Η υγειά μας που δεν έχουμε και η δήθεν ανεξάρτητη επιστήμη

Της Κατέ Καζάντη

Σε ανθρώπους που, αν δεν διαθέτουν φράγκα, για να χειρουργήσουν το παιδί τους, περιμένουν κάνα εξάμηνο, σε ανθρώπους που για να θεραπευτούν από καρκίνο ή άλλες, παρόμοιες, νόσους περιμένουν άλλο τόσο, σε ανθρώπους που, τώρα τελευταία, αδυνατούν να βρουν και τα στοιχειώδη φάρμακα, η “Υγίεια, η φερολβία μήτηρ απάντων”, παραμένει μια αρχαία θεότητα. Μια εντελώς μεταφυσική υπόθεση δηλαδή.

Όταν το θνήσκειν των πτωχών πλην τίμιων προτείνεται ως δυνατότητα για την επιβίωση –και την κερδοφορία βεβαίως βεβαίως- του συστήματος υγείας, η κοινωνία που το παρατηρεί, ως να είναι αναπόδραστη μοίρα, δίχως να εξεγείρεται, βρίσκεται μάλλον σε ύπνωση.

Για τούτη την ύπνωση έχει βάλει, φυσικά, το χεράκι της η κρατική προπαγάνδα, βοηθεία των διάφορων μηχανισμών: η ιδεολογική χρήση της επιστήμης, πιο φανερή από ποτέ τους καιρούς της πανδημίας, προσπαθεί να πείσει τους από κάτω πως οι αλλαγές της αποσάθρωσης του ΕΣΥ γίνονται για το καλό τους.

 Μια έρευνα του γνωστού «ανεξάρτητου, μη κερδοσκοπικού οργανισμού» διαΝΕΟσις, ο οποίος υποτίθεται, κατά την αρχική σελίδα του σάιτ, «Δεν αποτελεί οργανισμό lobbying ή μοχλό πίεσης -Δεν οριοθετείται από οποιοδήποτε πολιτικό ή ιδεολογικό στίγμα- Δεν εκφράζει τα συμφέροντα κανενός επιχειρηματικού κλάδου», είναι απολύτως ενδεικτική. Εκπονήθηκε το 2020 για την ανασυγκρότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, από γνωστούς και μη εξαιρετέους επιστήμονες ιατρούς*.

Τα συμπεράσματα, λοιπόν, στα οποία καταλήγουν οι ανεξάρτητοι άριστοι συνοψίζουν τη σημερινή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη: μια πολιτική που μετατρέπει την υγεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα, εισάγει τον ατομικισμό της κρατούσας ιδεολογίας της αγοράς, ενισχύει τις ανισότητες και κάνει, κοντολογίς, τον θάνατο μια ολωσδιόλου ταξική υπόθεση.

Πού κατέληξαν οι έρευνες και οι μελέτες τους; Ενδεικτικό της κατεύθυνσης είναι το συμπέρασμα για το προσωπικό των νοσοκομείων: «Σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας που συμβάλλει στη γήρανση και την κόπωση του ανθρώπινου δυναμικού στο ΕΣΥ, εκτός από τις ελλείψεις και τους χαμηλούς μισθούς, είναι ο θεσμός πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης».

Και συνεχίζουν: «Στον δημόσιο τομέα, μόνο τα στελέχη που προορίζονται να έχουν υψηλές διευθυντικές θέσεις, άρα και αυξημένο βάρος στη λήψη αποφάσεων και στην κατανομή των πόρων, τα ιατρικά διευθυντικά στελέχη θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και, βεβαίως, να εμφορούνται από τη φιλοσοφία του «δημόσιου χώρου», που δεν θα είναι μόνο σύγχρονη από τεχνολογική άποψη αλλά και κοινωνικά αποδεκτή. Αντίθετα, ένα μεγάλο μέρος του λοιπού προσωπικού θα μπορούσε να είναι μερικής απασχόλησης, ανάλογα δηλαδή με το έργο τους, ή ακόμα να είναι εποχιακής απασχόλησης».

 

Ετούτες οι αποστροφές δείχνουν πως οι άριστοι επιστήμονες δεν καλοβλέπουν -μάλλον τη βδελύσσονται- τη μονιμότητα στην εργασία των προλετάριων «του λοιπού προσωπικού» και αντιπροτείνουν μερική ή εποχιακή απασχόληση. Ελαστικές σχέσεις εργασίας, που, φυσικά, δεν είναι παρά η πεμπτουσία της ακροφιλελεύθερης ιδεολογίας. Αντί να προτείνουν αύξηση των κονδυλίων για την περίθαλψη, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ίδρυση νέων νοσοκομείων και ενίσχυση των υπαρχόντων, έννοια τους είναι η «κινητικότητα». Όπως ακριβώς και του Κυριάκου Μητσοτάκη και σύμπασας της ανά τον κόσμο δεξιάς.

Καταντά κοινότοπο: πριν από τη λήψη αντιλαϊκών πολιτικών, σχεδόν πάντα προηγούνται τάχα μου ανεξάρτητες επιστημονικές έρευνες οι οποίες καταδεικνύουν την δήθεν αναγκαιότητα των βαθιά αντιδραστικών μέτρων. Κι επειδή και οι γιατροί, όπως και κάθε άλλος επαγγελματικός κλάδος, διαθέτει και δεξιούς και ακροφιλελεύθερους, επιστρατεύονται οι κάθε φορά ευεπίφοροι και, αφού χρησιμοποιούν τα ανάλογα «θινκ τανκ», χρησιμοποιούνται από τους κρατούντες αναλόγως.

Κι αν τα νοσοκομεία της χώρας σήμερα λειτουργούν ακόμα, από κεκτημένη ταχύτατα, κι αν το φάντασμα του κράτους πρόνοιας πλανάται ακόμα πάνω απ’ τα κεφάλια των πασχόντων, προστατεύοντας τα, ο επιθανάτιος ρόγχος δεν θα κρατήσει πολύ. Αν δεν υπάρξει κυβερνητική αλλαγή, αν δεν μετατραπεί η χιλιοειπωμένη ευχή «την υγειά μας να ‘χουμε» σε δυναμική δράση, θα πεθάνουμε πριν το καταλάβουμε.

* Το Νέο ΕΣΥ: Η Ανασυγκρότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, Γιάννης Τούντας Γιάννης Κυριόπουλος, Χρήστος Λιονής, Μιλτιάδης Νεκτάριος, Κυριάκος Σουλιώτης, Γιάννης Υφαντόπουλος, Τάσος Φιλαλήθης

Πηγή: artinews.gr

via