Βαριά τα μαύρα κρέπια η νύχτα σέρνει κι η πλάση μια θωριά θλιμμένη παίρνει. Δεν πάει καιρός που μέσ’ από τα πλήθια κάποιος πιστός ξεχώρισε. Κοντάρι δεν άδραξε για να χτυπήσει στήθια Θεού. Του δόθηκε η μεγάλη χάρη Θεό να θάψει.
Ο τάφος, να!Θλιμμένα κανένας μπρος στο μάρμαρο δε γέρνει, μα η πλάση κλαίει κι είναι όλα βουτηγμένα στα κρέπια τα πηχτά που η νύχτα σέρνει.
Τα μαύρα κρέπια η μέρα τώρα σκίζει, κι ο ήλιος χρυσαφένιος πορφυρίζει. Ανοίγει ο τάφος. Γύρωθε πετάνε αγγέλοι. Πέφτουν χάμου θαμπωμένοι οι αντίχριστοι. Οι άγγελοι τραγουδάνε καθένας τους μιαν αρμονία υφαίνει κι ένα όνειρο.
Τα ζαφειρένια πλάτια αχολογάνε. Ο ουρανός χωρίζει να Τον δεχτεί στα αιθέρια του παλάτια κι η μέρα όλο και μαύρα κρέπια σκίζει.
photo/pixabay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διάφορα ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.