Viva la Κεντροαριστερά (No pasaran, Κεντροδεξιά)

"Προταιρεοποιούμε". Αυτός ο εξέχων και έξοχος βαρβαρισμός ανήκει στον Τσίπρα. Τον ξεστόμισε κατά τη χθεσινή ομιλία του στη Βουλή, σε μια ομολογουμένως ανιαρή, θλιβερά ανιαρή, συνεδρίαση. Όπου, ως τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές -μεσημεράκι- κυριαρχούσαν οι ίδιες πονηρές παραλλαγές στην ίδια φούγκα: ποιος υπηρετεί και θα υπηρετεί καλύτερα την πολιτική των δανειστών και τις υπαγορεύσεις των δυναστών.


Εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούσε να είναι τα πράγματα διαφορετικά. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν είναι πλέον παρά ένα Κολοβό Κοινοβούλιο που διεκπεραιώνει τα έδικτα, τις υπαγορεύσεις και τις διαταγές, ένα Κοινοβούλιο-οπερέτα, υπήκοο στην οικονομική δικτατορία εξωχώριων Επικυρίαρχων Δυνάμεων.

Αυτό το υποβαθμισμένο Κοινοβούλιο χρησιμοποιείται πλέον ως αρένα για επικοινωνιακές παρλαπίπες και τρολιές. Οι ίδιες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις (πλην ΚΚΕ) αποξενώνουν με αυτές τις συμπεριφορές το Κοινοβούλιο από τους πολίτες, από τον λαό.

Ομως, ας αφήσουμε τα σοβαρά και ας πάμε στα πιο σοβαρά -στην πραγματική πολιτική (πως λέμε «πραγματική οικονομία» και παθαίνουμε κρίση πανικού;)- αυτό! Ενώ λοιπόν ο Τσίπρας συγκυβερνά με τον κ. Καμμένο, τον «αδειάζει» και κάνει άνοιγμα στη Φώφη για να συγκυβερνήσουν καλύτερα. Παρά το «όχι» της κυρίας Γεννηματά, ο Τσίπρας δεν απογοητεύθηκε -γενικώς δεν τον απογοητεύουν τα «όχι», ώσπου να τα κάνει «ναι».

Σύμφωνα λοιπόν με έγκυρες πληροφορίες της έγκριτης στήλης μας (από τη μυστική μας πηγή, τον κ. Non Paper), ο Τσίπρας συνέχισε τις άοκνες προσπάθειες για σύγκλιση -ακόμα και σε προγραμματικό επίπεδο- με την Κεντροαριστερά. Προς τούτο είχε μια μυστική (θα μπορούσε να την πει κανείς και μυστηριακή) συνάντηση με την κυρία Δήμητρα Παπανδρέου (για τους φίλους Μιμή). Σε βίλα των βορείων προαστίων. Ητις, αμέσως μετά πουλήθηκε για να χαθούν τα ίχνη της.

Η μυστική, όπως είπαμε, συνάντηση είχε και μια μυστικιστική παράμετρο. Διότι, σύμφωνα πάντα με τον αξιόπιστο κύριο Non Paper, εκτός από τις φωνές Τσίπρα και Μιμής κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους, ακούγονταν και διάφορες άλλες «φωνές» αγνώστου προελεύσεως. Μάλλον, όμως, εξ Υψους.

Οι συνομιλίες διεξήχθησαν σε κλίμα κατάνυξης και περιεστράφησαν γύρω από τη δυνατότητα συναντίληψης, ακόμα και συγκυβέρνησης της Αριστεράς με την Κεντροαριστερά, όπως συμβαίνει και στην Ευρώπη. Μάλιστα ο Τσίπρας επέμενε ιδιαιτέρως σ’ αυτό το σημείο (την ευρωπαϊκότητα του εγχειρήματος), σημειώνοντας (και υπογραμμίζοντας, αν θέλετε) ότι ο κ. Πάνος Καμμένος δεν θεωρείται και πολύ κεντροαριστερός στους κύκλους των Βρυξελλών.

