιες αρκετά ντροπιαστικές ερωτήσεις που διστάζουμε να κάνουμε στους άλλους, όπως “Γιατί είναι τα ούρα μου υπερβολικά κίτρινα;”, σημειώνοντας ότι η τρίτη πιο συχνή αναζήτηση στο google ξεκινάει με τι λέξεις “γιατί είναι…”. Κάποιες από τις πιο δημοφιλείς αναζητήσεις που γράφει χιλιάδες κόσμος στο λευκό κενό της μπάρας στο διάσημο ψαχτίρι είναι επίσης: “Ο κόσμος είναι πολύ ενοχλητικός”, “Έχω μετανιώσει που έκανα παιδιά” και “Λατρεύω το σώμα της κοπέλας μου”.
“Οι αναζητήσεις της Google είναι το πιο σημαντικό σύνολο δεδομένων που συλλέχθηκε ποτέ για την ανθρώπινη ψυχή”, γράφει στο βιβλίο του. Τα ευρήματά του είναι τόσο ενδιαφέροντα και αποτελούν ένα πραγματικό ψυχογράφημα της ζωής μας και των σχέσεων μας με τους άλλους. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει ίχνος ντροπής, μετριοφροσύνης ή οποιουδήποτε άλλου στοιχείου που μπορεί να μας κάνει να μην είμαστε ο εαυτός μας. Σημειώνει μάλιστα, ότι οι αναζητήσεις της Google παρέχουν περισσότερα δεδομένα από ότι και οι πιο φιλόδοξες έρευνες ή επιστημονικές μελέτες. Παρόλο που τείνουμε να λέμε ψέματα στους ίδιους μας τους εαυτούς, στους φίλους μας, στους ακόλουθους μας στα κοινωνικά μέσα και στις διάφορες δημοσκοπήσεις, οι ιδιωτικές μας αναζητήσεις στην Google αποτελούν μία αποθήκη δυσάρεστων και άβολων αληθειών.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ο Stephens δεν έχει εκπλαγεί καθόλου με το πρόσφατο ξέσπασμα ρατσιστικής βίας στο Σαρλοτσβιλ της Βιτρζίνια, τον Αύγουστο που μας πέρασε. Αντίθετα, οι αιματηρές διαδηλώσεις που ξεκίνησαν όταν ακροδεξιές οργανώσεις, μεταξύ αυτών η Κου Κλουξ Κλαν και ομάδες νεοναζιστών και υπέρμαχων της λευκής ανωτερότητας, θέλησαν να καταγγείλουν το σχέδιο της δημοτικής αρχής της πόλης να ξηλωθεί από το πάρκο το άγαλμα του στρατηγού Λι, υπέρμαχου της δουλείας και άλλων επικεφαλής της Συνομοσπονδίας του Νότου, ήταν κάτι που περίμενε ο αναλυτής.
Οι πολιτικοί επιστήμονες που προσπαθούν να εξηγήσουν την επίμονη φυλετική ανισότητα των ΗΠΑ, επικεντρώνονται συχνά στην υποσυνείδητη προκατάληψη, επειδή οι περισσότεροι λευκοί Αμερικανοί αρνούνται έντονα ότι είναι ρατσιστές. Ωστόσο, τα δεδομένα της Google δείχνουν ότι ο ρατσισμός είναι πολύ πιο διαδεδομένος από ότι φαίνεται στις τηλεφωνικές έρευνες ή στα σχόλια των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης. Σε μερικές αμερικανικές πολιτείες, υπήρξαν περισσότερες αναζητήσεις για τις λέξεις “nigger president” από ότι “ο πρώτος μαύρος πρωθυπουργός” τη νύχτα της εκλογής του Μπαράκ Ομπάμα το 2008. Συνεπώς, οκτώ χρόνια αργότερα ο καλύτερος τρόπος πρόβλεψης για το ποιες περιοχές θα ψηφίζαν τον Τραμπ, ήταν ο όγκος των φυλετικά φορτισμένων αναζητήσεων στο διαδίκτυο.
