Άτιμη ΜΚΟ μάς έφαγες τα μισθά μας!

Είναι μήπως το θράσος το ύψιστο "προσόν" της εποχής μας; Κι αν όντως είναι (για κάποιους), έχει όρια; Κι αν έχει ποιοι έχουν αναλάβει τον "σπουδαίο" αυτόν ρόλο, ως "ειδικοί θρασσολόγοι", να μας "διαφωτίσουν" για τα διαρκώς επεκτεινόμενα όρια του; Σουλατσάριζα, το λοιπόν, τις προάλλες, στο Κέντρο της Νυφίτσας του Θερμαϊκού, όπου τα πράσινα φύλλα είναι σπανιότερα κι από τον λευκό ρινόκερο και η ησυχία σπανιότερη κι από τα δυο μαζί, έσερνα την ουρά μου, σκουντούφλης κι άυπνος («έπεσαν» υπερωρίες βλέπετε στους υπονόμους), έως που μια στιγμή (θες από τύχη, θες από συνήθεια) το βλέμμα μου προσγειώθηκε άτσαλα στις αράδες μιας κινηματικής αφίσας «διαμαρτυρίας».

Για να μην σας κουράζω με παντελώς άχρηστες, αριστερίστικες λεπτομέρειες, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι «παθόντες» μάς πληροφορούσαν για την «άδικη», «απαράδεκτη» κι όλα τα κακά της μοίρας της, συμπεριφορά μιας ΜΚΟ (ναι, μάλιστα, από αυτές που «βοηθούν» πρόσφυγες και μετανάστες). Θα μου πείτε, βέβαια, «καλά ρε Πόντικα, εντάξει, όταν εργάζονται για τις ΜΚΟ, τούς ασκείς κριτική. Ωραία. Πώς όμως τους «βγάζεις (πάλι) στη σέντρα» με αφορμή μια αφίσα «διαμαρτυρίας» εναντίον μιας ΜΚΟ;

Φίλτατοί μου αναγνώστες κι όμως, η απάντηση είναι απλή. Οι «παθόντες» ΔΕΝ διαμαρτύρονται για την εγκληματικά ύπουλη δράση των ΜΚΟ, τη σχέση που έχουν αυτές με το κράτος (γενικώς), την ολοκληρωτική επίσης σχέση τους με αποκτηνωμένα δίποδα της «φάρας» του Σώρος και της «Ανοιχτής Κοινωνίας» αυτού («Open Society» αγγλιστί) και τον εν γένει ρόλο «κλειδί» που διαδραματίζουν ακόμη και στο δουλεμπόριο ανθρώπων, που κυριολεκτικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Μεσόγειο.

Όχι βέβαια! Με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα;! Αυτά είναι κολοκύθια στο πάτερο και με ολίγη ρίγανη παρακαλώ! Οι άνθρωποι, με το «δίκιο»(!) τους πάντα, καταγγέλλουν (ως γνήσιοι κομμουνιστές) το γεγονός ότι η άτιμη αυτή ΜΚΟ δεν τους πλήρωσε τα «τίμια» μεροκάματά τους! Ε, όχι! Ντροπή κι όνειδος! Δεν είναι, λοιπόν, κακιά η ΜΚΟ για αυτό που είναι, εν συνόλω, αλλά γίνεται «τέρας» εάν (και μόνο εάν) μάς αφήσει απλήρωτους. Δεν νιώθουμε «σκύβαλα αλαλάζοντα» (όπως λέει κι ο σύντροφος) που δουλεύουμε για ένα τρισάθλιο εξουσιαστικό εργαλείο της Νέας Τάξης και της ενοποιημένης κυριαρχίας, ενώ παράλληλα υποδυόμαστε (ως άλλος καρναβαλικός θίασος ασφαλώς) τους ακραιφνείς «αντιεξουσιαστές» (!) (σιγά, θα στραμπουλίξω την ουρά μου από τους γέλωτες…), αλλά ενιστάμεθα και μάλιστα ως οργίλοι αν δεν πληρωθούμε, όπως «τα είχαμε συμφωνήσει».

Ειλικρινώς, υψώνω τις χείρες, τους πόδες και την ουρά μου ψηλά. Εκεί που πάω να πω, «ναι, εντάξει, μέχρι εδώ μπορεί να φθάσει το θράσος και η ξευτίλα, δεν γίνεται παραπέρα», εσείς εκεί, σταθερά «αγωνιζόμενοι», στις κινηματικές «επάλξεις», να με διαψεύσετε (και πάλι) πανηγυρικά. «Κύριες και κύριοι», σάς διατρέχει ένας γνήσιος αμοραλισμός, θεμελιώδες στοιχείο, βέβαια, της κομμουνιστικής σας ιδεολογίας και των μυριάδων παραφυάδων αυτής. Ο Βλαδίμηρος ο Λένιν κι όλα τα έτερα «ιερά τέρατα» της εγκληματικής αυτής ιδεολογίας (άλλωστε κάθε ιδεολογία είναι εγκληματική) θα ήταν απείρως περήφανα για την παντελή έλλειψη ήθους κι αξιοπρέπειας που σας χαρακτηρίζει.

Ως «σωστοί» μπολσεβίκοι, όπως επιθυμείτε διακαώς να γίνετε, δεν πρέπει να «κολλάτε» σε «ανοησιούλες», όπως οι άνωθι αναφερθείσες. Ούτως ή άλλως, «για να γίνει η Γη κόκκινη», ο σκοπός πρέπει να αγιάζει ΠΑΝΤΑ τα μέσα, άπαντα οφείλουν να προχωρούν μέσα από τον «διαλεκτικό υλισμό» (ψψψ… τσουτσούριασε το τρίχωμά μου), την κομμουνιστική ιδεολογία και βεβαίως το κόμμα, με μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Τα υπόλοιπα είναι μόνον αφηγήσεις για ανόητους, παραμύθια δίχως δράκο (χμμ… εντάξει, εδώ λάθεψα, «κόκκινους» δράκους έχετε εμφανίσει ουκ ολίγους…).

Πόντιξ ο Σισύφειος

https://anarchypress.wordpress.com/2018/09/15/%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%b7-%ce%bc%ce%ba%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%cf%82-%ce%ad%cf%86%ce%b1%ce%b3%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%b8%ce%ac-%ce%bc%ce%b1%cf%82/