C. Baudelaire - "O Ανθρωπος και η Θάλασσα"

Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις την θάλασσα!
Η θάλασσα είναι ο καθρέφτης σου· διαλογίζεσαι την ψυχή σου
Μέσα στο αιώνιο ξετύλιγμα της επιφάνειάς της,
Και το πνεύμα σου δεν είναι μία άβυσσος λιγότερο πικρή.
Σου αρέσει να βουτάς στη μέση της εικόνας σου·
Την αγκαλιάζεις με μάτια και με χέρια, και η καρδιά σου
Αποσπάται καμιά φορά από τον δικό της θόρυβο
Από τη βοή αυτού του αδάμαστου και άγριου παραπόνου.

Είστε και οι δύο σκοτεινοί και εχέμυθοι:
Άνθρωπε, κανείς δεν έχει μετρήσει το βάθος της αβύσσου σου·
Ω θάλασσα, κανείς δεν ξέρει τα ενδόμυχα πλούτη σου,
Τόσο ζηλιάρηδες είστε που φυλάσσετε τα μυστικά σας!

Κι όμως κοίτα στους αμέτρητους αιώνες
Που εσείς μάχεστε χωρίς οίκτο ούτε τύψεις,
Τόσο πολύ αγαπάτε την αιματοχυσία και τον θάνατο,
Ω αιώνιοι αγωνιστές, ω αμείλικτα αδέλφια!

Από την ποιητική συλλογή του C. Baudelaire - Τα Άνθη του Κακού

Μεταφ.: Ιπτάμενος Ολλανδός

via