Ο "ξαφνικός πόλεμος" του Κ. Μητσοτάκη με τους τραπεζίτες

Μαρίνα Αλεξανδρή

Εάν η ακρίβεια είναι το πρώτο μεγάλο βαρίδι που πιέζει προεκλογικά την κυβέρνηση, το δεύτερο είναι το ιδιωτικό χρέος. Πλειστηριασμοί, εξώσεις, ανεξέλεγκτη δράση των funds και εκτόξευση του κόστους εξυπηρέτησης των δανείων μετά τις αυξήσεις των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες αφήνουν επικίνδυνο αποτύπωμα λαϊκής δυσφορίας στις δημοσκοπήσεις κι αυτό εξηγεί τον "ξαφνικό πόλεμο" που κήρυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους τραπεζίτες.Οι μετρήσεις που έχουν στα χέρια τους στο Μαξίμου δείχνουν ότι η υπόθεση Πάτση και οι εικόνες από την βίαιη έξωση της Ιωάννας Κολοβού έχουν κοστίσει στην κυβέρνηση περισσότερο κι απ’ ό,τι της έχει στοιχίσει το σκάνδαλο των υποκλοπών. Και η εντολή του πρωθυπουργού στο οικονομικό επιτελείο είναι να υπάρξει οπωσδήποτε πριν από τις εκλογές παρέμβαση που, αν μη τι άλλο, θα δείχνει ότι η κυβέρνηση κάτι πέτυχε ως προς την ελάφρυνση των βαρών για τους πιο ευάλωτους έστω δανειολήπτες. Με δεδομένο ωστόσο ότι κρατική παρέμβαση δεν μπορεί να υπάρξει – δεν μπορεί, δηλαδή, να επιδοτήσει απ’ ευθείας η κυβέρνηση τις δόσεις των δανείων από τα κρατικά ταμεία – ο Κυριάκος Μητσοτάκης «φτιάχνει κλίμα» όπως λένε τραπεζικοί παράγοντες και πιέζει τις τράπεζες να δώσουν εκείνες τη λύση χρηματοδοτώντας οι ίδιες μέτρα υπέρ των δανειοληπτών.

Εξ ου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να παρέμβει ο ίδιος δημόσια, κατά την συνάντησή του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ζητώντας από τις τράπεζες «να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί» και θυμίζοντας ότι απολαμβάνουν υψηλή κερδοφορία σε περίοδο κρίσης – εξ ου και κυβερνητικές πηγές διέρρεαν αμέσως μετά ότι ο πρωθυπουργός είναι «ιδιαίτερα ενοχλημένος» με την στάση των τραπεζών και πως οι παρεμβάσεις εξομάλυνσης πρέπει να πληρωθούν από την υψηλή τραπεζική κερδοφορία και όχι από «τα χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων», δηλαδή από τον προϋπολογισμό.

Οι τραπεζίτες γνωρίζουν το πολιτικό κλίμα και τις πολιτικές αναγκαιότητες, όπως γνωρίζουν και ότι η «ενόχληση» Μητσοτάκη δεν μπορεί να τους κάνει τίποτα καθώς οι ίδιες ελέγχονται μόνον από την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή και τον SSΜ, εκτός εάν η κυβέρνηση αποφασίσει να προχωρήσει σε έκτακτη φορολόγησή τους ή σε νομοθετική παρέμβαση τύπου Σάντσεθ στην Ισπανία. Οσο δεν διαφαίνεται τέτοια πρόθεση η αυστηρή ρητορική Μητσοτάκη στοχεύει μόνον στις εντυπώσεις και προκαλεί εκνευρισμό και στους επικεφαλής των τεσσάρων συστημικών τραπεζών - έναν εκνευρισμό που εισέπραξε έντονα στην συνάντηση που είχε μαζί τους την Πέμπτη ο υπουργός Οικονομικών.

Οι πληροφορίες λένε ότι ο Χρήστος Σταϊκούρας άκουσε αιχμηρά σχόλια για τις πολιτικές σκοπιμότητες της κυβερνητικές πίεσης, ένας εκ των τραπεζιτών φέρεται να υπενθύμισε διακριτικά αλλά εύγλωττα ότι οι τράπεζες δεν είναι ιδρύματα άσκησης κοινωνικής πολιτικής αλλά επιχειρήσεις που λογοδοτούν στους μετόχους τους, και το κλίμα της συζήτησης άγγιξε τα όρια του παγετού. 

 

Στο δια ταύτα, παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι το καλύτερο που μπορεί να αναμένει το Μαξίμου είναι μια σχετική διεύρυνση του κύκλου διευκολύνσεων των 20.000 δανειοληπτών με πολύ χαμηλό εισόδημα και, ενδεχομένως, και κάποιες κινήσεις έστω από μία-δύο τράπεζες προς μια μικρή αύξηση των επιτοκίων των καταθέσεων παράλληλα με εκείνα των χορηγήσεων.

Από εκεί και πέρα όμως ουδεμία προθυμία υπάρχει από την πλευρά των τραπεζών για ουσιαστικές ρυθμίσεις οφειλών με ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής και επιμηκύνσεις δανείων – πόσο μάλλον, αφού μετά από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις με δημόσιο χρήμα έχουν πια ξεφορτωθεί τα τοξικά χαρτοφυλάκια των μνημονιακών κόκκινων δανείων και το μπαλάκι των πλειστηριασμών έχει περάσει, ουσιαστικά, στα χέρια των funds και των servicers.

πηγή