Όσο ασχολείσαι με τα προβλήματα των άλλων…

Τι ασφαλές; Τι ανακουφιστικό; Ασχολήσου με τους άλλους και ξέχνα τον εαυτό σου και τα δικά σου προβλήματα.
Ασφαλές… ίσως, αλλά για λίγο. Δεν σώζεσαι… δεν λύνεις τίποτα με το να δημιουργείς προβλήματα στους άλλους ή με το να παίρνεις ικανοποίηση από τα προβλήματα των άλλων.
Μήπως ήρθε ο καιρός να εστιάσεις σε σένα και στα προβλήματα που σε απασχολούν; Όποιοι και αν είναι οι λόγοι εμφάνισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζεις δεν πρόκειται να τα λύσεις με το να ασχολείσαι με τους άλλους.

Μερικές φορές σκέφτεσαι: «πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας έβλεπε, αναγνώριζε και ασχολιόταν με τα δικά του προβλήματα και όχι με τα προβλήματα των άλλων;». Σε έναν ιδανικό κόσμο, αυτό θα είχε λύσει πολλά από τα «προβλήματά» μας που πηγάζουν από σκέψεις του τύπου «τι θα πει ο κόσμος;», «τι θα σκεφτεί ο κόσμος για αυτό που κάνεις;», «πώς θα με χαρακτηρίσουν;».

Αν μάθεις να ασχολείσαι με τα δικά σου προβλήματα και δεν σε νοιάζει για τα προβλήματα των άλλων (εννοώ ότι κακοπροαίρετα δεν σε νοιάζει για τους άλλους) τότε θα μπορέσεις να έρθεις σε μια ισορροπία, φέρνοντας σε ισορροπία και το περιβάλλον γύρω σου…

Αν μάθεις να βλέπεις τα δικά σου προβλήματα θα είσαι πιο επιεικής με τους άλλους, γιατί θα συνειδητοποιήσεις επιτέλους ότι όλοι είναι ευάλωτοι, όλοι έχουν αδύναμα σημεία και στοιχεία και όλοι κάνουν λάθη.

Μη προσδίδοντας κανένα ψεγάδι σε σένα, ή στην προσπάθειά σου να μην δεις τα δικά σου ψεγάδια, αναζητάς διαρκώς τα προβληματικά στοιχεία των άλλων.

Είναι πολύ ασφαλές και ανώδυνο να ασχολείσαι με τους άλλους, είτε με τη μορφή κουτσομπολιού, είτε με τη μορφή «ενδιαφέροντος», είτε με τη μορφή μιας διάχυτης κακίας και αίσθησης ικανοποίησης. Μπορεί όντως να έχεις ενσυναίσθηση ή συμπόνια για τον άλλο και τα προβλήματά του, όμως, πριν το κάνεις μείνε λίγο σε ΣΕΝΑ και σκέψου: ποια είναι τα δικά σου προβλήματα; Πόση επίγνωση αυτών έχεις; Πόσο έχεις προσπαθήσει να τα αντιμετωπίσεις; Πόσο αξίζει να ασχολείσαι με τους άλλους; Πόση σημασία έχει η ενασχόληση των άλλων με σένα;

ΜΟΝΟ τα δικά μας προβλήματα μας ανήκουν και μόνο με αυτά αξίζει να ασχοληθούμε. Και δεν είναι εγωιστικό αυτό. Απλά ας σκεφτούμε λίγο πόσο έχουμε αναλώσει τον εαυτό μας στα προβλήματα των άλλων χωρίς να μας το έχουν ζητήσει ή πόσο έχουμε αναλώσει τον εαυτό μας στο τι θα πουν οι άλλοι για τα δικά μας προβλήματα, ενώ ποτέ δεν ζητήσαμε τη γνώμη και την άποψή τους. Και μιλώντας για προβλήματα αναφερόμαστε σε οτιδήποτε μας αφορά, μας ανησυχεί, μας απασχολεί και μας προβληματίζει… όλα αυτά που μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να ξέρουμε πώς τα βιώνουμε, πως τα ζούμε και πως τα αντέχουμε ή τα διαχειριζόμαστε.

Αν στρέφαμε όλοι λίγο περισσότερο την προσοχή μας στον εαυτό μας και αφήναμε και τους άλλους στην ησυχία τους και στα δικά τους προβλήματα, ο κόσμος θα ήταν πιο ειλικρινής και οι ζωές μας πιο αληθινές και ήρεμες…

Παπαδοπούλου Ελένη / Ψυχολόγος MSc

papadopsixologos