Οι πολλαπλές μπλόφες της σκοπιανής απάτης

Δεδομένα: Ούτε ο ελληνικός λαός ούτε ο σκοπιανός θέλουν οποιαδήποτε προτεινόμενη λύση. Οι σκοπιανοί, δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί μια μικρή γειτονική χώρα και μάλιστα σε αιώνια κρίση όπως η Ελλάδα παίζει ρόλο υπαρξιακό για την χώρα τους άλλωστε πολλοί από αυτούς μεγάλωσαν με την προπαγάνδα ότι είναι γνήσιοι Μακεδόνες από αρχαιοτάτων χρόνων και μάλιστα οι μόνοι γνήσιοι Μακεδόνες.

Γιατί λοιπόν να ετεροκαθορίζονται από την Ελλάδα όταν πλείστες άλλες χώρες έχουν αναγνωρίσει τη χώρα τους;

Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η κομμουνιστογενής κυβέρνηση της χώρας είναι το παράθυρο ευκαιρίας τους, καθώς άλλες ελληνικές κυβερνήσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα της αρνησικυρίας στα ενταξιακά τους.

Αφού λοιπόν οι λαοί δεν θέλουν, ποιοι θέλουν;

Μα τα αφεντικά άλλων λαών.

Για να κάμψουν τις λαϊκές αντιστάσεις έχουν ήδη χρησιμοποιήσει ένα σκασμό τεχνάσματα.

Το πιο πρόσφατο από αυτό ήταν το Μακεδονία του Ίλιντεν, μια ονομασία που φαντάζει κάπως εξωτική κι επομένως αθώα.

Δεν είναι φυσικά. Με μια μικρή αναψηλάφηση της ιστορίας θα καταλάβουμε το γιατί κανείς πλην των Σκοπίων δε θα δεχόταν μια ονομασία που ιστορικά συνδέεται με ακραίο αλυτρωτισμό που ξεπερνά τα όρια του μεγαλοϊδεατισμού. Η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Αλβανία και η Ελλάδα είναι άμεσα θιγόμενες από αυτήν την ονομασία που ανοίγει τον δρόμο για μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις των μεγάλων δυνάμεων στο όνομα της «ιστορικότητας» της Μακεδονίας του Ίλιντεν.

Κι έτσι ρίξαν το χαρτί της Μακεδονίας του Ίλεντεν. Για να το κάψουν.

Το Ίλiντεν ήταν ο κακός μπάτσος. Το σκιάχτρο, ο μπαμπούλας που θα κανε οποιοδήποτε άλλο έκτρωμα πιο ελκυστικό. Ο λαγός.
Ο κακός λαγός.
Ο Δούρειος ίππος.

Και πέτυχε το στόχο του: Το εκτρωματικό Βόρεια Μακεδονία.

Οι κυβερνώντες πουλάν ότι έχει απομείνει από Ελλάδα όσο, όσο. Το σκοτώνουν.
Πουλάν την περιουσία της, το παρόν το μέλλον και το παρελθόν της.
Λέγαν ότι προϋπόθεση για λύση ήταν η απάλειψη των αλυτρωτικών αναφορών στο σύνταγμα των Σκοπίων.

Όμως, όπως αποκάλυψε ο σκοπιανός πρωθυπουργός Ζάεφ, είναι τελικά η ελληνική κυβέρνηση που αναγνωρίζει τον αλυτρωτισμό (η σωστή λέξη είναι μεγαλοϊδεατισμός) των Σκοπίων.

Πως; Μα με την επιβεβαίωση της μακεδονικής γλώσσας και ταυτότητας.

Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζει αυτό που για τόσες δεκαετίες έχει εργαλειοποιηθεί από γείτονες χώρες που είχαν βλέψεις στην Μακεδονία, τη μία Μακεδονία, την κάποτε πολυπολιτισμική αλλά με διαχρονική σταθερά το ελληνικό της στοιχείο Μακεδονία.
Συναινεί δηλαδή στη νέα απόπειρα οικοδόμησης έθνους.

