COP27: Ακόμη μια Διάσκεψη για το Κλίμα χωρίς το κλίμα αλλά με τον… Κοπελούζο

Το Νοέμβριο πραγματοποιήθηκε η διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα στην Αίγυπτο με παρουσία πλήθους προέδρων, πρωθυπουργών, διεθνών οργανισμών, επιχειρήσεων, φορέων. Από όλα είχε ο μπαξές αλλά από ουσία τίποτα.

Δεν αναμέναμε, ασφαλώς, το ελάχιστο από αυτές τις διασκέψεις, που περισσότερο προσφέρονται ως ταξίδια αναψυχής της διεθνούς ελίτ παρά για κάτι που θα έχει κάποια σημασία. Έτσι, συμφώνησαν η επόμενη COP28 να γίνει του χρόνου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, σε ένα ακόμη τουριστικό θέρετρο και μάλιστα φουλ ενεργοβόρο. Γιατί, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, για να «κτίσουν παλάτια στην άμμο», φαραωνικά συντριβάνια και λοιπά κατασκευάσματα σπαταλήθηκαν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, όπως και για να συντηρηθούν.

Χρησιμοποιούν τα ορυκτά καύσιμα που παράγουν για να συντηρήσουν τον τεχνοπολιτισμό της επίδειξης και κατανάλωσης. Και σε αυτό το θέρετρο θα πάνε να μιλήσουν -δήθεν- με προβληματισμό και ενδιαφέρον για το κλίμα και το περιβάλλον. Εντούτοις, έχει αξία να δείξουμε τι αποφάσισαν και σε τι αναλώθηκαν οι παγκόσμιοι ηγέτες σχετικά με το κλίμα, για το οποίο τόσο κόπτονται, ως μια ακόμη απόδειξη για το πόσο εγκληματική παραμένει διαχρονικά η εξουσία.

Και αφού, λοιπόν, το ενδιαφέρον ορισμένων δεν ήταν στο κλίμα, υπήρξαν καταγγελίες από τη γερμανική πλευρά ότι παρακολουθούνται. Συγκεκριμένα, η γερμανική ομοσπονδιακή αστυνομία (BKA) προειδοποίησε τη γερμανική αντιπροσωπεία που συμμετείχε στη διάσκεψη, ότι μέλη της αντιπροσωπείας ενδέχεται να είναι στόχος κατασκοπείας από Αιγύπτιους πράκτορες ασφαλείας. Μέσω e-mail η BKA προειδοποίησε τα μέλη της γερμανικής αντιπροσωπείας για «φανερή και για κρυφή παρακολούθηση μέσω λήψης φωτογραφιών και βιντεοσκοπήσεων»» από Αιγύπτιους πράκτορες. Ταυτόχρονα υπήρξαν καταγγελίες για «ύποπτα» λογισμικά και apps παρακολούθησης συνομιλιών και εγγράφων. Είναι σαφές, ότι πέραν της πολιτικής κατασκοπείας και η αντίστοιχη βιομηχανική βρίσκεται στο ζενίθ της δράσης της, τόσο λόγω της ανάπτυξης τεχνολογιών που ευνοούν αντίστοιχες δράσεις όσο και του υψηλότατου οικονομικού διακυβεύματος που υπάρχει για τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση». Και εάν τη δεκαετία του ΄60 και εντεύθεν το καπιταλιστικό και συστημικό αφήγημα ήταν η «πράσινη επανάσταση» στη γεωργία με τη καινοτόμα –υποτίθεται– για τότε χρήση χημικών λιπασμάτων, τώρα το αντίστοιχο καινοτόμο αφήγημα είναι η «πράσινη ενεργειακή μετάβαση». 

