Καταναλώνοντας βιτριόλι

Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς τόση καταστροφικότητα: Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να οργανώσει επίθεση με χημικό οξύ σε έναν άλλο άνθρωπο προκαλώντας παραμόρφωση στο πρόσωπό του και ίσως προβλήματα όρασης ή άλλα.
Nα παρακολουθεί το θύμα για καιρό, να του κάνει like στο fb και την επόμενη μέρα να κάνει ο ίδιος την επίθεση, μασκαρεμένος, χρησιμοποιώντας ταξί και καρτοτηλέφωνο, για να καλύψει τα ίχνη του σαν κοινός εγκληματίας. Και να μην είναι κοινός εγκληματίας αλλά άνθρωπος της διπλανής πόρτας που οι γείτονές του πέφτουν από τα σύννεφα μαθαίνοντας τα νέα και θυμούνται πόσο ήσυχος και ευγενικός ήταν.

Και ο δράστης να είναι γυναίκα, από τον ίδιο νομό με το θύμα, συνομήλικη, όμορφη, καθωσπρέπει ιδιωτική υπάλληλος και πολύ ερωτευμένη. Και η γυναίκα αυτή να μην έχει διαγνωστεί με κάποια ψυχική διαταραχή, να μην έχει δεχτεί βοήθεια από ειδικούς ψυχικής υγείας, να μην έχει πιεστεί από το προσωπικό ή επαγγελματικό της περιβάλλον να ζητήσει βοήθεια, να ζει μια “κανονική” ζωή και να ονειρεύεται γάμο και παιδιά. Και επειδή ο γάμος δεν ερχόταν, τιμώρησε τη γυναίκα που θεωρούσε υπαίτια για τους ενδοιασμούς του αγαπημένου της. Σαν μικροαστικό ελληνικό θρίλερ.

Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς τόση κακία αλλά και τόση κρυμμένη αρρώστια. Ενας άνθρωπος που κάνει κάτι τέτοιο, που το διανοείται και το υλοποιεί, που παράγει τόση φρίκη, προφανώς δεν είναι ισορροπημένος. Αλλά το εκ των υστέρων προφανές ήταν αόρατο όσο δεν είχε συμβεί αυτό το φρικτό γεγονός. Κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα, κι αν είχε, δεν μίλησε. Δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία.

Τώρα το θύμα θα ζήσει για πάντα με το τραύμα και η δράστης θα σαπίσει στη φυλακή. Στο μεταξύ τα πρόσωπα και τα σώματά τους τα ξέρει όλη χώρα, όχι για να υπηρετηθεί ο σκοπός της απόδοσης δικαίου αλλά για τις ανάγκες της “λαϊκής απογευματινής”. Το υπόρρητο μήνυμα είναι ότι αυτά συμβαίνουν στο πλυσταριό όταν όμορφες σουρλουλούδες διεκδικούν τον ίδιο γαμπρό. Κι ακόμη ότι πρόκειται για στενά γυναικεία υπόθεση - οι άντρες τα μαθαίνουν τελευταίοι.

Το κοινωνικό ενδιαφέρον για το θέμα είναι έντονο. Η αναγνωσιμότητα των σχετικών αναρτήσεων στο διαδίκτυο είναι τεράστια. Πολύ περισσότερο από όσο όταν η επίθεση με βιτριόλι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Γιατί τότε ήταν έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου και η πολιτική/συνδικαλιστική διάσταση σκοπίμως υποβαθμίστηκε από το μιντιακό σύστημα.
 
Τώρα υπάρχει αίμα, σπέρμα και οιστρογόνα. Ερωτας και καταστροφή. Ζήλεια και βία. Και πολλά ΜΜΕ "δίνουν πόνο" για να προσελκύσουν πεινασμένο κοινό. Αναδεικνύουν όσο μπορούν την ανέμελη προηγούμενη ζωή του θύματος, την ομορφιά της και το κέφι της, όπως επίσης την ανθρώπινη πλευρά της ύποπτης: Ενα ερωτικό δράμα με πρωταγωνίστριες δυο ξανθιές - καμία σχέση με ψυχική ασθένεια και άλλα τέτοια μίζερα.
 
Ευτυχώς που δεν σου έχει συμβεί. Αυτή που δεν ξέρεις και σου κάνει like στο fb τι μπορεί να έχει στο μυαλό της; Και αν εκείνος που σε φλερτάρει στο inbox είναι δεσμευμένος με κάποια ζηλιάρα; Μήπως έχουν δίκιο αυτοί που λένε για τη γυναικεία τρέλα; Αλλαξε καλύτερα προφίλ. Βάλε μια πιο σεμνή φωτογραφία. Εκεί έξω κυκλοφορεί βιτριόλι…
 
Αγγελική Σπανού
 
via