Υπάρχει μακεδονική γλώσσα, έθνος, ταυτότητα πάνω στην οποία να ευσταθεί το κράτος των Σκοπίων;

Όχι και πάλι όχι.

Η σλαβομακεδονική υπήρχε και υπάρχει. Υπήρχε ως ιδίωμα της βουλγαρικής με προσμίξεις από άλλες σλαβικές γλώσσες. Αυτό είναι όλο. Και για αυτό το λόγο οι Σκοπιανοί συχνά κατά το παρελθόν είχαν χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο του βουλγαρικού επεκτατισμού.

Ας δούμε λοιπόν τα διάφορα στάδια των αποπειρών οικοδόμησης Μακεδονικού έθνους.

Στο πρώτο, το διεθνιστικό στάδιο, επιχειρείται η ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων με βασικούς υποκινητές την Βουλγαρία και την ΕΣΣΔ και με την σύμπραξη ενίοτε του ελληνικού ΚΚΕ. Το στάδιο αυτό θα γνωρίσει διάφορα στάδια και διαφοροποιήσεις ανάμεσα στους βασικούς παίχτες και δε θα τελεσφορήσει ποτέ.
Το δεύτερο στάδιο έρχεται την εποχή του Τίτο ο οποίος εφευρίσκει τον μύθο του διακριτού Μακεδονικού έθνους και εμπλουτίζει την σλαβομακεδονική με σερβικά στοιχεία για να σταματήσει την βουλγαρική και τη σοβιετική επιρροή στους σκοπιανούς.

Το τρίτο στάδιο έρχεται με τον Γκρουέφσκι που θέλει να αποκοπούν οι Σκοπιανοί από τις επιρροές άλλων χωρών και να δημιουργήσει κάτι νέο που να έχει ρίζες στην αρχαιότητα. Σε αυτό το στάδιο οι Σκοπιανοί που ήθελαν να διατηρήσουν την βουλγαρική τους ταυτότητα αντιμετωπίζονταν ως προδότες.

Το τέταρτο στάδιο το ζούμε τώρα.

Δεν πρόκειται απλά για ιστορικό αναθεωρητισμό εκ μέρους του Σύριζα. Πρόκειται για μια ακόμη παραχάραξη της ιστορίας, της ιστορίας της χώρας και της Βαλκανικής.

Σίγουρα κάποιοι που έχουν ασχοληθεί περισσότερο με την ιστορία των «Σκοπίων» θα προσθέσουν κι άλλα στάδια στις απόπειρες οικοδόμησης του σκοπιανού «έθνους». Ευπρόσδεκτοι είναι.

Η ουσία είναι όμως μία. Ο πληθυσμός των Σκοπίων αποτελείται κυρίως από μια βουλγαρικής καταγωγής πλειονότητα και μια αλβανικής καταγωγής μειονότητα. Δεν αποτελεί έθνος κι όσο κι αν προσπάθησαν κάποιοι κατά το παρελθόν και συνεχίζουν να το το προσπαθούν τώρα, έθνος δε θα γίνει ποτέ.

Τα ψεύδη και οι παραχαράξεις δεν μπορούν να θεμελιώσουν έθνος. Μόνο η πραγματική ιστορία μπορεί. Μπορούν να θεμελιώσουν «κράτος», αλλά όχι έθνος.
Οι Συριζαίοι, χρωστάν από τα παλιά χάρη στους σκοπιανούς. Και για αυτό, πρόθυμα θέλουν να κάνουν χάρες στα κοινά αφεντικά, τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους, ξεπουλώντας και την ιστορία της Μακεδονίας.

Κι όποιος ξεπουλά την ιστορία, ξεπουλά και το μέλλον.
Δεν έχουμε καμία τύχη πλέον, όχι μόνο σαν χώρα, αλλά και σαν λαός.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 31/5/2018