Nicolas Cues - "Η γνώση της άγνοιας οδηγεί στο άφατο"
"Ο βάτραχος στον πάτο του πηγαδιού δεν γνωρίζει την ανοικτή θάλασσα"
Ιαπωνική παροιμία
Όπως ανακοινώθηκε, η ανακάλυψη καλύπτει ένα μεγάλο «κενό» στην κατανόηση της εξέλιξης των πτερόσαυρων πλασμάτων, τα οποία έπαιζαν σημαντικό ρόλο στα οικοσυστήματα την εποχή των δεινοσαύρων. Το «κενό», σύμφωνα με την δημοσίευση, συνίσταται στο ότι, ο συγκεκριμένος πτερόσαυρος αποτελεί ένα ανατομικά μεταβατικό είδος μεταξύ μικρών σε μέγεθος πτερόσαυρων με μακριές ουρές και των γιγάντιων πτερόσαυρων με κοντές ουρές, που το άνοιγμα φτερών τους έφτανε τα 11 μέτρα και έμοιαζαν με πραγματικούς ιπτάμενους δράκους.
Τι μας νοιάζουν όλα αυτά; Γιατί χάνουμε τον καιρό μας με χαμένα είδη πτερόσαυρων; Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο Συριζα ρευστοποιείται, γίνεται «κομματάκια», η κοντή, άκαμπτη ουρά του απέμεινε και σε λίγο ούτε από δαύτη θα απομείνει κάτι, το πολιτικό «κενό» μεγαλώνει, το πολιτικό σύστημα «απορρυθμίζεται» και άσε που, όταν βλέπεις τον Κουτσούμπα σού έρχεται να φας τουλούμπα…
Ο Συριζα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με το μυθικό ζώο κατώβλεψ, που τρέφεται καταβροχθίζοντας τον εαυτό του. Τον καταπίνει η μαύρη τρύπα ενός αδυσώπητου πολιτικού συστήματος. Και όπως γνωρίζουμε, μόνο άναυδος μένει κάποιος μπροστά στις μαύρες τρύπες: «Μας διδάσκουν ότι το σύμπαν μπορεί να τσαλακωθεί όπως ένα κομμάτι χαρτί και να μετατραπεί σ’ ένα απειροελάχιστο μπαλάκι, ότι ο χρόνος μπορεί να σβήσει όπως η φλόγα ενός κεριού, που φυσάμε και ότι οι νόμοι της φυσικής δεν είναι ούτε ιεροί ούτε αμετάκλητοι» (John Wheeler).
Την ίδια στιγμή, ένα «μυστήριο» τυλίγει την επιστροφή του Πασοκ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μια έκπληξη, που μεγαλώνει την αίσθηση του αόρατου που κρύβεται μέσα στο ιδωμένο. Υπερβολές; Διόλου. Η μεταμόρφωση του Ανδρουλάκη λένε τα μήντια είναι «αξιοσημείωτη», η «ωρίμανση» του, τα «όλα» του!!!
Ρε, μπας και όλα αυτά ήταν μπροστά μας τόσο καιρό και δεν τα βλέπαμε; Τόση τύφλωση; Τόση άγνοια, τόσος ανορθολογισμός; Και να σου, πετιέται το Πασοκ και βρίσκεται σε «τροχιά εξουσίας» στις δημοσκοπήσεις και γίνεται εν αναμονή πρωθυπουργός ο Ανδρουλάκης.
Βέβαια, όπως έλεγε ο Ντοστογιέφσκι, «ο άνθρωπος είναι ένα μυστήριο. Αν περάσουμε όλη μας τη ζωή για να το διαλευκάνουμε ο χρόνος μας δεν θα πάει χαμένος».
