ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ…

Μόλις λίγες ημέρες πριν, στην Τράπεζα της Ελλάδος, σύμφωνα και με δημοσίευμα της Καθημερινής (Δέκα χρόνια πίσω μας γύρισε η πανδημία, Ζώης Τσώλης, 24-1-2021), το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 24,1 δισ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 477 εκατ. ευρώ το 2019, και το πρωτογενές έλλειμμα (χωρίς τόκους) διαμορφώθηκε σε 17,8 δισ. ευρώ, έναντι πρωτογενούς πλεονάσματος 5,5 δισ. ευρώ το 2019! Έτσι, «ανατρέχοντας στο παρελθόν στα επίσημα στοιχεία της Eurostat όπως διαμορφώθηκαν μετά την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας – απαλλαγμένα από τον ιό των Greek Statistics που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή για τη χώρα και κατά κύριο λόγο τον πολιτικό χώρο του ΠαΣοΚ – θα διαπιστώσει ότι το 2010, χρονιά που προσφύγαμε στα μνημόνια, το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν 24,19 δισ. ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ 10,5%. Το 2020, μετά το τσουνάμι που έπληξε την οικονομία, το ΑΕΠ βυθίστηκε κάτω από τα 170 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το δημοσιονομικό έλλειμμα αν και σε απόλυτο μέγεθος βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, ως ποσοστό του ΑΕΠ να εκτοξεύεται στο 15%! Κατ’ αναλογία το ίδιο συμβαίνει και με το δημόσιο χρέος, το οποίο από 328,5 δισ. ή 142,8% του ΑΕΠ που ήταν το 2010 (πριν από τα κουρέματα), πλέον έχει αυξηθεί και βρίσκεται στα 339 δισ. ευρώ ή 208% του ΑΕΠ!».

Όλα υπό έλεγχο, όπως διαβεβαιώνουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια; Όλα καλά και όλα ανθηρά, όπως σαλπίζουν τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ; Ή το κοινωνικό ηφαίστειο είναι έτοιμο να εκραγεί για μιαν ακόμη φορά και ίσως με τον εκκωφαντικότερο τρόπο; Ή μήπως υπάρχει περίπτωση να αποφευχθεί ένα ακόμα μνημόνιο; Είναι παρανοϊκοί οι κυβερνητικοί και ο Χρυσοχοΐδης, που έχουν κατεβάσει έναν πραγματικό στρατό από κατασταλτικές δυνάμεις με την παραμικρή αφορμή στο κέντρο της Αθήνας ή τρέμουν για την συνέχεια και ετοιμάζονται από τώρα για τα χειρότερα; Ή μήπως οι αποφάσεις για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη δεν θα λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν την εκρηκτική κοινωνική κατάσταση που για την ώρα καλύπτει ο υπέρμετρα καλλιεργημένος φόβος για την «πανδημία» και φυσικά οι αδιανόητες απαγορεύσεις;

Και βέβαια η επιβολή των «αδιανόητων» απαγορεύσεων στοχεύει όχι μόνο στο «τώρα» αλλά και στο «μετά», αφού, όπως είναι γνωστό, τίποτα μονιμότερον του προσωρινού. «Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία», έλεγε ο Θουκυδίδης, «αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν». Μετά θα είναι αργά….

Λεόν

πηγή