Συστημικοί δούλοι που ενδιαφέρονται το πώς θα αυξηθεί ο όγκος παραγωγής, είτε της αγροτικής είτε της ενεργειακής παραγωγής και όχι των ποιοτικών χαρακτηριστικών και της υποβάθμισης και καταστροφής περιβαλλοντικών στοιχείων. Και όπως η «πράσινη επανάσταση» των λιπασμάτων δεν έλυσε το πρόβλημα της πείνας παγκοσμίως, παρ’ ότι έτσι υποστήριζαν και προωθούσαν οι κάθε λογής ντίλερς (πολιτικοί-βιομήχανοι-δημοσιογράφοι), το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με την ενέργεια τα προσεχή έτη. Το αφήγημα τους είναι ένας ακόμη μύθος εξαπάτησης. Η «πράσινη ενεργειακή μετάβασή» τους ουσιαστικά σημαίνει, ότι μετατρέπεται, μέχρι το 2050 για παράδειγμα, ο τρόπος παραγωγής ενέργειας βάσει των τεχνολογικών εξελίξεων που υπάρχουν, βαφτίζονται «καθαρές», προωθείται το συγκεκριμένο αφήγημα, λαμβάνονται χρηματοδοτικές αποφάσεις από κεντρικές τράπεζες και διεθνή πολιτικά συμβούλια για ανάπτυξη «πράσινων» επενδύσεων, και οι «αυλικοί» επιχειρηματίες με μηδενικό ρίσκο γίνονται πλουσιότεροι. 

Για να λειτουργήσει όλο αυτό, θα πρέπει ο κόσμος να πειστεί ότι τα φωτοβολταϊκά, οι ανεμογεννήτριες και άλλες ΑΠΕ θα λύσουν το ενεργειακό έλλειμα. Και γι’ αυτό αναπτύσσεται η συστημική προπαγάνδα. Και για όσους δεν πείθονται και αντιδρούν αναλαμβάνουν τα ΜΑΤ. Μιλάμε για ενεργειακό έλλειμα το οποίο διαρκώς θα αυξάνεται, όσο ο τεχνοπολιτισμός θα απλώνει τα πλοκάμια του και σε μέρη του πλανήτη που δεν είναι αναπτυγμένα τεχνολογικά και ταυτόχρονα θα ενισχύει τη χρήση ενέργειας στις «αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες». Εάν αναλογιστούμε πόσες ήταν οι ημερήσιες καταναλώσεις ενός τυπικού ελληνικού νοικοκυριού πριν από μερικές -λίγες- δεκαετίες και πόσες σήμερα θα καταλάβουμε εύκολα την αλλαγή και τις απαιτήσεις για περισσότερη ενέργεια. Αυτή η περισσότερη ζήτηση δεν πρόκειται να σταματήσει όσο το σύστημα είναι προσδεμένο σε αυτά πολιτικοοικονομικά χαρακτηριστικά. Ό,τι παρέχεται ως εξέλιξη χρειάζεται και την αντίστοιχη ενέργεια του. Όπως, επίσης, ό,τι εγκλήματα έγιναν στη δόμηση και στη χωροταξία απαιτούν αντίστοιχες καταναλώσεις ενέργειας. Στις τουριστικές μονάδες των Κυκλάδων για παράδειγμα, οι οποίες είναι κατασκευασμένες από μπετό και ξηρά δόμηση επί το πλείστον, ακόμη και όταν υπάρχουν τα δροσερά μελτέμια, τα δωμάτια «βράζουν» και χρειάζονται κλιματισμό για είναι κατοικήσιμες. Με λίγα λόγια, το συγκεκριμένο σύστημα, όπως είναι δομημένο, για να λειτουργήσει στοιχειωδώς απαιτεί μεγάλες μονάδες ενέργειας. 

Και αυτές προσπαθούν να εξασφαλιστούν είτε με εξορύξεις είτε με ΑΠΕ. Είμαστε βέβαιοι, ότι οι ποσοστώσεις στις οποίες αναφέρονται ότι θα συνεισφέρει η «καθαρή ενέργεια» στο συνολικό ενεργειακό σύστημα το 2050 δεν πρόκειται να τηρηθούν και αποτελούν φρούδες ελπίδες, από τη στιγμή που ακόμη δεν έχει δοθεί λύση στην αποθήκευση ενέργειας. Αυτό είναι άλλωστε και το μείζον θέμα τεχνολογικά. Παρ’ όλα αυτά, θέτουν στόχους στις διασκέψεις και στα συνέδρια τους, χωρίς να έχει λυθεί το πιο σημαντικό σκέλος της εξίσωσης. Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή όπως θα έλεγε και ένας χριστιανός «έχει ο θεός». Θα βάλουμε εδώ, όμως, έναν αστερίσκο. 