Οπότε ψυχραιμία, ψυχραιμία και πάλι ψυχραιμία! Υπομονή, υπομονή, υπομονή, δεν χρειάζεται βιασύνη! Η βιασύνη οδηγεί σε σφάλματα και μόνο το κίβδηλο και η ψευδαίσθηση κατασκευάζονται γρήγορα. Και όπως συμβουλεύει και μια σοφή παροιμία, «μην περνάς την γέφυρα πριν φτάσεις σε αυτήν»…
Σύμφωνα με τον σπουδαίο Γάλλο φιλόσοφο και συγγραφέα Έντγκαρ Μορέν, («Γνώση, άγνοια, κίνδυνος»), η ζωή είναι συνέχεια και ασυνέχεια του φυσικο-χημικού κόσμου: «η ζωή είναι ασυνέχεια διότι έχει ένα σκοπό που ενεργοποιεί μια εκπληκτική βούληση για ζωή, στο άτομο και συνάμα στο είδος, τα κάνει να παλεύουν διαρκώς κατά του θανάτου και οδηγούν στην εφεύρεση της αναπαραγωγής. Είναι ασυνέχεια όσον αφορά τη στενή και ιδιαίτερη σχέση της με το θάνατο που είναι αντίσταση, πάλη και ενσωμάτωση». Και όμως, παρά τις εκπληκτικές προόδους των επιστημονικών γνώσεων, αυτές οι ίδιες οι νέες γνώσεις αποκαλύπτουν αδιάκοπα καινούργια στρώματα άγνοιας, βαθύτερα και εκτεταμένα.
Και για να μην μιλάμε στα κουτουρού, ας δώσουμε ένα παράδειγμα.
Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature», διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει, ότι τα ανθρώπινα απολιθώματα που εντόπισε σε μια περιοχή της κεντρικής Κίνας, ανήκουν σε ένα άγνωστο ανθρώπινο είδος με ιδιαίτερα ανατομικά χαρακτηριστικά, που ζούσε στην περιοχή πριν από περίπου 200 χιλιάδες έτη.
Οι ερευνητές εντόπισαν μέχρι στιγμής απολιθώματα από 16 άτομα του νέου είδους που έλαβε την ονομασία Homo juluensis (η κινέζικη φράση «Ju Lu» σημαίνει «μεγάλο κεφάλι»)… Το κεφάλι αυτών των ανθρώπων ήταν αξιοσημείωτα μεγαλύτερο από αυτό των Νεάντερταλ και των Homo sapiens, ενώ επίσης πολύ μεγαλύτερα ήταν και τα δόντια τους. Όπως ανέφεραν οι επικεφαλής της έρευνας, Christopher Bae και Wu Xiujie, «τα απολιθώματα από την ανατολική Ασία μάς αναγκάζουν να αναγνωρίσουμε πόσο πιο περίπλοκη είναι η εξέλιξη του ανθρώπου και να αναθεωρήσουμε τις θεωρίες μας για τις διάφορες γραμμές εξέλιξης».
Επομένως, εφ’ όσον είναι τόσο περίπλοκη η εξέλιξη του ανθρώπου, είναι απολύτως αναμενόμενο, άλλο τόσο περίπλοκη να είναι και εξέλιξη του Συριζα, αφού ούτως ή άλλως η ανθρώπινη γνώση βρίσκεται αναμφίβολα σε επιταχυνόμενη επέκταση και δεν είναι δυνατή καμία εξαντλητική ή οριστική γνώση. Όχι, δεν έχει πάθει ζημιά ο εγκέφαλος μας με τις εξελίξεις στον Συριζα. Είναι βέβαιο, ότι ο διασκορπισμένος, ρευστοποιημένος Συριζα, αλλά και ο σκοπός αυτή της ευρηματικής πράγματι εξέλιξης, κρύβεται στους κόλπους του αλόγου και όχι στο νόημα που θα δώσουμε εμείς.
Επομένως; Επομένως ένας Συριζα ενοποιημένος θα ήταν ένας Συριζα στατικός, ατελής, ενώ τώρα, λόγω της έλλειψης μιας οργανωτικής ρύθμισης, έσκασε σαν σαπουνόφουσκα. Αυτό ακριβώς. Πέραν οιασδήποτε πρωταρχικής πρόθεσης.
Και εννοείται, ότι είναι αδύνατον να γνωρίζουμε, εάν το τυχαίο (λόγου χάριν ο Κασσελάκης) που είναι η «αιτία όλων των εκπλήξεων», εξαρτάται από το τυχαίο.
Όλα τα υπόλοιπα είναι σαν να λέμε, «Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει».
«Είναι κάτι χαρακτήρες τελειωμένοι αναπτήρες…».
