Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν ένας λάτρης της ζωής, αγαπούσα κάθε τι υλικό και πνευματικό, ένιωθα ευλογημένος που είμαι καλά στην υγεία μου και μπορούσα να κάνω πράγματα όχι ιδιαίτερα μεν αλλά πάντα μου άφηναν ένα αίσθημα ικανοποίησης.
Το υπόβαθρο μου άλλωστε το επέτρεπε, τα χρόνια της νιότης μου φάνταζαν όμορφα και η ωρίμανσή μου γίνονταν με έναν ομαλό τρόπο.
Όλα άλλαξαν όμως πριν κάποιους μήνες και με μένα πλέον κάπου στη μέση της στρατιωτικής μου θητείας. Τότε σε μια περίοδο άγχους, μελαγχολίας, ίσως και επαναπροσδιορισμού, έσκασε το πρώτο επεισόδιο αϋπνίας.
Ήταν περίεργο γιατί πάντα είχα την φήμη του ανθρώπου που κοιμόταν, αν όχι πολλές ώρες, σίγουρα ξεκούραστα και ανακουφιστικά.
Οι επόμενες μέρες ήταν φρικτές, το μυαλό σφήνωσε, η αϋπνία γινόταν όλο και πιο έντονη, οι κρίσεις πανικού διαδέχονταν η μία την άλλη. Το σώμα μου είχε ξεχάσει να κοιμάται, αρνιόταν βασικά και το μυαλό υπήρξε ποταμός, έτρεχε και δε μπορούσε να σταματήσει.
Με τον καιρό προσέγγιζα τον απόλυτο πάτο, είχα φτάσει στην εξαθλίωση. Το σώμα μου υπολειτουργούσε, ήταν αδύνατος ο πιο απλός συντονισμός κινήσεων, νοητικά ξεχνούσα τα πιο απλά πράγματα ενώ στις πολύ άσχημες αϋπνίες ήταν πολύ δύσκολο ακόμη και να εκφραστώ, να διατυπώσω μια φράση.
Τώρα όσον αφορά ψυχικά, άγχος και κατάθλιψη με είχαν κυριεύσει, δε μπορούσα να απολαύσω τίποτα και η ζωή μου είχε χάσει κάθε νόημα της, μου φαινόταν βασικά αδύνατο να επιστρέψω στην παλιά μου ζωή.
Η όλη ιστορία διήρκεσε 4 μήνες. Ένα πρωινό μετά από ακόμη έναν άσχημο ύπνο μικρής διάρκειας, αποφάσισα να αντιδράσω. Η αϋπνία είναι ψυχική διαταραχή και έτσι άρχισα να την αντιμετωπίζω.
Άρχισα να αποδέχομαι το πρόβλημα μου, το μοιράστηκα με ανθρώπους που είχαν παρόμοιες εμπειρίες, προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου. Μπορεί ακόμη να απέχω από τα αρχικά μου στάνταρ, μπορεί η μάχη να έχει τα πάνω της και τα κάτω της, αλλά είμαι σε θέση να πω ότι έχω αρχίσει να ζω, μια βόλτα στην παραλία ή μια ωραία κουβέντα με φίλους πλέον είναι κάτι εφικτό, πριν δεν ήταν.
Γιατί το έκανα αυτό, γιατί δημοσιοποίησα την ιστορία μου;
Η αϋπνία μαστίζει το 20% του πληθυσμού και είναι υπαίτια για πολλά ψυχοσωματικά θέματα. Στην πραγματικότητα σκοτώνει πιο γρήγορα από την ανορεξία, την κατάθλιψη και τις υπόλοιπες διαταραχές.
Εσύ που υποφέρεις λοιπόν από προβλήματα στον ύπνο σου και το κρατάς μέσα σου, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος. Να μιλάς, να το βγάζεις από μέσα σου και να ελπίζεις πως μια μέρα θα ξυπνήσεις χαμογελώντας έχοντας κάνει τον πιο όμορφο ύπνο της ζωής σου.
Αποστόλης Βαγενάς
via
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)