Οι ποσοστώσεις τους για «καθαρή» ενέργεια θα πιάσουν τους στόχους μόνο εάν η πυρηνική ενέργεια ταξινομηθεί από όλους στις «πράσινες» ΑΠΕ. Και σε αυτό μάς προϊδεάζουν διάφορα δημοσιεύματα, δημοσιεύσεις και τοποθετήσεις επιστημόνων. Όπως επίσης, στο τελικό κείμενο της COP27 προβλέπεται η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, μαζί με τις ενέργειες «με χαμηλές εκπομπές», μια έκφραση που φωτογραφίζει τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας θα μάς απασχολεί διαρκώς και πιθανόν εντονότερα τα προσεχή χρόνια. Είναι σίγουρο, ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται για τα ενεργειακά έχουν από πίσω τους μακριά ουρά παρασκηνίων και διαβουλεύσεων. Ένας επιχειρηματίας που κατέχει την τεχνογνωσία σε αιολικά, για παράδειγμα, προωθεί αυτή τη λύση, ένας άλλος τη πυρηνική κ.ο.κ.. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Γερμανία κατέχει ηγετική θέση στη κατασκευή αιολικών ΑΠΕ, ενώ η Γαλλία πυρηνικών. Οι εσωτερικοί τους ανταγωνισμοί αποτυπώνονται στις πίτες που θέλουν να μοιράσουν. Αυτή είναι η επίλυση που τους «καίει» και όχι η λύση στο ενεργειακό.

Και σε αυτή την πίτα εννοείται ότι έχει θέση και το ελληνικό κεφάλαιο. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο Σταϊκούρας και ο Σκρέκας βρέθηκαν στην COP27. O Μητσοτάκης αυτοσυστήθηκε ως «ριζοσπάστης ρεαλιστής. Ριζοσπάστης γιατί πιστεύω βαθιά στην ενεργειακή μετάβαση. Είναι επιτακτική και αναπόφευκτη και αποτελεί ευκαιρία και στρατηγική αναγκαιότητα». Και συνέχισε για τον στόχο του να γίνει η Ελλάδα εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας: «Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε περισσότερες διασυνδέσεις με την κεντρική Ευρώπη. Μπορούμε όμως να είμαστε και η χώρα διαμετακόμισης, που θα συνδέσει την Ευρώπη με τη βόρεια Αφρική. Συζητάμε με τους Αιγύπτιους. Προχωράμε ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο, για ένα καλώδιο 3 GW που θα συνδέσει την Αφρική με την Ελλάδα. Και, φυσικά, για να έχει κάποιος ένα καλώδιο 3 GW χρειάζεται 10 GW εγκατεστημένης ισχύος από ανανεώσιμες πηγές για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας». Ο λόγος που πήγε στην Αίγυπτο ο Μητσοτάκης ήταν ακριβώς αυτός: πώς να γίνει εφικτό να συνδεθεί η Αίγυπτος με την Ελλάδα μέσω καλωδίου ώστε να στέλνεται το ρεύμα εν συνεχεία στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Άλλωστε στην Αίγυπτο σχεδιάζεται η κατασκευή ενός από τα μεγαλύτερα αιολικά πάρκα στον κόσμο από ιδιωτικές κοινοπραξίες και η αιγυπτιακή κυβέρνηση θα αγοράζει την παραχθείσα ενέργεια(!), την οποία στη συνέχεια θα εξάγει, την ίδια ώρα που ο ντόπιος αιγύπτιος είναι βέβαιο ότι θα ζεσταίνεται με το μαγκάλι και το κάρβουνο, διότι δεν θα μπορεί να αγοράσει ρεύμα στην τιμή που η αγορά έχει καθορίσει. Το ρεύμα που έχει παραχθεί στη γη που κατοικεί… Το ίδιο άλλωστε θα γίνει και στον ελλαδικό χώρο, εάν και εφ’ όσον εξάγει ηλεκτρικό ρεύμα. Και καταστροφή κορυφογραμμών και κάμπων και τιμές-φωτιά. Διότι, είπαμε, τις τιμές τις καθορίζει η…. αγορά!  Αλλά για ποιον επιχειρηματία δούλεψαν στην Αίγυπτο οι της κυβέρνησης; Μα, για τον Καπελούζο, φυσικά. Προωθείται να αναλάβει τη σύνδεση με καλώδιο Αιγύπτου-Ελλάδας και επίσης την κατασκευή ΑΠΕ 9,5GW ισχύος. Σιγά μην πήγαιναν για να μιλήσουν για το κλίμα, είπαμε, είναι ριζοσπάστες ρεαλιστές οι άνθρωποι!  