Στίχοι από λαϊκό άσμα. Τραγουδήθηκε πολύ στο συνέδριο του Σ(φ)υριζα,
που πραγματοποιήθηκε, ουδόλως τυχαίως, σε νυκτερινόν κέντρον…
Σύνεδροι έμπαιναν από την πίσω πόρτα, σύνεδροι αποκλείονταν, επειδή στήριζαν Κασσελάκη, η κεντρική αίθουσα του συνεδρίου ήταν αποκλεισμένη για το 80% των συνέδρων. Όπως περιγράφεται, επίσης, από συνέδρους, η αίθουσα αυτή χωρούσε περίπου 600 άτομα που είχαν οπτική επαφή με το Προεδρείο, ενώ οι υπόλοιποι σύνεδροι (3.600, αν λάβουμε υπ’ όψη την ανακοίνωση του προεδρείου) έπρεπε να κατευθυνθούν σε δυο άλλα επίπεδα. Σε έναν όροφο επάνω και σε έναν όροφο κάτω από την κεντρική αίθουσα. Σε αυτές τις δυο αίθουσες υπήρχαν μεγάλες οθόνες για να παρακολουθεί κάποιος τους ομιλητές, αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα ψήφου δια βοής. Συνεπώς, η εκλογή προεδρείου δια βοής έγινε μόνο από τους παρόντες εντός της κεντρικής αίθουσας, αποκλείοντας όλους τους άλλους συνέδρους. Ευρηματικό και τσαχπίνικο!…
Ένας σύνεδρος, όταν έμπαινε στην είσοδο, μετά τον έλεγχο ασφαλείας, πήγαινε στον ανάλογο γκισέ για να πάρει την κάρτα του (χωρισμός ανά περιφέρειες). Η κάρτα από πίσω είχε bar code. Στην συνέχεια ο σύνεδρος πήγαινε στην είσοδο της κεντρικής αίθουσας στην οποία υπήρχαν 2-3 μεγαλόσωμοι άντρες (φουσκωτοί) που έκαναν έλεγχο του barcode. Όχι παίζουμε! Ανάλογα με το αποτέλεσμα, έστελναν τον σύνεδρο στην κεντρική αίθουσα ή στους άλλους δυο ορόφους, πάντα με προσήλωση στις αριστερές αξίες και παραδόσεις. Σιγά μην γνωρίζει μόνο η επάρατος δεξιά από βία και νοθεία! Έτσι, μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι Κασσελικοί βουλευτές πήραν το δισάκι τους, έριξαν και μερικές τελευταίες μούντζες και έφυγαν από το κόμμα.
Σαν δεν ντρέπονται οι αποστάτες!
Όπως διαβάζουμε στην Αυγή, σε περισπούδαστο άρθρο με τον τίτλο, «Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ξαναχτίζουν το σπίτι τους», οι προδότες πήραν το μάθημά τους: «Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έδωσαν απάντηση στους αποστάτες του κόμματος, στους κλέφτες των βουλευτικών εδρών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στους βουλευτές/νες που δεν έχουν αξίες και τιμή, που πρόδωσαν και απαξίωσαν την ετυμηγορία του λαού της Αριστεράς, που σε συνεργασία με τον πιστολέρο εξ Αμερικής και την ολιγαρχία της χώρας μας, εξύφαναν, προφανώς έναντι ανταλλαγμάτων, το σχέδιο της εξαΰλωσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.».
Σαν τα τρία γουρουνάκια. Ξαναχτίζουν το σπίτι τους, που το χάλασε ο κακός ο λύκος, αυτός ο Κασσελάκης, που τον στήριξε ο Παυλάρας ο Πολάκης (υπεύθυνος διαφάνειας και κομισάριος κατά της διαφθοράς) επειδή τον ξεγέλασε, αλλά τελικά κατάλαβε ότι είναι αδιαφανής και θα δει στο τέλος τι θα πάθει!!… Καλά όλα τα άλλα. Εκείνο, όμως, για τον «πιστολέρο εξ Αμερικής»; Τι είναι τούτο πάλι; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Έχει και συνέχεια, όμως το άρθρο, και μπαίνουμε στον πειρασμό, αισθανόμενοι ταυτόχρονα την υποχρέωση και την ευθύνη, να το μοιραστούμε με κάθε προβληματισμένο άνθρωπο.
