Θανάτω θάνατον πατήσας

Ήταν αρχές των 90’s, εκείνη την μυστηριακή, σχεδόν αρχαϊκή, προ-ιντερνετική εποχή, όταν η ροκ μπάντα Rage Against the Machine ξεσήκωνε εκατοντάδες εκατομμύρια νεολαίους, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας σε όλο τον κόσμο με το καταιγιστικό "Killing in the name" και ιδιαίτερα με τον χιλιοακουσμένο ρυθμικό στίχο "Fuck you i wont do what you tell me".

Οι λόγοι ήταν, μάλλον, προφανείς, ο καθένας βίωνε τον στίχο ως αντίδραση σε ό,τι τον καταπίεζε, τους γονείς, τους δασκάλους, την αστυνομία και δεν υπήρχε επιπλέον η αστυνομία του "πολίτικαλ κορρέκτ" για να ξενερώσει το πλήθος με τα πουριτανικά της κηρύγματα. Επομένως το ντελίριουμ στις συναυλίες των Rage ήταν ατόφιο και ουσιαστικό και αυτή η τραγουδάρα δεν έλειπε ποτέ ούτε τα κατοπινά χρόνια από τα playlists όλων των ανταγωνιστικών με το κράτος κινημάτων και πρωτοβουλιών.

Τί στην ευχή έχει γίνει στις μέρες μας και οι αντιεξουσιαστές της εποχής μας, σε ώριμη πλέον ηλικία διδάσκουν ότι η ανυπακοή είναι μια μορφή ναρκισσισμού και εγωπάθειας και παραπέμπει είτε σε κάποιου είδους ψυχικά ανισόρροπο ή σε αντικοινωνικό παλιάνθρωπο;

Προφανώς, έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τα θυελλώδικα 90’s και οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά τόσο πολύ πια; Ως τώρα έχουμε αποφύγει συστηματικά να εμβαθύνουμε στο φαινόμενο της «» και freedom pass αριστεράς και αντιεξουσίας κυρίως από οίκτο.

Αν είναι, όμως, μια φορά θλιβερό το θέαμα απλών ανθρώπων να επιχαίρουν για "προνόμια" και "ελευθερίες" του τύπου να πηγαίνουν στα μπαρ με αντάλλαγμα να προσφέρουν το μπράτσο τους για εμβολιασμό με ένα πειραματικό φάρμακο, πόσο πιο θλιβερό είναι στ’ αλήθεια το θέαμα ανθρώπων με δεκαετίες αγώνων, ψεύτικων ή πραγματικών, που διδάσκουν ότι είναι και …επαναστατική πράξη; 

Ορίστε, λοιπόν, σας παρουσιάζουμε με δάκρυα στα μάτια το δισέλιδο εμβολιαστικό φυλλάδιο της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης (ΑΚ). Το ξεχωρίσαμε, γιατί απέχει μακράν από τα μακροσκελή, ακατανόητα και κάπως ενοχικά κείμενα διαφόρων "παραγόντων", που προσπαθούν αμήχανα να βαφτίσουν το κρέας ψάρι και να κρυφτούν μέσα από τη φλυαρία. 

Το ξεχωρίσαμε γιατί είναι ό,τι πιο ενθουσιώδες έχουμε διαβάσει, ξεκινά με το "ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΑΣ" και εμείς τρελαινόμαστε για κάτι τέτοια. Είναι σαν να το έχει γράψει ο Ντουρούτι προς τους επαναστατημένους Καταλανούς. Είναι μεστό, λιτό, κάθε λέξη και μαχαιριά. Το ξεχωρίσαμε, τέλος, γιατί έχει φωτογραφία μια προτομή που της έχουν φορέσει υφασμάτινη μάσκα. 

To φυλλάδιο απαριθμεί είκοσι (20) σοβαρότατους λόγους, που πρέπει να εμβολιαστούμε. Κανονικό σουπερμάρκετ. Διαλέγετε και παίρνετε: Δεν σας αρέσει ο κρατικός αυταρχισμός; Υπακούστε, εμβολιαστείτε και ξεμπερδεύετε. Δεν σας αρέσουν οι παπάδες και οι μεσαιωνικοί; Εμβολιαστείτε και αυτό ήταν. Θέλετε νέους κοινωνικούς δεσμούς; Η λύση είναι το εμβόλιο, τί άλλο θα μπορούσε να ήταν; Σκέφτεστε τον "ΑΛΛΟΝ" τα βράδια κορίτσια; Κλείστε ραντεβού για το εμβόλιο.
Το εμβόλιο σώζει: από την πολιτική θεολογία, την ιδεολογία καθεαυτή(!), τη μεταφυσική, τις δεισιδαιμονίες, τις νέες Σπιναλόγκες, τα λοκντάουν, τα στρατόπεδα αποκλεισμένων(!), βοηθά στην κριτική σκέψη και τέλος… καταπολεμά τον ΘΑΝΑΤΟ και τον Φασισμό (στην ίδια πρόταση). Ο θάνατος ως έννοια κυριαρχεί στο έντυπο καθώς το έντυπο σε υποδέχεται με τον μακάβριο αλλά αινιγματικό τίτλο "Όχι αλλά φέρετρα για τους εργαζόμενους" σε μαύρο πεθαμενατζίδικο φόντο. 

Δεν πρόκειται για υπαινιγμό, αλλά για μια σαφή υπόσχεση αθανασίας από τους Αντι-οθοριτάριανς. Θα σταματήσουν να πεθαίνουν οι εργαζόμενοι και τέλος πάντων θα νικήσει η Ζωή τον Θάνατο με ένα ή δύο (αναλόγως το εμβόλιο) τσιμπήματα. Είναι τέλος πράξη αντίστασης, είναι επαναστατική επιλογή. Καλύτερα ούτε ο νυν υπουργός υγείας Θάνος Πλεύρης δεν θα μπορούσε να τα πει. 

Αυτό το υπέροχο δοξαστικό θα το βρείτε στον τοίχο τους στα σόσιαλ μήντια και προσεχώς σε όλα τα εμβολιαστικά κέντρα.

Λ.

πηγή