            Γενικά τα ζητήματα που τέθηκαν στην COP27 δεν επιλύθηκαν για ακόμη μια φορά αλλά, αντίθετα, τοποθετήθηκαν τα περισσότερα, όπως συνήθως γίνεται, στο κάδρο της ασάφειας. Πως το είχε πει παλιά ο Βαρουφάκης; Δημιουργική Ασάφεια! Έτσι ακριβώς, μιλάνε επί μέρες (2 βδομάδες κράτησε η Διάσκεψη) και το τελικό κείμενο βρίθει από ασάφειες. Οι επιχειρηματικές συμφωνίες, όμως, που έκλεισαν είναι σαφείς, δεν έχουν τέτοια προβλήματα αυτά τα κείμενα.

Ένα θέμα, που έγινε λάστιχο για ημέρες, ήταν η δημιουργία Ταμείου και συγκέντρωσης Κεφαλαίων για την κάλυψη των «απωλειών και των ζημιών» που έχουν ήδη υποστεί οι «ιδιαίτερα ευάλωτες» φτωχές χώρες εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Οι αναπτυγμένες χώρες απαίτησαν να αποκλειστεί η δυνητική απόδοση νομικών ευθυνών και η καταβολή αποζημιώσεων διαφορετικά δεν θα το συζητούσαν καν. Ουσιαστικά δέχτηκαν να συζητήσουν για τη δημιουργία ενός Ταμείου χωρίς να υποχρεώνονται ή να δεσμεύονται για κάτι.Κοροϊδεύουν και δεν έχουν λόγο να το κρύψουν, άλλωστε καθοδηγούνται από την αλαζονεία του ισχυρού. Παράλληλα αποφάσεις που είχαν ληφθεί στην προηγούμενη COP δεν προχώρησαν στην τρέχουσα, ενώ ο διακηρυγμένος στόχος για τον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας της Γης στον 1,5 βαθμό Κελσίου, σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή, τολμούμε να πούμε ότι είναι ένα άπιαστο όνειρο. Πιο πολύ προς το 3^ο C άνοδο μέχρι το 2100 το βλέπουμε παρά το αντίθετο. Επίσης, οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες αρνήθηκαν, για μία ακόμη φορά, να υπάρξει οποιαδήποτε αναφορά στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Δεν τέθηκε ζήτημα, λοιπόν, μείωσης της χρήσης των ορυκτών καυσίμων, που ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Κατά τα άλλα, η Διάσκεψη αφορούσε το Κλίμα. Γι’  αυτό και θα συμφωνήσουμε με τη δήλωση της Sunita Narain, γενικής διευθύντριας του Κέντρου Επιστήμης και Περιβάλλοντος του Νέου Δελχί: «Οι διαπραγματεύσεις που γίνονται στερούνται εντελώς πραγματικότητας… Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Υποβαθμίσαμε το όλο θέμα σε ένα μεγαλειώδες θέαμα». Αλλά θα προσθέσουμε, ότι η ανθρωπότητα δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από αυτές τις Διασκέψεις και απ’ οτιδήποτε απαρτίζεται από εξουσιαστές και κεφαλαιούχους. Αυτές το μόνο που προσφέρουν στους οργανωτές τους είναι socializing και εκδουλεύσεις. Τίποτα λιγότερο. Εάν θέλουμε οι άνθρωποι να συνεχίσουμε να ζούμε στη Γη, ως μέρη του φυσικού κόσμου χωρίς εκτεταμένες νοσηρότητες και άλλα δεινά, θα πρέπει το περιφερόμενο τσίρκο των Διασκέψεων και Συνόδων να το στείλουμε στα τσακίδια. Και αυτή είναι η καλύτερη και η καθαρότερη μετάβαση.  

Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας

πηγή