«Ειδικότερα ο ναύαρχος, όσα ένσημα και να επικαλεσθεί από την θητεία του στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας, δεν θα αρκούν για να ξεπλύνουν την ντροπή που προκάλεσε στην τιμή, στην υπόληψη και στην ακεραιότητα των αξιωματικών του στρατεύματος μας με την συμπεριφορά του, κλέβοντας την βουλευτική έδρα του ΣΥΡΙΖΑ και προδίδοντας τον Αλέξη Τσίπρα, που τον τίμησε, τραυμάτισε την στρατιωτική αξιοπιστία, την υπερηφάνεια και την ντομπροσύνη των ανωτέρων αξιωματικών μας. Πώς τελικά θα δικαιολογήσουν οι αποστάτες στην οικογένεια και τα παιδιά τους ότι τα ένσημα που έγραψαν προέρχονται από την διαπλοκή και όχι από τίμια εργασία;»
Κατάλαβες ναυαρχούκο Ευάγγελε Αποστολάκη, που τόλμησες να ατιμάσεις το ίδιο το στράτευμα, την περηφάνεια και την ντομπροσύνη των καραβανάδων; Άτιμε άνδρα, δεν σε ξεπλένει το σαπούνι της διαπλοκής, φτου σου ρεζίλη, είσαι άπιαστος!
Αποστασίες, διαπλοκή, νέα Ιουλιανά, ο «κατεψυγμένος» Τσίπρας κάτι σαν τον μαρμαρωμένο βασιλιά, αριστερά «ανάκτορα» και πάει λέγοντας.
Πάμε τώρα στην μοναδική ελπίδα πολιτικής σταθερότητας, στον αξεπέραστο πρωθυπουργό μας Κυριάκο Μητσοτάκη.
Είσαι η ελπίδα μας…
Καταρχήν, σε συνέντευξή του ξεκαθάρισε, ότι θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός με στόχο να κυβερνήσει για τρίτη τετραετία. Με άλλα λόγια, κατσικώθηκε και δεν σκοπεύει να το κουνήσει ρούπι. Αλλά είναι και …κοινωνικά ευαίσθητος.
«Να μη μιλάτε αυτάρεσκα για την πορεία της οικονομίας», διέταξε στο υπουργικό συμβούλιο, μ’ αφορμή μια έρευνα της Eurostat για την φτώχεια στην Ευρώπη και κατ’ επέκταση στον ελλαδικό χώρο, όπου τα ευρήματα δείχνουν το 67% των ερωτηθέντων να δηλώνουν φτωχοί. Και ήταν λέει τέτοιο το σοκ για το Μέγαρο Μαξίμου, ώστε επιστρατεύτηκε ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Μιχάλης Αργυρού, προκειμένου να εξηγήσει στο πόπολο την διαφορά μεταξύ της «υποκειμενικής» και πραγματικής φτώχειας.
Και τι εξήγησε ο «ειδικός»; Είπε ότι τα ποσοστά μεταξύ "υποκειμενικής" και πραγματικής φτώχειας στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες σχεδόν συμπίπτουν ή απέχουν λογικά μεταξύ τους. Στην περίπτωσή μας, όμως, υπονόησε ότι το αποτέλεσμα της μέτρησης οφείλεται στην υποκρισία των ερωτηθέντων, δηλαδή ότι υπερβάλλουν και ότι τα αισθήματά τους παραμένουν απαισιόδοξα εξαιτίας της προηγούμενης οικονομικής «κρίσης» και της μνήμης που τους συνοδεύει από τότε.
Φαντασιόπληκτοι, κολλημένοι στο παρελθόν και, μάλλον αγνώμονες, για τον παράδεισο στον οποίο διαβιώνουν! Ίσως και μοχθηροζηλόφθονοι για τα επιτεύγματα των λίγων, που δεν ξεμένουν από χρήματα στα μέσα του μήνα!
Αλλά έτσι είναι. Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες γεύτηκαν το πικρό ποτήρι της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης του λαού που ευεργέτησαν και μόνο με την παρουσία τους. Δεν αλλάζει αυτός ο λαός, αλλά δεν πειράζει. Οι μεγάλοι ηγέτες είναι γενναιόδωροι, δείχνουν κατανόηση, κάποτε το πόπολο θα καταλάβει και τότε… …
Δοξάστε τον!!!…
Συσπείρωση Αναρχικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αποποίηση ευθυνών: Το ιστολόγιο δεν παρέχει συμβουλές, προτροπές και καθοδήγηση.
Εισέρχεστε & εξέρχεστε με δική σας ευθύνη :)