Η σημερινή εικόνα της απαξίας και του αυταρχισμού

  

Του Περικλή Δανόπουλου

Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα, ειδικά στα μεταμνημονιακά χρόνια. Τι για ιδρυματοποίηση, τι για ασυλοποίηση, τι για σύνδρομο Στοκχόλμης. Νομίζω όμως ότι αυτό που βλέπουμε και ζούμε, έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Σε είκοσι μήνες περίπου, έχουμε ζήσει τι σημαίνει ηγεμόνας, αυλικοί, αυλοκόλακες και τι σημαίνει βουβή αποδοχή στα όρια της παραίτησης. Φυσικά υπάρχουν αιτίες και αιτιάσεις για όλα αυτά. Όμως το να βλέπεις ένα λαό, να στρέφει το βλέμμα αλλού για να μην δει την αθλιότητα, τέτοιο στρουθοκαμηλισμό δεν είχαμε ποτέ. 

Από την αρχή, είχε στηθεί ένα σκηνικό θεοποίησης του ηγέτη. Ότι και να γινόταν, το βαρύ χαρτί, η μεγάλη ελπίδα ήταν αυτός. Ο Μωυσής, ο Τσώρτσιλ, ο ατσαλάκωτος, ο άνετος, το βασιλικό ζεύγος. Και από κοντά, οι πρίγκιπες, όπως ο ανιψιός που σκόρπισε τα χρήματα μας σε μ.....ες. Ο περιφερειάρχης με τα χρυσά καζανάκια, και τα παπαγαλάκια που αποθέωναν την χρηστή διακυβέρνηση των ''αστών''. 

Αλλά , πέρα από το θέατρο του παραλόγου, ήρθε και η ριμάδα η...''πανδημία''. Αυτό το κοινωνικό πείραμα, πως μέσω του φόβου καθυποτάσεις μια κοινωνία, αδρανοποιώντας την και εξουδετερώνοντας τις αντιστάσεις της. Κι εκεί αναδύθηκε σε όλο της το μεγαλείο, η αλαζονεία και η ανικανότητα στα όρια της αδιαφορίας για την διακυβέρνηση του τόπου. Όταν ο ''κοσμάκης'' κλεινόταν στο σπίτι του, ο ηγεμόνας βολτάριζε, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τα μέτρα. 

Αλλά έσκασαν και άλλα. Σκάνδαλα στον πολιτισμό. Γνωστοί και φίλοι , βρέθηκαν κατηγορούμενοι. Τα σπαθιά βγήκαν από τα ζωνάρια. Η μπόχα έφτασε και μπήκε μέσα στου Μαξίμου. Αλλά και πάλι ο ηγεμόνας, ατσαλάκωτος και άνετος, συνέχισε να αδιαφορεί.  

Ώσπου είχαμε την κακοκαιρία, όπου ο ΄΄μεσσίας'' το τερμάτισε, πίνοντας καφεδάκι στο Κολωνάκι, όταν η μισή Ελλάδα είχε τεράστια προβλήματα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μίλησε για πιθανή μείωση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στις περιοχές όπου το ρεύμα είχε κοπεί. Πιθανή μείωση......αντί για αποζημίωση 

Αυτή είναι η σημερινή εικόνα της απαξίας και του αυταρχισμού. 

Αυτό είναι το αφήγημα της εξουσίας. Να κάνει τους πολίτες να λένε και ευχαριστώ, για τα ψίχουλα, ξεχνώντας δια παντός κάθε αξίωση για οτιδήποτε. 

Και φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα: Πιστεύει κανείς ότι ακόμα και αν ο covid εξαφανιστεί, το ίδιο απότομα όπως εμφανίστηκε, αν ανοίξουν τα πάντα, θα έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο ; 

Γιατί αν αυτό πιστεύει η κοινωνία, τότε τέτοιοι ηγεμόνες της πρέπουν... 

πηγή