Ομως, το άδειασμα του κ. Καμμένου δεν απασχόλησε και τόσον πολύ τη συζήτηση, η οποία επικεντρώθηκε στην ηθική φύση άλλων ζητημάτων, όπως του ηθικού πλεονεκτήματος που επικαλέσθηκε η Μιμή για να υποστηρίξει την άρνηση της Φώφης να ενδώσει στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Παρά ταύτα ο Τσίπρας δεν έδειξε απογοητευμένος, αλλά επέμεινε ότι αυτές οι πρώτες διερευνητικές επαφές πρέπει να συνεχισθούν.

Και όντως! Την ίδια ώρα, όταν το ρολόι του Αγίου Σουλπικίου σήμανε τη δωδεκάτη νυχτερινή, σε άλλη βίλα, αυτήν τη φορά στα νότια προάστια, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Δραγασάκης είχε συνάντηση με τον κ. Γιάννο Παπαντωνίου. «Και εμείς για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε, σύντροφοι», κραύγασε ο Γιάννος μόλις είδε τον Γιάννη, μη δυνάμενος να κρύψει τη συγκίνησή του για το ευχάριστο γεγονός.

Να σημειώσουμε (κι αν θέλετε, να υπογραμμίσουμε) ότι η συζήτηση μεταξύ των δύο ανδρών δεν περιεστράφη τόσον γύρω από τη διαδικασία σύγκλισης των δύο χωρών, όσον γύρω από την προοπτική δημιουργίας μιας Τράπεζας Αναπτύξεως με εγχώρια και διεθνή κεφάλαια. Σε αυτό το πρότζεκτ το «αφήγημα» του Γιάννου ως επενδυτή, αλλά και η τεχνογνωσία του ως υπουργού του Σημίτη, εκτιμήθηκαν δεόντως.

Αν συνεκτιμήσουμε τις δύο αυτές συναντήσεις, μπορούμε να συμπεράνουμε, χωρίς κίνδυνο να διαψευσθούμε, ότι ένα δίκτυο επαφών απλώνεται σε όλη τη χώρα. Σε επιμελώς περιφρουρούμενες γιάφκες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιούν συναντήσεις με στελέχη της Κεντροαριστεράς, προκειμένου να διερευνηθούν οι δυνατότητες ενός εγχειρήματος, το οποίον θα άλλαζε τον ρουν της ιστορίας στην Ελλάδα και, κυρίως, την Ευρώπη για τα επόμενα 99 χρόνια.

Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε υπό τις ευλογίες του Σόιμπλε να αλλάξει τη στρατηγική Σόιμπλε και να οδηγήσει την Ενωση σε πιο ευέλικτες πολιτικές λιτότητας, γέρνοντας το εργασιακό εκκρεμές από τους απασχολήσιμους προς τους αναλώσιμους.

Τέλος, κεντρικό ρόλο σε αυτή την πολιτική σύγκλισης έχει αναλάβει ο κ. Κουρουμπλής, ο οποίος διορίζει Πασόκιουςστον ΣΥΡΙΖΑ και Συριζαίους στον Αρη (διότι κάποτε ο εν λόγω πλανήτης θα εποικισθεί κι αυτός - εξ ου και Κόκκινος).
Εν όψει λοιπόν αυτού του εποικισμού (ο οποίος πάντως αναμένεται να επισυμβεί πριν από το 2099), υπομονή ως το 2099! Ενθαρρυντικό προς τούτο και το νέο έμβλημα της Δημοκρατικής Παράταξης (για τους φίλους ΠΑΣΟΚ). Πέντε πολύχρωμα απρόσωπα πρόσωπα και μια λευκή γραμμούλα να τα διαπερνά, σαν εγκεφαλογράφημα!.. Θεούλη μου!..

ΥΓ.: Και ύστερα ήρθαν τα νταούλια, άρχισαν τα όργανα και ξέσπασε η συνήθης κοκορομαχία. Περί όνου σκιάς...

Στάθης

enikos