Πως μπορεί η αναζήτηση στο google να συμβάλει στην καταπολέμηση των ανισοτήτων;
Είναι αρκετά απογοητευτικό να μαθαίνουμε ότι η αμερικανική κοινωνία είναι πιο ρατσιστική, πιο σεξιστική και πιο ισλαμοφοβική από ό, τι πολλοί ελπίζουν, με τα δεδομένα που μπορούμε να αντλήσουμε από τη μνήμη των δεδομένων αναζήτησης. Μέσω αυτής της μνήμης μπορούμε όμως να νικήσουμε τις προκαταλήψεις.
Σημειώνεται, ότι τα ευρήματα του Stephens-Davidowitz, έδειξαν ότι οι συμβουλές και οι νουθεσίες δεν βοηθούν ιδιαίτερα στην καταπολέμηση του προβλήματος, αλλά αντίθετα πυροδοτούν τον προϋπάρχοντα θυμό. Για παράδειγμα, μετά την τρομοκρατική επίθεση του 2015 στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνια, ο Ομπάμα έκανε κάποιες δηλώσεις μέσα από τις οποίες παρότρυνε τους Αμερικανούς να θυμούνται ότι “η ελευθερία είναι πιο ισχυρή από το φόβο”. Την ώρα της ομιλίας του, οι αναζητήσεις της Google με τις λέξεις “σκοτώστε όλους τους μουσουλμάνους” τριπλασιάστηκαν.
Ωστόσο, η πρόκληση της περιέργειας μπορεί να αποτελέσει έναν καλύτερο τρόπο για την καταπολέμηση του μίσους. Αυτό φαίνεται σε μία μεταγενέστερη ομιλία του Ομπάμα που περιέγραψε τους Αμερικανούς μουσουλμάνους ως “τους φίλους μας και τους γείτονές μας, τους συναδέλφους μας, τους αθλητικούς μας ήρωες και τους άντρες και τις γυναίκες με στολές”. Για πρώτη φορά, οι αναζητήσεις για μουσουλμάνους αθλητές και μουσουλμάνους στρατιώτες ήταν πιο συχνές από εκείνες για τους μουσουλμάνους τρομοκράτες, τους μουσουλμάνους εξτρεμιστές ή τους μουσουλμάνους πρόσφυγες.
Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνεται και με άλλη έρευνα σχετικά με το ρόλο που παίζει η περιέργεια στην αντιμετώπιση της μεροληψίας. Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η εκπαίδευση, η επιστημονική γνώση και ο κοινωνικός προβληματισμός δεν εμποδίζουν τους ανθρώπους να απορρίπτουν νέες πληροφορίες που είναι αντίθετες με την κοσμοθεωρία τους. Ωστόσο, μια έρευνα που διεξήχθη στο Yale το 2016, έδειξε ότι οι άνθρωποι που ήταν περίεργοι, ήταν ταυτόχρονα και πιο ανοιχτόμυαλοι σχετικά με πληροφορίες που δεν ταίριαζαν στις προηγούμενες πεποιθήσεις τους.
Όσοι ανησυχούν για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία ενδεχομένως να θελήσουν να εξετάσουν τρόπους με τους οποίους οι εκπαιδευτικοί και οι πολιτικοί μπορούν να καλλιεργήσουν την περιέργεια στους πολίτες, που είναι πρόθυμοι παραδεχτούν τα λάθη για τις προκαταλήψεις τους, που δεν τρομάζουν από την διαφορετικότητα και που το ενδιαφέρον τους για τον κόσμο και τις ξένες κουλτούρες δεν περιορίζεται. Και σε όλα αυτά μπορεί να βοηθήσει μια “βόλτα” στα ορυχεία δεδομένων της Google.
Πηγή: tvxs
Αντικλείδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)